Για αναρτήσεις και επικοινωνία με το blog στείλτε e-mail στο
sotosantonios@hotmail.com

Σάββατο 2 Απριλίου 2011

άρθρο του συναγωνιστή Χρήστου Παπάζογλου για την γραμμή πάλης των ιατρών

ΥΓΕΙΑ
Η γραμμή πάλης στο κίνημα των γιατρών
Από τις πρόσφατες κινητοποιήσεις των υγειονομικών ενάντια στο αντιδραστικό πολυνομοσχέδιο
Μετά την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου - σκούπα για την Υγεία από την κυβερνητική πλειοψηφία, δεν πρέπει να υπάρξει νομιμοποίησή του στη συνείδηση των εργαζομένων και των υγειονομικών, όπως και όλων των άλλων μέτρων εμπορευματοποίησης της Υγείας. O αγώνας των υγειονομικών πρέπει να συνεχιστεί, να μαζικοποιηθεί και να συντονιστεί με αυτόν των εργατοϋπαλλήλων, των αυτοαπασχολούμενων, των συνταξιούχων, γενικά των φτωχών λαϊκών στρωμάτων για αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης.Οι κινητοποιήσεις στο χώρο της Υγείας προσφέρονται για τη γενίκευση πείρας και συμπερασμάτων σχετικά με τις δυσκολίες που έχει να αναδειχθεί ένα λαϊκό ζήτημα, όπως η Υγεία, σε κοινό μέτωπο πάλης των κοινωνικών δυνάμεων που αντιπαλεύουν την αντεργατική πολιτική, αλλά και τα εμπόδια που παρεμβάλλουν στην ανάπτυξή του άλλες αστικές - μικροαστικές κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις, που αντικειμενικά έχουν διαφορετικά οικονομικά συμφέροντα από αυτά των λαϊκών στρωμάτων.
Οι γιατροί δεν ανήκουν όλοι στην ίδια κοινωνική τάξη ή στρώμα. Υπάρχει διαστρωμάτωση μεταξύ τους που πηγάζει από τη διαφορετική τους θέση στην οργάνωση του τομέα Υγείας και από τα διαφορετικά οικονομικά τους συμφέροντα. Αρα είναι υπαρκτό το ζήτημα της ιδεολογικοπολιτικής και οικονομικής διαπάλης μέσα στο χώρο των γιατρών. Γιατί για παράδειγμα τα συμφέροντα του νέου μισθωτού γιατρού στο δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα είναι διαφορετικά απ' αυτά ενός μετόχου σε επιχειρηματικό όμιλο Υγείας, ή ενός πανεπιστημιακού, ενός διευθυντή ή ενός παλαιού γιατρού μισθωτού στο ΙΚΑ που εκτός από το μισθό του έχει και την πελατεία στο ιδιωτικό του ιατρείο. Αυτές οι διαφορές, που είναι υπαρκτές στον καπιταλισμό, έχουν την αντανάκλασή τους ανάλογα με το συσχετισμό δυνάμεων και στο κίνημα και στο περιεχόμενο των διεκδικήσεων, στο πολιτικό πλαίσιο του αγώνα, των στόχων πάλης που προτάσσονται. Αυτό ακριβώς έγινε και στις πρόσφατες κινητοποιήσεις των γιατρών.
