ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα στην Γενική Συνέλευση των εργαζομένων του "Αιγινήτειου"

Αποκλειστικά δημόσιο σύστημα, κανένας επιχειρηματίας στην Υγεία

Η ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στους εργαζόμενους του «Αιγινήτειου»

Μιλώντας στη γενική συνέλευση των εργαζομένων στο Αιγινήτειο, η Αλέκα Παπαρήγα υπογράμμισε:«Να ξεκαθαρίσουμε τη θέση μας για το συγκεκριμένο νοσοκομείο, το Αιγινήτειο και το γειτονικό σας νοσοκομείο, το Αρεταίειο, που έχει το ανάλογο πρόβλημα. Και θα ξεκινήσω από αυτό, το συγκεκριμένο. Εχουμε μελετήσει και είναι σε γνώση μας προτάσεις από τους κόλπους του συγκεκριμένου νοσοκομείου, προτάσεις για να αντιμετωπιστεί το ταμειακό, το οικονομικό πρόβλημα.
Εγώ, τουλάχιστον, διαβάζοντας αυτές τις προτάσεις ένιωσα ανατριχίλα. Δεν μπορώ να φανταστώ, ανεξάρτητα από πολιτικές πεποιθήσεις κάποιου, ότι είναι δυνατόν να γίνονται τέτοιες προτάσεις. Εμείς το ξεκαθαρίζουμε: Το Αιγινήτειο, όχι μόνο πρέπει να στηριχθεί, πρέπει να αναβαθμιστεί, να βελτιωθεί και ούτε στο ελάχιστο να περιορίσει τις όποιες υπηρεσίες προσφέρει, πρέπει να προσφέρει και περισσότερες και καλύτερες.
Και αυτό, βεβαίως, εξαρτάται από την ταμειακή του κατάσταση - να το πω έτσι - από τα χρήματα που έχει, από την πληρότητα του προσωπικού, ξεκινώντας από γιατρούς και φτάνοντας μέχρι αυτόν που σκουπίζει το πάτωμα, από το επίπεδο των μισθών του προσωπικού, τις απολαβές, την ποιότητα της ζωής τους. Γιατί ξέρουμε πάρα πολύ καλά, χωρίς να υποτιμούμε κανένα επάγγελμα, ότι η δουλειά στα νοσοκομεία είναι πάρα πολύ σκληρή. Γιατί, δεν αρκεί να έχεις γνώσεις, πρέπει να έχεις και ανθρωπιά και υπομονή, δεν κάνεις μια ατομική δουλειά, κάνεις μια πάρα πολύ υπεύθυνη δουλειά και ακόμη και αυτοί που δεν είναι γιατροί, έρχονται σε επαφή με τον ανθρώπινο πόνο. Και ξέροντας ακόμα και τις εξειδικευμένες υπηρεσίες που προσφέρει το Αιγινήτειο και δεν είναι ένα οποιοδήποτε νοσοκομείο, όπως και το Αρεταίειο.
Εμείς πιστεύουμε ότι αυτά τα νοσοκομεία πρέπει να ενισχυθούν αποφασιστικά και μάλιστα η θέση μας είναι - για όλα τα νοσοκομεία, για όλο τον τομέα Υγείας - ότι πρέπει να παρέχουν δωρεάν σύγχρονες υπηρεσίες σε όλους χωρίς εξαιρέσεις, ισότιμες, ανεξαρτήτως ποιον ασφαλιστικό οργανισμό έχεις. Ξεκαθαρίζουμε, επίσης, το εξής: Ξέρουμε ότι είναι πανεπιστημιακό νοσοκομείο. Ξέρουμε όμως πάρα πολύ καλά ότι αυτό σημαίνει διδασκαλία στους φοιτητές και πρέπει να γίνεται μέσα στο νοσοκομείο, δεν μπορεί να γίνεται από καθέδρας, σημαίνει έρευνα, παράγει επιστήμονες και διαμορφώνει προϋποθέσεις έρευνας. Και ένα πανεπιστημιακό νοσοκομείο πρέπει να έχει ασθενείς, δεν μπορεί να γίνεται η έρευνα στο ...μουσείο.

