ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΜΕ ΚΑΡΚΙΝΟ Πληρώνουν και με τη ζωή τους το εμπόριο σε Υγεία - Φάρμακο

Στις συμπληγάδες της κρατικής υποχρηματοδότησης και της δράσης των επιχειρηματικών ομίλων εγκλωβίζονται χιλιάδες άνθρωποι που η ζωή τους εξαρτάται από τη θεραπεία

Το διαδίκτυο κατακλύζεται από εκκλήσεις ανθρώπων με χρόνιες ασθένειες που ζητούν να τους χαρίσουν ή να ανταλλάξουν φάρμακα. Η ζωή χιλιάδων ανθρώπων κινδυνεύει ή και χάνεται. Ενα απίστευτο εμπόριο «ζωής και θανάτου» έχει στηθεί στις πλάτες των ασθενών με σοβαρές και χρόνιες παθήσεις, όπως είναι οι καρκινοπαθείς. Η δράση των επιχειρηματικών ομίλων στους κλάδους της Υγείας και του Φαρμάκου, η «στάση πληρωμών», που έχει κηρύξει το κράτος στις δημόσιες υπηρεσίες Υγείας και στα ασφαλιστικά ταμεία, η εξάρτηση της δημόσιας Υγείας από τις φαρμακοβιομηχανίες και τους κλινικάρχες, οδηγούν κυριολεκτικά στο θάνατο όσους δεν έχουν να πληρώσουν για τη θεραπεία τους. Ανάμεσά τους είναι και οι πιο εξαθλιωμένοι, οι χαμηλόμισθοι, οι χαμηλοσυνταξιούχοι, οι άνεργοι, οι ανασφάλιστοι. Μόνο που η ασθένεια δε «χτυπάει» μόνο όσους έχουν λεφτά στο πορτοφόλι. Αντίθετα, η βάρβαρη πολιτική που ασκείται και στην Υγεία υπαγορεύει ρητά: Οποιος «έχει», έχει και θεραπεία.

Ο «Ρ» μίλησε με τον Νίκο Μπουντούρογλου, ογκολόγο - ακτινοθεραπευτή στο Αντικαρκινικό Νοσοκομείο Πειραιά «Μεταξά» και συνδικαλιστή του ΠΑΜΕ στο ΔΣ του σωματείου του νοσοκομείου και στο ΔΣ της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (ΟΕΝΓΕ). Οπως σημειώνει, η επιδείνωση των συνθηκών ζωής και εργασίας οδηγεί σε αύξηση της πιθανότητας εμφάνισης καρκίνου. Μάλιστα, παρατηρείται αύξηση στη συχνότητα εμφάνισης της νόσου στις ηλικίες από 25 έως 55 χρόνων. Μέχρι πριν από 2 χρόνια το Νοσοκομείο «Μεταξά» δεχόταν 25.000 - 30.000 ασθενείς το χρόνο, αριθμός που ανήλθε στις 45.000 και γιατί όλο και περισσότεροι καταφεύγουν στα δημόσια νοσοκομεία, επειδή δεν έχουν οικονομική δυνατότητα να απευθυνθούν στον ιδιωτικό τομέα, αλλά και γιατί οι συνθήκες διαβίωσης είναι σαφώς χειρότερες.

Ενα παράδειγμα είναι η ανεργία. Το αν δουλεύει κανείς ή όχι έχει τεράστια σημασία. Η έλλειψη εισοδήματος και Ασφάλισης υποσκάπτει τους όρους υγιεινής ζωής. Από το πώς θρέφεται κανείς, μέχρι το αν έχει πρόσβαση στην πρόληψη, αν έχει λεφτά να πάει στον γιατρό, να κάνει απλές εξετάσεις αίματος, τεστ Παπ, μαστογραφία κ.λπ. Οταν κάποιος θέλει 1 ευρώ το λεπτό μόνο για να κλείσει τηλεφωνικό ραντεβού στο «Μεταξά» (σ.σ. η υπηρεσία τηλεφωνικών ραντεβού έχει δοθεί σε ιδιωτική εταιρεία και μέρος των «εσόδων» πάει στο νοσοκομείο) κι εκείνος δεν έχει εξασφαλισμένο ούτε το φαγητό του, για ποια πρόληψη και προστασία της δημόσιας Υγείας μπορούμε να μιλάμε;

Επικίνδυνη συρρίκνωση των υπηρεσιών

Οι ανάγκες μεγάλες, όμως οι δημόσιες υπηρεσίες συρρικνώνονται, υποβαθμίζονται και ακριβαίνουν. Μερικές τέτοιες πλευρές, όπως εμφανίζονται στο Νοσοκομείο «Μεταξά», αποτελούν όμως κανόνα για όλα τα δημόσια νοσοκομεία, είναι οι εξής:

1. Με το νέο οργανισμό του νοσοκομείου τα κρεβάτια μειώθηκαν από 500 στα 410. Αφού έχουν αυξηθεί οι άνθρωποι που επισκέπτονται το νοσοκομείο κάθε χρόνο κι αφού δεν υπάρχουν επαρκή κρεβάτια, αναγκαστικά κάποια περιστατικά δεν τα δέχονται. Οι γιατροί μπαίνουν στη διαδικασία να αξιολογήσουν την κάθε περίπτωση ανάλογα με τη σοβαρότητά της. Οταν όμως μιλάμε για καρκινοπαθείς, αυτό μπορεί να είναι μοιραίο.

2. Αντίστοιχα οι οργανικές θέσεις μειώθηκαν από 1.057 σε 1.000, αλλά στην πραγματικότητα ο αριθμός όλου του προσωπικού είναι μόλις 590 άτομα. Αυτό ενδεικτικά σημαίνει: Στο Ογκολογικό - Ακτινοθεραπευτικό τμήμα για 22 κρεβάτια υπάρχει 1 νοσηλευτής μετά τις 2 το μεσημέρι. Στην Α' Παθολογική - Ογκολογική κλινική για 42 κρεβάτια υπάρχει 1 νοσηλευτής μετά τις 7 το απόγευμα. Αυτό είναι εξαιρετικά επικίνδυνο. Για παράδειγμα, μπορεί σε έναν ασθενή να προκύψει μια σοβαρή λοίμωξη και ταυτόχρονα ένας άλλος ασθενής να χρειαστεί κάτι επείγον, όπως ένα καρδιογράφημα. Για ποιον θα τρέξουν η νοσοκόμα κι ο γιατρός;

3. Η έλλειψη - ιδιαίτερα - σε νοσηλευτικό προσωπικό είναι τεράστια. Τα τμήματα λειτουργούν οριακά, τα προγράμματα εργασίας βγαίνουν χωρίς άδειες και ρεπό, οι νοσηλευτές δουλεύουν συνεχόμενες βάρδιες με ελάχιστες ώρες ξεκούραση. Είναι ενδεικτικό πως στο «Μεταξά» οφείλονται 8.000 μέρες σε ρεπό. Αυτό σημαίνει πως ένας νοσηλευτής δουλεύει κάθε μέρα για 3 ή και για 6 μήνες συνεχόμενα! Στο νοσηλευτικό προσωπικό του χειρουργείου οφείλονται 1.800 μέρες ρεπό. Και μιλάμε για τμήματα που χειρίζονται βαριά και δύσκολα περιστατικά, πρέπει οι γιατροί κι οι νοσηλευτές να είναι ξεκούραστοι, με καθαρό μυαλό. Ανάλογη είναι η εικόνα και στο «Θεαγένειο» Αντικαρκινικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης: Στην απογευματινή βάρδια για 38 ασθενείς υπάρχουν στην καλύτερη περίπτωση 2 νοσηλευτές και 1 γιατρός, αλλά ενδέχεται και 1 γιατρός να καλύπτει 3 και 4 τμήματα ταυτόχρονα. «Η εντατικοποίηση είναι εξαντλητική, οι εργαζόμενοι έχουν γίνει "λάστιχο". Οσο καλή διάθεση και να έχουμε να ανταποκριθούμε, δεν γίνεται», λένε οι εργαζόμενοι του νοσοκομείου. Την ίδια ώρα, γιατροί και νοσηλευτές έχουν να πληρωθούν για εφημερίες, νυχτερινά κι αργίες από το Φλεβάρη.

4. Η εξάρτηση των δημόσιων νοσοκομείων από τις πολυεθνικές του κλάδου Υγείας και η υποχρηματόδοτησή τους έχουν ως αποτέλεσμα να γίνονται περικοπές στο υγειονομικό υλικό - από αντιδραστήρια μέχρι γάντια και σύριγγες - και το κόστος τους να μετακυλίεται στους ασθενείς, οι οποίοι καλούνται να αγοράσουν τις υπηρεσίες Υγείας είτε μέσα στο δημόσιο νοσοκομείο, είτε μέσω των ασφαλιστικών ταμείων, είτε από τον ιδιωτικό τομέα. Να ποια είναι η λεγόμενη «καταπολέμηση της σπατάλης» και «το νοικοκύρεμα» στα νοσοκομεία: Ιδιαίτερα οι ελλείψεις σε αντιδραστήρια έχει ως αποτέλεσμα να μη γίνονται επαρκείς και σωστές εξετάσεις μέσα στο νοσοκομείο.