Από τις πρώτες μέρες των κινητοποιήσεων με ευθύνη των ηγεσιών των ιατρικών συλλόγων και των συνδικαλιστών της ΝΔ (ΔΗΚΙ) τορπιλίστηκαν οι λαϊκές ανάγκες στην Υγεία, αλλά και οι δίκαιες διεκδικήσεις μεγάλης μερίδας των γιατρών. Σ' αυτό συνέβαλαν και οι συνδικαλιστικές παρατάξεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, του ΝΑΡ και των Τροτσκιστών (ΑΕΓ, ΑΡΣΙ), που στο όνομα της γνωστής «ενότητας στο πρόβλημα» προσανατόλιζαν επί μέρες τις συνελεύσεις μονόπλευρα στη ΜΟΡΦΗ των κινητοποιήσεων (κατάληψη, απεργία διαρκείας κλπ.), αφήνοντας κενό γράμμα το περιεχόμενο και το διεκδικητικό πλαίσιο. Ετσι επί μέρες δεν υπήρχε κανένα πλαίσιο πάλης εκτός από την απόσυρση του νομοσχεδίου για την έναρξη διαλόγου! Και τα ΜΜΕ αναφωνούσαν: Μα, τι ζητάνε επιτέλους οι γιατροί;
Η δήθεν «αγωνιστική» στάση της ΔΗΚΙ, πέρα από την αντιπολιτευτική πολιτική απέναντι στο ΠΑΣΟΚ, συνίσταται στην υπεράσπιση των οικονομικών συμφερόντων μιας μερίδας γιατρών στο πλαίσιο πάντα της εμπορευματοποιημένης Υγείας.
Αυτό το περιεχόμενο έχουν τα αιτήματα όπως: «Ελεύθερη επιλογή γιατρού με κατά πράξη και περίπτωση αμοιβή...» που ζητάνε οι δυνάμεις της ΔΗΚΙ. Προφανώς δεν έχει να κάνει με τις λαϊκές ανάγκες για υψηλού επιπέδου Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας. Τι θα έχει να επιλέξει ο ασθενής; Ποιες παροχές χρειάζεται ή ποιες μπορεί να αγοράσει και από ποιον μειοδότη; Τι υπηρετεί το αίτημα για κατά πράξη και περίπτωση αμοιβή, αν όχι τα συμφέροντα κάποιων λίγων γιατρών των μεσοαστικών στρωμάτων και επιχειρηματιών που λυμαίνονται την Υγεία, που θα παίρνουν την ελάχιστη αμοιβή από το ασφαλιστικό ταμείο και το συμπληρωματικό χαράτσι από τον ασθενή;
Δεν αμφισβητούν το σημερινό καθεστώς
Από αυτές τις δυνάμεις καμία αμφισβήτηση δεν υπάρχει στο σημερινό καθεστώς της εμπορευματοποίησης και εκμετάλλευσης της υγείας των λαϊκών στρωμάτων στην Πρωτοβάθμια - εξωνοσοκομειακή Υγεία. Η μόνη ένσταση που μπαίνει είναι απέναντι στην «επιχειρηματική δραστηριότητα από μη γιατρούς»....
Στο όνομα λοιπόν της «ενότητας», οι συνδικαλιστές της ΝΔ βρίσκουν πεδίο ελεύθερο να ζυμώνουν τη θέση τους. Ταυτόχρονα η ΝΔ ως κόμμα δεν έχει κανένα πρόβλημα να καταδικάζει τη μορφή (κατάληψη) ώστε να μην ξεφεύγει και από τα όρια της νομιμότητας... αφού στο σημαντικό, που είναι το περιεχόμενο του αγώνα, δε βγαίνει από τη στρούγκα της διατήρησης της επιχειρηματικής δράσης στην ΠΦΥ. Αυτή η «ενότητα» εξυπηρέτησε, λοιπόν, τη ΝΔ, αλλά και την κυβέρνηση και υπονόμευσε από την αρχή την ενότητα με αυτούς που πραγματικά είναι θιγμένοι από αυτή την επίθεση, τους μισθωτούς γιατρούς, έναν αριθμό νέων αυτοαπασχολούμενων γιατρών, την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα.
Αυτά αναδείχτηκαν στην πράξη σαν τα πιο βασικά αιτήματα του αγώνα και αυτό δεν έγινε από λάθος και αδυναμία όσων συμφώνησαν στα διαβόητα 12 σημεία. Απλά αποδεικνύεται πόσο ψευδεπίγραφο είναι και αυτό πλαίσιο.