Τραγικά επιχειρήματα από την κυβέρνηση

Από τη χτεσινή Γενική Συνέλευση των εργαζομένων, όπου μίλησε η Αλέκα Παπαρήγα

Δε δεχόμαστε σε καμία περίπτωση αυτά που έχουν αναφερθεί ότι έχει ξεφύγει το Αιγινήτειο και το Αρεταίειο από τις εντολές αυτού που έκανε το κληροδότημα. Κοιτάχτε, εγώ μπορώ να κάνω ένα κληροδότημα το 2011 και αυτό να μείνει και το 2080 και το 3000. Δεν είναι δυνατόν κανένας που πεθαίνει και αφήνει κάτι στο Δημόσιο και μάλιστα τέτοιο πράγμα - δεν είναι μουσείο - να προκαθορίζει ότι κάνεις αυτό κι εκείνο. Γιατί η επιστήμη εξελίσσεται, οι ανθρώπινες ανάγκες εξελίσσονται.Εμείς δεν θεωρούμε ότι προσβάλλει τη μνήμη κανενός το να δουλεύει ένα νοσοκομείο με τις σύγχρονες απαιτήσεις. Αυτά που λένε, ότι έχει ξεφύγει το νοσοκομείο και πρέπει να κάνει μόνο πανεπιστημιακή δουλειά και να θεωρείται ότι το να έχει π.χ. νεφροπαθείς, να παρέχει τέτοιες υπηρεσίες, ότι είναι έξω από το πλαίσιο του δωρητή. Πρόκειται για δωρεά που αφορά δημόσια πολιτική, δεν έκανες δωρεά μια εκκλησία, έναν ανδριάντα.
Αυτά είναι τραγικά επιχειρήματα, που πάνω απ' όλα θέλουν να δικαιολογήσουν την έλλειψη χρηματοδότησης. Εμείς νιώθουμε από την εμπειρία που έχουμε - έχουμε μια γενικότερη πανελλαδική και πανευρωπαϊκή εμπειρία - ότι αν πάμε στη Βουλή και πούμε αυτά που σας είπαμε εδώ - βεβαίως θα τα πούμε πιο συγκεκριμένα, θα τα αναλύσουμε, πώς πρέπει να γίνεται η χρηματοδότηση, σε σχέση με τα ασφαλιστικά Ταμεία κ.λπ. - θα μας απαντήσουν, αν δεν μας βρίσουν και αν δεν μας ειρωνευτούν και αποφασίσουν να μας απαντήσουν σοβαρά, το εξής πράγμα: Ξέρετε υπάρχει ένα εξωτερικό έλλειμμα 350 δισ. Υπάρχει και ένα εσωτερικό έλλειμμα, αλλά αυτό δεν το αναφέρουν στους ασφαλιστικούς οργανισμούς, στα νοσοκομεία, επιστροφή του ΦΠΑ, είναι πολλά, χρωστάνε στον ΟΑΕΔ, στον ΟΕΚ, παντού. Και δεν έχουμε να τα δώσουμε, άρα για να μη διαλυθεί και κλείσει το νοσοκομείο πρέπει να γίνουν αμοιβαίοι συμβιβασμοί. Εμείς να δώσουμε ψίχουλα και εσείς ως κόμμα, ή οι εργαζόμενοι, να παραιτηθείτε από μια σειρά διεκδικήσεις.
Και επομένως όταν θα τα πούμε αυτά ή αν πάτε εσείς και τα διεκδικήσετε έτσι, χωρίς να θίξετε το γενικότερο ζήτημα που υπάρχει σήμερα, ανεξαρτήτως διάθεσης αγωνιστικότητας, θα σας κολλήσουν στον τοίχο. Θα σας φέρουν σε δύσκολη θέση, γιατί έχουν μια σειρά αντεπιχειρήματα, τα οποία, αν πάτε αποκομμένα τι λέτε για τα νοσοκομεία, δεν θα μπορέσετε να τους πείσετε. Οχι ότι θα τους πείσετε και αλλιώς, αλλά κατά κάποιον τρόπο θα σας οδηγήσουν να υποχωρήσετε.