Για παράδειγμα, στο «Μεταξά» υπάρχουν θωρακισμένοι θάλαμοι, στους οποίους χορηγείται ραδιενεργό ιώδιο σε ασθενείς με καρκίνο του θυρεοειδούς. Αυτοί οι θάλαμοι είναι ελάχιστοι σε σχέση με τις ανάγκες κι έτσι οι ασθενείς πρέπει να περιμένουν 3 και 4 μήνες για να πάρουν τη θεραπεία, ενώ αν πάνε σε ιδιωτική κλινική θα πληρώσουν 2.000 - 3.000 ευρώ. Από τη σκοπιά τους τα ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία επίσης αγοράζουν υπηρεσίες Υγείας, είτε από τα δημόσια νοσοκομεία είτε από τις ιδιωτικές κλινικές, προχωρούν σε περικοπές κι ας είναι αυτό σε βάρος των ασθενών. Για παράδειγμα, ο ΕΟΠΥΥ δικαιολογεί 2 εξετάσεις το χρόνο για καρκινικούς δείκτες. Ομως, τουλάχιστον για τα 2 πρώτα χρόνια οι καρκινικοί δείκτες πρέπει να παρακολουθούνται κάθε 2 - 3 μήνες.

5. Στη συρρίκνωση των υπηρεσιών οδηγεί και η τμηματική παράδοσή τους σε ιδιωτικά εργολαβικά συνεργεία. Τομείς όπως η καθαριότητα, η διανομή φαγητού, οι λογιστικές εργασίες και οι εργασίες μηχανογράφησης έχουν δοθεί σε εργολάβο, ο οποίος για να έχει κέρδος απασχολεί μόλις 50 άτομα με 400 ευρώ, ενώ το Νοσοκομείο «Μεταξά» πληρώνει στον εργολάβο κάθε μήνα 157.000 ευρώ. Αντίθετα, αν το νοσοκομείο προσλάμβανε 120 εργαζόμενους με 1.100 ευρώ μισθό θα δαπανούσε 132.000 ευρώ το μήνα!

Ασθενείς με ...ΑΦΜ!

Ανάλογα, λοιπόν, με την «τσέπη» του ο καθένας παίρνει και τη θεραπεία, όποτε και αν μπορεί να την αγοράσει. Είναι ενδεικτικές οι περιπτώσεις χαμηλοσυνταξιούχων ή χαμηλόμισθων που πρέπει να κάνουν εξομοίωση (σ.σ. το «πλάνο» της θεραπείας, η εξειδίκευσή της πάνω στον συγκεκριμένο οργανισμό) προτού ξεκινήσουν την ακτινοθεραπεία. Η εξομοίωση κοστίζει στο «Μεταξά» 280 - 380 ευρώ. Κάποιοι λένε πως δεν μπορούν να την κάνουν αμέσως «γιατί αλλιώς δεν θα έχω να φάω όλο το μήνα»! «Η καθυστέρηση, όμως, φέρνει χειρότερο αποτέλεσμα. Μπορεί ο καρκίνος να βρίσκεται π.χ. στο στάδιο 2 και μέσα σε λίγους μήνες να πάει στο στάδιο 3, που είναι χειρότερης μορφής και πιο δύσκολο να θεραπευτεί», υπογραμμίζει ο Ν. Μπουντούρογλου.
Για τους ανασφάλιστους η κατάσταση είναι ακόμα πιο δραματική. Αυτοί κυριολεκτικά δε δικαιούνται τίποτα, δε δικαιούνται να ζήσουν επειδή είτε είναι άνεργοι, είτε δεν έχουν να πληρώσουν τις ασφαλιστικές εισφορές, όπως χιλιάδες με μικρομάγαζα! Ακόμη και στα δημόσια νοσοκομεία για τους ανασφάλιστους κοστολογείται «πακέτο παροχών». Στο «Θεαγένειο», σύμφωνα με αναφορές των εργαζομένων, οι ασθενείς επιβαρύνονται με περίπου 80 ευρώ για κάθε μέρα νοσηλείας, συν τη φαρμακευτική θεραπεία, η οποία μπορεί να ξεκινήσει από 5 ευρώ και να φτάσει και τις 25.000 ευρώ. Μάλιστα, όταν ένας ανασφάλιστος κάνει εισαγωγή στο νοσοκομείο δίνει 300 ευρώ και τότε μπορεί να ξεκινήσει τη θεραπεία, ενώ ζητάνε το ΑΦΜ, ώστε αν δεν πληρώσει να τον κυνηγήσουν μέσω εφορίας! Τι θα του κάνουν μέσω εφορίας; Αν, για παράδειγμα, έχει ένα σπίτι να μένει θα το πάρει το νοσοκομείο;

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