Τι εναλλακτικό όμως ψήφισαν η ΝΔ και οι άλλες δυνάμεις στο «πολύ προωθημένο», όπως το χαρακτηρίζουν πλαίσιο των 12 σημείων για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας και τους γιατρούς; Χαρακτηριστικά αναφέρεται: «Με τελικό στόχο ένα ολοκληρωμένο δημόσιο σύστημα πρωτοβάθμιας περίθαλψης με γιατρούς δημόσιους λειτουργούς, άμεσα απαιτούμε ελεύθερη πρόσβαση κάθε ειδικευμένου γιατρού στη σύμβαση με τα ασφαλιστικά ταμεία χωρίς όρους και αποκλεισμούς. Συλλογική σύμβαση που θα εξασφαλίζει αξιοπρεπείς αποδοχές, εξασφαλισμένες σε τακτική μηνιαία βάση και θα αποκλείει τη μεσολάβηση κάθε εργολάβου ιατρικής εργασίας».
Δεν μας εξηγούν, πώς εννοούν το «γιατρό δημόσιο λειτουργό»; Την ιδιότητα αυτή θα την έχει επειδή θα δουλεύει σε ένα δήθεν δημόσιο σύστημα; Αυτό που επί της ουσίας θα λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και οι γιατροί, όπως λέει ο νόμος που ψήφισε η κυβέρνηση αλλά και όπως διατυπώνεται στο πλαίσιο 12 σημείων, θα είναι συνδεδεμένοι με τα Ταμεία μέσω σύμβασης, στη βάση της κατά πράξη και περίπτωση αμοιβής και της δήθεν ελεύθερης επιλογής γιατρού, που διατυμπανίζει η ΔΗΚΙ και η ΝΔ; Πουθενά δεν μπαίνει το θέμα της πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης σε ένα αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας. Πουθενά δεν μπαίνει το αίτημα για δωρεάν Υγεία χρηματοδοτούμενη από τον κρατικό προϋπολογισμό και κατάργηση των εισφορών των εργαζομένων για τον κλάδο Υγείας. Ούτε καν το αίτημα να μην καταργηθεί κανένα υποκατάστημα του ΙΚΑ δεν υπήρξε. Δέχονται ως δεδομένο τον ΕΟΠΥΥ (για τον οποίο δε λένε τίποτα) και διαπραγματεύονται τους όρους ένταξής τους σ' αυτό.
Για ποιο πράγμα κάλεσαν ειδικά τους νέους γιατρούς να παλέψουν, οι οποίοι θα συνθλιβούν από τις κοινοπραξίες που θα αναλάβουν να λειτουργήσουν το ΙΚΑ, τις αλυσίδες των μονοπωλίων στην ΠΦΥ και θα αποτελούν φθηνό επιστημονικό δυναμικό; Τους καλούν για συμβάσεις με τα Ταμεία, δηλαδή για ξεπουπούλιασμα των ασθενών και όχι για πλήρη και αποκλειστική απασχόληση, σε ένα δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας, στη βάση της κατάργησης της επιχειρηματικής δραστηριότητας. Αυτό το σύστημα άλλωστε παραπέμπεται για τον «τελικό στόχο». Ο δρόμος όμως για το λεγόμενο «τελικό στόχο», περνάει μέσα από τη διεύρυνση και διαιώνιση ενός «μη δημόσιου - μη δωρεάν - μη συστήματος ΠΦΥ».
Η ψευδεπίγραφη «δωρεάν, αποκλειστικά δημόσια νοσοκομειακή περίθαλψη»
Στην ίδια λογική μόνο ως ψευδεπίγραφη μπορεί να θεωρηθεί η διεκδίκηση «δωρεάν, αποκλειστικά δημόσιας νοσοκομειακής περίθαλψης». Πώς ακριβώς θα γίνει αυτό χωρίς πάλη για κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα; Αυτό το αίτημα φοβούνται να το ψελλίσουν έστω και θεωρητικά όλες οι άλλες δυνάμεις.