Εμείς, βεβαίως, θα τα πούμε όλα αυτά, ξεκαθαρίζοντας το εξής πράγμα: Τα 350 δισ. χρέος στους πιστωτές, δεν τα προκάλεσαν οι εργαζόμενοι, δεν τα δημιούργησαν οι εργαζόμενοι στο νοσοκομείο, όπου σημειωτέον λένε ορισμένοι ότι είστε τεμπέληδες, βραδυφλεγείς, αδιάφοροι κ.λπ., δεν θυμάμαι την ακριβή φράση τώρα. Τα προβλήματα που υπάρχουν δεν τα δημιούργησαν οι εργαζόμενοι, ούτε οι υψηλές τους αποδοχές, ούτε τίποτα. Κι, επομένως, δεν αναγνωρίζουμε ότι πρέπει να πληρώσουν οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία, αλλά και οι ασθενείς, οι άνθρωποι που έχουν ανάγκη τις υπηρεσίες, οι άλλοι εργαζόμενοι, δεν μπορούν να υποστούν τέτοιες θυσίες.

«Νόμιμο» το μεγαλύτερο μέρος της κλοπής

Δεύτερον: Θα σας ρίξουν, και θα μας ρίξουν, τα εξής επιχειρήματα: Γράφονται παραπάνω φάρμακα απ' ό,τι χρειάζεται, γίνονται υπερβολικές εξετάσεις κ.λπ., κρατάνε μέσα ανθρώπους 3 μέρες, ενώ πρέπει 2 μέρες κ.λπ. Εμείς τα ζητήματα της διαχείρισης δεν τα υποτιμούμε. Αλλωστε, ξέρουμε καθημερινά στην κάθε οικογένεια, με αυτά που έχεις, κάνεις διαχείριση. Οσο καλός διαχειριστής κι αν είσαι, άμα τα λεφτά στις 20 του μήνα σού τελειώνουν, με συγχωρείτε αλλά τι διαχείριση, τι να κόψεις; Υπάρχουν τέτοια προβλήματα, όμως δε δημιούργησαν αυτά τα προβλήματα την οικονομική κρίση, ούτε στις ΗΠΑ, ούτε στην Πορτογαλία, ούτε στην Ισπανία, ούτε σε ολόκληρο τον κόσμο, τον καπιταλιστικό κόσμο, όπως λέμε εμείς.
Κι αν θέλετε να μιλήσουμε για τα προβλήματα της διαχείρισης - δεν τα υποτιμάμε - πρέπει να σας πω ότι αν κάτσουμε κάτω και τα συζητήσουμε θα δούμε ότι αυτά τα προβλήματα της διαχείρισης, στη μεγάλη τους πλειοψηφία, σχετίζονται με το γεγονός ότι ο τομέας της Υγείας είναι ενταγμένος μέσα στις επιχειρηματικές δραστηριότητες. Οταν αγοράζεις φάρμακα από πέντε μονοπώλια που υπάρχουνε παγκόσμια, κ.λπ. Και από κει και πέρα - αν θέλετε - μέσα σε ένα τέτοιο σύστημα υπάρχουν οι προϋποθέσεις να χαλάσουν και οι άνθρωποι. Οταν π.χ. έχεις μαζικό φαινόμενο ναρκωτικών, θα εξετάσεις τις αιτίες.
Δεν υποτιμούμε τα θέματα διαχείρισης, αλλά δεν τα δεχόμαστε σαν αιτιολογία για την κατάσταση. Πολύ περισσότερο που από τη δεκαετία του '90 άρχισαν τα νοσοκομεία να έχουν ελλείμματα. Αν θυμάμαι καλά το 1996 και το 1998 άρχισε η συζήτηση, τα νοσοκομεία να πάρουν δάνεια από τις τράπεζες. Αντέδρασαν αρκετοί διοικητές των νοσοκομείων, όχι για ιδεολογικούς και πολιτικούς λόγους, όπως αντιδράσαμε εμείς, αλλά γιατί καταλάβαιναν ότι αύριο μπορεί να βρεθούν φυλακή. Και τότε τους έδωσαν ομόλογα, ήταν επί κυβέρνησης Σημίτη. Αλλά είδατε τι γίνεται τώρα με τα ομόλογα και με την κρίση.