Γιατί άραγε παραπέμπεται στο απώτερο και άγνωστο μέλλον η δημιουργία ενός αποκλειστικά δημόσιου και δωρεάν συστήματος Υγείας - Πρόνοιας για όλα τα επίπεδα (ΠΦΥ, νοσοκομειακή περίθαλψη, Πρόνοια) που να μην αναπτύσσεται και λειτουργεί με βάση του κέρδους, αλλά να παρέχει υψηλού επιπέδου υπηρεσίες σε όλους όσοι την έχουν ανάγκη; Χωρίς επιχειρηματική δράση είναι φανερό ότι θα μπορεί να διασφαλίζονται τα δικαιώματα της πλειοψηφίας των γιατρών με σταθερή εργασία, αξιοπρεπείς μισθούς, ανθρώπινα ωράρια, αλλά και ταυτόχρονα των λαϊκών στρωμάτων σε δωρεάν, αναβαθμισμένες υπηρεσίες Υγείας. Δεν υπάρχουν άραγε σήμερα οι υλικές, αντικειμενικές προϋποθέσεις, η απαραίτητη υλικοτεχνική υποδομή ή η επιστημονική γνώση γι' αυτό; Υπάρχουν. Αυτό που δεν υπάρχει και προς τα εκεί πρέπει να κατευθύνεται η πάλη του εργατικού και λαϊκού κινήματος είναι ο συσχετισμός δύναμης υπέρ των λαϊκών δυνάμεων για να το εφαρμόσει.
Το αίτημα της κατάργησης της επιχειρηματικής δράσης δεν προτάσσεται από τις ηγεσίες των συλλόγων γιατί οδηγεί σε σύγκρουση με την πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντα των μεγαλοεπιχειρηματιών, των μονοπωλίων, με την οποία συμφωνούν. Γιατί βοηθάει στον απεγκλωβισμό των εργαζομένων από την πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, της ΕΕ, του ΔΝΤ κλπ. γενικότερα από τη στρατηγική του κεφαλαίου. Σπάει κάθε αυταπάτη ότι μπορεί να συνδυαστούν η δημόσια - δωρεάν Υγεία με την επιχειρηματική δράση που υποστηρίζει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Βοηθάει στον απεγκλωβισμό των αυτοαπασχολουμένων ότι θα επιβιώσουν διεκδικώντας μια καλύτερη σύμβαση με τα Ταμεία. Ριζοσπαστικοποιεί τη συνείδηση των μισθωτών και μικροαυτοαπασχολούμενων γιατρών και τους βοηθάει να ενταχθούν σε ένα ενιαίο μέτωπο με τα λαϊκά στρώματα ενάντια στα μονοπώλια που καραδοκούν να τους συνθλίψουν. Φυσικά θίγει και τα άμεσα συμφέροντα μιας μερίδας γιατρών που εμπορεύονται την Υγεία.
Αυτή η θέση δεν μπαίνει από τις συνδικαλιστικές πλειοψηφίες στο επίκεντρο της μάχης, γιατί έτσι ο αγώνας θα ξέφευγε από τα όρια γενικότερα της διαχείρισης ενός προβλήματος, όπως ήταν ο σχεδιασμός τους. Επιδίωκαν ο αγώνας να εξελιχθεί με τέτοιον τρόπο και ως εκεί που να μη θίγεται το βασικό ...η επιχειρηματική δράση και το ίδιο το κοινωνικοοικονομικό σύστημα, ο καπιταλισμός.
Σε αυτή τη βάση πράγματι δε συνάντησε δυσκολίες η κυβέρνηση για να αντιμετωπίσει το διεκδικητικό πλαίσιο της ηγεσίας των ιατρικών συλλόγων. Αντέστρεψε την πραγματικότητα, λέγοντας ότι το νομοσχέδιο υπηρετεί το δικαίωμα του λαού για Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγεία. Εστρεψε την κουβέντα στο προνομιακό γήπεδο, που έστησαν οι συνδικαλιστικές ηγεσίες και οι συνοδοιπόροι τους! Είπε ότι οι αντιδράσεις έχουν να κάνουν με τα συμφέροντα και τα παχυλά εισοδήματα της συντεχνίας των γιατρών. Τα αιτήματα των ηγεσιών των ιατρικών συλλόγων τροφοδοτούσαν αποτελεσματικά τη σαθρή αυτή επιχειρηματολογία.