Αρα το πρόβλημα δεν δημιουργήθηκε ξαφνικά και με την κρίση. Θα σας πουν για τα "λαμόγια", για τα "πιράνχας", θα σας πουν πολλά. Υπάρχουν κι αυτά και ούτε ωραιοποιούμε, ούτε συμβιβαζόμαστε με αυτά τα φαινόμενα και με τα φακελάκια κ.λπ. Δεν είναι όμως αυτά η αιτία της κρίσης. Είναι συμπτώματα. Είναι αποτελέσματα. Ακόμα και αν καταργηθούν όλα αυτά, τα ελλείμματα στα νοσοκομεία θα υπάρχουν. Γιατί σε άλλο πηγάδι πάει ο κρατικός κορβανάς. Γιατί είναι πολύ της μόδας να λένε "τα κλέψανε" κ.λπ. Το μεγαλύτερο μέρος της κλοπής - και εμείς λέμε ότι είναι κλοπή - είναι νόμιμο. Με βάση τους νόμους.
Το παράνομο τι είναι; Οταν χρηματίζονται οι πολιτικοί. Βεβαίως, πολιτικός που χρηματίζεται πρέπει να πάει φυλακή, πολύ βαθιά και να μείνει πολλά χρόνια και να μη βγαίνει ούτε και τα Σαββατοκύριακα. Αλλά δεν μπορούμε να δεχθούμε ότι η κρίση είναι προϊόν των εργαζομένων, είτε γιατί παίρνουν πολλά λεφτά, είτε γιατί είναι τεμπέληδες, είτε γιατί κλέβουν, είτε γιατί δεν τηρούν τα ωράρια ή είναι των γιατρών με τα φακελάκια ή είναι των μεσαζόντων. Αυτά βεβαίως πρέπει να καταργηθούν, για εμάς μία λύση υπάρχει σε αυτά τα πράγματα. Και να περιοριστείς πια καθαρά στον ανθρώπινο παράγοντα, γιατί και στις καλύτερες συνθήκες, κάποιοι θα είναι λαμόγια.
Η λύση είναι: Αποκλειστικά δημόσιο σύστημα Υγείας, κανένας επιχειρηματίας στον τομέα της Υγείας, εργαζόμενοι στα νοσοκομεία και παντού αποκλειστικής απασχόλησης, χωρίς ιδιαίτερα γραφεία και αυτά, οι προμήθειες πρέπει να ελέγχονται από το κράτος και όπου μπορείς να έχεις προμήθειες από κρατικά εργοστάσια τα οποία δεν λειτουργούν με στοιχεία το κέρδος. Αποκλειστική απασχόληση και καλοί μισθοί και ούτε δεύτερη δουλειά, ούτε τρίτη, το πρωί στο δημόσιο νοσοκομείο το απόγευμα έξω κ.λπ.
Αυτά όλα ανοίγουν πάρα πολλούς δρόμους και αντιθέσεις. Και θα περιοριστείς πια να έχεις τον ατομικό παράγοντα, τον κακοπροαίρετο. Αλλά ένα τέτοιο δημόσιο νοσοκομείο, που θα ανήκει στο λαό, θα έχει και μορφές λαϊκού, εργατικού, κοινωνικού ελέγχου. Και να έχει το δικαίωμα ο εργαζόμενος να παρεμβαίνει και να αλλάζει και τους διευθυντές, να λέει ανάκληση απόφασης κ.λπ. Υπάρχουν και τέτοιες συλλογικές διαδικασίες. Αλλά όταν μπαίνει στη μέση το ατομικό συμφέρον, ο φόβος της απόλυσης κ.λπ., τέτοιες μορφές ελέγχου δεν μπορούν να λειτουργήσουν, γιατί επεμβαίνουν άλλοι παράγοντες που τον εμποδίζουν, π.χ. ο φόβος. Για να ελέγχεις δεν πρέπει να έχεις το φόβο της απόλυσης, της τιμωρίας, της μετάθεσης, της μετάταξης.

Ο λαός βιώνει ήδη την πτώχευση

Η κρίση η οικονομική υπάρχει. Οταν ένα κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό σύστημα έχει σαν κριτήριο το κέρδος των επιχειρήσεων, τότε οδηγεί στην κρίση και δεν είναι τυχαίο ότι η κρίση έρχεται μετά από μια μεγάλη ανάπτυξη. Πάρτε όλες τις χώρες. Η Ιαπωνία σήμερα μπορεί να έχει ένα ταρακούνημα λόγω του σεισμού και το ένα και το άλλο, πέρασε κρίση χωρίς να έχει σεισμό. Εδώ στην Ελλάδα δεν είχαμε μια φυσική καταστροφή. Αντίθετα, είχαμε μια ανάπτυξη με μέσο όρο μεγαλύτερο από το μέσο όρο στην Ευρώπη. Από το '99 προβλέπουμε την κρίση. Δημόσια βγήκαμε και το είπαμε. Δεν μπορείς να προβλέψεις αν θα είναι το 2007, το 2008 ή το 2006 ή σε ποιο κρίκο θα είναι η κρίση. Κρίση υπάρχει σε όλη την Ευρώπη, θα ακολουθήσει η Ισπανία, η Ιταλία και αν χτυπήσει ο κύκλος της κρίσης τη Γαλλία, η κατάσταση θα είναι τραγική.
Κρίση τι σημαίνει; Οτι πριν από όλα θα παρθούν μέτρα κατά των εργαζομένων, όχι για την περίοδο που διαρκεί η κρίση, αλλά μέχρι και το 2060, όπως λέει η ΕΕ. Παίρνουν τα μέτρα, ώστε όταν έρθει η ανάκαμψη, να είναι εξασφαλισμένη η μεγάλη κερδοφορία σε βάρος των εργαζομένων. Αυτά τα μέτρα τα είχαν και πριν στα κιτάπια, αλλά δεν μπορούσαν να τα πάρουν μέσα σε ένα χρόνο. Τώρα ετοιμάζονται να πάρουν μέτρα που τα είχαν για το 2012 και το 2013, μέσα στο 2011. Για να βγει το σύστημα από την κρίση, το ένα είναι να κάνει την εργατική δύναμη πιο φθηνή, και γι' αυτό τη συκοφαντεί, και το δεύτερο - σας το υπογράφουμε - θα γίνει ελεγχόμενη πτώχευση.
Τι σημαίνει ελεγχόμενη πτώχευση; Καταρχήν, για το λαό πτώχευση υπάρχει. Γιατί εμφανίζεται σαν κάτι που θα γίνει. Ελεγχόμενη πτώχευση είναι το εξής πράγμα: Θα καθορίσουν τι ποσοστό θα χάσουν οι τράπεζες, οι πιστωτές, θα το ελέγξουν τι θα χάσουν και κυρίως πώς θα το μοιράσουν, πόσο οι γερμανικές, οι βρετανικές, οι ελβετικές, οι γαλλικές, οι ελληνικές. Το τίμημα αυτής της χασούρας θα είναι η επανάκαμψη στην κερδοφορία. Κάποιες επιχειρήσεις θα κλείσουν εντελώς. Εκτός από τους μικρομεσαίους, θα κλείσουν και κάποιες μεγάλες επιχειρήσεις, γιατί θα τους φάνε τα μεγαλύτερα ψάρια.
Επομένως, εδώ θα έχουμε μια ελεγχόμενη πτώχευση, ούτως ώστε να μην τρανταχτεί το οικοδόμημα του κεφαλαίου. Για το λαό, βέβαια, είναι ανεξέλεγκτη η πτώχευση. Και ο μόνος που μπορεί να την εμποδίσει είναι ο λαός, είναι στα χέρια του αυτή η υπόθεση, δεν θέλω τώρα να κάνω κατάχρηση της Γενικής Συνέλευσης και να ανοίξω γενικότερα πολιτικά ζητήματα. Σας λέμε όμως ότι αυτή είναι η κατάσταση. Ολα τα στοιχεία δείχνουν ότι αυτήν την πτώχευση την προγραμματίζουν σε τρίχρονη βάση, αλλά αν μπει σε πιο βαθιά κρίση η Ισπανία και έρθει κι η Ιταλία, θα γίνει πιο γρήγορα. Από αυτήν την κρίση θα βγουν κερδισμένοι οι επιχειρηματίες, οι επιχειρηματικοί όμιλοι - κάποιοι επιχειρηματικοί όμιλοι θα χάσουν και θα καταλάβουν τη θέση τους οι πιο μεγάλοι. Ο λαός θα χάσει τα πάντα.
Τέλος, το πρόβλημα που μας απασχολεί, πέρα από την οικονομική πλευρά της ανεργίας και την ποιότητα των υπηρεσιών, είναι και ο πολλαπλασιασμός των πολεμικών συγκρούσεων. Εχει σχέση με την κρίση ο πόλεμος στη Λιβύη. Γιατί, αν ήταν για τον ανθρωπισμό, δεν θα τσακωνόντουσαν ποιος θα είναι αρχηγός και ποιος θα δίνει το σήμα και από πού θα περάσουν τα στρατεύματα κ.λπ. Εκεί είναι οι πετρελαιοπηγές, αλλά είναι και η υποσαχάρεια περιοχή, Τσαντ κ.λπ., που έχει τεράστιο και πολυποίκιλο ορυκτό πλούτο, από διαμάντια και χρυσάφι - τα έχω διαβάσει αλλά δεν τα θυμάμαι όλα τώρα.
Επομένως, είστε υποχρεωμένοι, όπως είμαστε κι εμείς, από τη μια μεριά να προβάλουμε σθεναρή αντίσταση για το συγκεκριμένο νοσοκομείο - και το κάνουμε όχι για να γίνουμε αρεστοί σε σας, αλλά γιατί ξέρουμε με τι ασχολείται το συγκεκριμένο νοσοκομείο και τι υπηρεσίες προσφέρει. Δεν μπορούμε, στο όνομα του γενικού που μας ενδιαφέρει σαν Κόμμα, το γενικό πολιτικό ζήτημα, να αδιαφορήσουμε γιατί πρόκειται για νοσοκομείο, όπως και για το Αρεταίειο. Αλλά και το δεύτερο είναι ότι δεν μπορεί να λυθεί το ζήτημα μόνο με μια δράση εδώ μέσα. Θα σας πάρουν αμπάριζα.
Επομένως, χρειάζεται και σε γενικότερα ζητήματα να υπάρχει αντίσταση. Δεν αναγνωρίζουμε το χρέος, δεν φταίμε εμείς, να πληρώσουν αυτοί που φταίνε. Τώρα έτσι όπως τα λέω δεν είναι πολύ επιστημονικά, είναι λίγο λαϊκά, έχουν όμως επιστημονική στήριξη. Είναι τέτοια πράγματα, που πρέπει να αντισταθείτε. Εμείς θέλουμε να συμβάλουμε να υπάρχει συμπαράσταση και έξω από το νοσοκομείο. Εγώ ξέρω περιπτώσεις με σκλήρυνση κατά πλάκας που έρχονται εδώ. Μιλάμε για νέους ανθρώπους, 25 και 30 χρονώ. Αυτό είναι και δική μας ευθύνη, να βοηθήσουμε να ξεσηκωθούν και άλλοι άνθρωποι, γιατί όντως αφορά και αυτούς τους ανθρώπους. Και μιλάμε για ασθένειες σοβαρές. Δεν κάνετε εδώ μπότοξ ή λίφτινγκ.

Πάλη για τα γενικότερα ζητήματα

Και τελειώνω με το εξής: Θα σας θυμίσω το εξής, επειδή είμαστε σε περίοδο φορολογικών δηλώσεων. Στις φορολογικές δηλώσεις δεν παίρνουν υπόψη τη ΔΕΗ, τον ΟΤΕ, το νερό και σου λένε φέρε αποδείξεις από κομμωτήρια και ινστιτούτα αισθητικής. Μα δεν μου δέχεσαι αυτά τα οποία είναι πάγιες και διαρκείς ανάγκες και δεν μπορώ να κόψω και μου λες ινστιτούτα αισθητικής και ταβέρνες; `Η τους υδραυλικούς; Κάθε μέρα θα πηγαίνω σε έναν υδραυλικό; Και από τον υδραυλικός χρειάζεται να πάρεις την απόδειξη, δεν λέω, αν σου σπάσει η εγκατάσταση του νερού.
Δείτε τη λογική! Εκπτωση έχεις για τέτοιου είδους έξοδα. Μα ένα μεγάλο μέρος των λαϊκών στρωμάτων - θέλεις να πας στο ινστιτούτο αισθητικής να πας - αλλά τα κόβουν αυτά, κόβουν και την ταβέρνα. Τη ΔΕΗ μπορείς να την κόψεις; Το νερό μπορείς να το κόψεις; Για να δείτε τη λογική, τι θεωρείται έξοδο. Ολα τα άλλα τι είναι, δεν είναι έξοδα; Κι αρχικά σας θυμίζω ότι ήταν να μη δεχτούν ούτε τις αποδείξεις των σούπερ μάρκετ. Ολόκληρη φασαρία. Δηλαδή, θα πρέπει να κάνουμε λίφτινγκ; Στα ινστιτούτα ομορφιάς θα πηγαίνουμε; Θα βγάλουν τώρα και τα έξοδα των παιδιών.
Και ξέρετε τι σκέφτονται; Το γράφει το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας, δεν έχει οριστικοποιηθεί. Θα θεωρείται εισόδημα της οικογένειας όταν δε δουλεύει η γυναίκα, με την εξής λογική: Μεγαλώνεις τα παιδιά σου; Αρα δεν έχεις έξοδα για παιδικό σταθμό, δεν έχεις έξοδα, άρα αυτό είναι εισόδημα. Βέβαια, ακόμα και με δύο μισθούς δεν ζει καλά μια οικογένεια, με ένα μισθό δεν ζεις. Οταν δεν ξοδεύεις, αυτό θεωρείται εισόδημα. Δηλαδή, αν δεν πάω εγώ διακοπές θα θεωρείται εισόδημα αυτό; Μα δεν πάω γιατί δεν έχω. Δεν δουλεύει μια γυναίκα, γιατί αν έχεις δυο παιδιά πληρώνοντας τους παιδικούς σταθμούς και όταν υπάρχει ανεργία και σου λέει ας τα ξεπετάξω τώρα μέχρι να βρω μια δουλειά. Θα θεωρείται εργαζόμενη γυναίκα ως νοικοκυρά. Αντε να δώσουν και 100 - 200 ευρώ κανένα επίδομα. Εχουν περιθώρια να κάνουν τη ζωή μας πολύ χειρότερη.
Χρειάζεται αγώνας και κατά νοσοκομείο, αλλά το συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να τοποθετηθεί και στα γενικότερα πολιτικά ζητήματα, ούτως ώστε να μπορείτε να πιέσετε και για το νοσοκομείο. Γιατί άμα σας πιάσουν στα "δεν έχουμε λεφτά, θα χρεοκοπήσουμε", θα κάνετε πίσω. Ενώ πρέπει να αποδείξετε ότι χρήμα υπάρχει. Δεν λέω ότι θα κάνετε πίσω. Αλλά άμα δεν έχεις επιχειρήματα θα έχεις δυσκολία να υπερασπιστείς κάτι. Γιατί πρέπει να είσαι πειστικός με τον εαυτό σου, τα πιστεύουμε και μαχόμαστε, δεν το κάνουμε επειδή είμαστε απλά υπέρ των εργαζομένων.
Αμα δεν είχαμε επιχειρήματα, θα μας μπουρδούκλωναν, όπως μπουρδουκλώνονται μέσα στη Βουλή και ακούμε προτάσεις κομμάτων, "να πάμε στη δραχμή", "να διαπραγματευτούμε το χρέος", "να γίνει κούρεμα". Ο,τι κι αν γίνει, επιμήκυνση ή "κούρεμα", θα την πληρώσουν οι εργαζόμενοι. Γιατί να κάνω μια πρόταση και να μπω στη λογική τι θα χάσουν οι εργαζόμενοι; Αυτό δεν είναι προσφορά στους εργαζόμενους».