Η κυβερνητική τακτική
Πώς αλήθεια απάντησε η κυβέρνηση στους στόχους πάλης που πρόβαλαν οι ταξικές δυνάμεις, το ΠΑΜΕ Υγείας και Πρόνοιας, η ΔΗΠΑΚ;
Θα μπορούσε με ευκολία να χαρακτηρίσει ως συντεχνιασμό μεγαλογιατρών τη διεκδίκηση ενός αποκλειστικά δημόσιου δωρεάν συστήματος Υγείας και Πρόνοιας; Είναι συντεχνιασμός η διεκδίκηση μέσα σ' αυτό το σύστημα να αναπτυχθεί Πρωτοβάθμια Φροντίδα, με κύτταρο το Κέντρο Υγείας, πλήρως εξοπλισμένο και στελεχωμένο με γιατρούς όλων των απαραίτητων ειδικοτήτων, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης και καλά αμειβόμενους; Θα μπορούσε η κυβέρνηση να αντιμετωπίσει ως συντεχνιασμό την απαίτηση για κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας τόσο από τα δήθεν δημόσια «νοσοκομεία - ολοήμερες επιχειρήσεις» όσο και από τον ιδιωτικό τομέα;
Ολα αυτά είναι ανέφικτες ουτοπίες λέει η κυβέρνηση, είτε βρισκόμαστε σε περιόδους κρίσης είτε ανάπτυξης. Το ίδιο όμως λένε και με τη στάση τους όλες οι άλλες δυνάμεις, συστημικές ή δήθεν αντικαπιταλιστικές.
Η αλήθεια όμως είναι ότι αυτό το διεκδικητικό πλαίσιο μπορεί να αποτελέσει τον πυρήνα της συμμαχίας των εργατοϋπαλλήλων, αυτοαπασχολούμενων, φτωχών αγροτών, άνεργων, συνταξιούχων, των γυναικών, των νέων από τα λαϊκά στρώματα, ενάντια στον πραγματικό εχθρό, τα μονοπώλια και τα κόμματα που τα υπηρετούν και συντρίβουν υγειονομικούς και ασθενείς. Αυτή η συμμαχία μπορεί να αντιμετωπίσει τον κοινωνικό αυτοματισμό της κυβέρνησης και να διεκδικήσει αποτελεσματικά λύσεις τόσο για τις λαϊκές ανάγκες, όσο και για τα δίκαια αιτήματα της πλειοψηφίας των γιατρών. Τον πόλεμο με μία τέτοια συμμαχία φοβάται η αστική τάξη, τα μονοπώλια, αλλά και οι ηγεσίες των ιατρικών συλλόγων, των άλλων συμβιβασμένων οργανώσεων του συνδικαλιστικού κινήματος ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΠΟΕΔΗΝ κλπ. και οι συνοδοιπόροι - σύμμαχοί τους.
Για την ενίσχυση αυτής της συμμαχίας δουλεύουν και θα συνεχίσουν να δουλεύουν οι ταξικές δυνάμεις στο συνδικαλιστικό κίνημα, στα νοσοκομεία, στα εργοστάσια και τα εργοτάξια, σε όλους τους χώρους δουλειάς και στις γειτονιές. Σε αυτή την κατεύθυνση καλούμε να παλέψουν και όλοι οι γιατροί που βάζουν την επιστήμη τους στην υπηρεσία όχι των νόμων της αγοράς και του κέρδους, αλλά των λαϊκών αναγκών.

Του
Χρήστου ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ*
* Ο Χρήστος Παπάζογλου είναι μέλος του Τμήματος Υγείας - Πρόνοιας της ΚΕ του ΚΚΕ και μέλος του ΔΣ του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου

Δεν υπάρχουν σχόλια: