Παριστάνουν ότι αγνοούν τις επίμονες προσπάθειες των δυνάμεων του ΠΑΜΕ για την ανάδειξη και οργάνωση της πάλης για τα προβλήματα του κλάδου. Την οργάνωση των απεργιών, το κλείσιμο ταμείων κλπ., τον αγώνα ενάντια στο σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής. «Δε θυμούνται» ότι συμμετείχαν στις επισχέσεις εργασίας και με ιδιαίτερη ευθύνη (εκεί που έχουν την πλειοψηφία, αλλά και στα υπόλοιπα νοσοκομεία) πρότειναν να υπάρχει καθολική συμμετοχή των εργαζομένων: επιμελητών και ειδικευομένων, νοσηλευτών κ.λ.π.
Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ δεν αποκλείουν καμία μορφή πάλης που ανεβάζει τη μαχητικότητα, τη μαζικότητα, που καλλιεργεί την ανυπακοή και την απειθαρχία. Οι αγώνες όμως και οι μορφές πάλης δεν είναι παιχνίδι και πεδίο για τυχοδιωκτισμούς.
Πόσο στα αλήθεια ριζοσπαστικό είναι το κλείσιμο των εφημεριών από τα σωματεία που προτείνει και επιδιώκει η ΑΡΣΙ (π.χ. σε Ευαγγελισμό, Αττικό, Νίκαιας); Πόσο βοηθά στο «στρίμωγμα» της κυβέρνησης και στην κλιμάκωση των αγώνων, να λαμβάνουν οι εργαζόμενοι την ευθύνη (με την απαγόρευση από το σωματείο εισόδου των έκτακτων περιστατικών στο νοσοκομείο που εφημερεύει), να λύσουν τα αδιέξοδα που η κυβέρνηση έχει δημιουργήσει; Μια ενέργεια δηλαδή που ουσιαστικά στρέφεται κατά των ασθενών, ανοίγει δρόμο για προβοκάτσιες, βοηθάει την κυβέρνηση να παρουσιάζεται ως «προστάτης» των ασθενών.
Στην πραγματικότητα η στάση αυτή είναι ο καλύτερος τρόπος για να αποποιηθεί την ευθύνη της η κυβέρνηση. Να προάγει τον κοινωνικό αυτοματισμό. Αντί για κοινή συμπόρευση με τα άλλα λαϊκά στρώματα, ώστε να γίνει η υγεία υπόθεση όλου του λαού και να ενισχυθεί έτσι και ο αγώνας των υγειονομικών, αυτές οι δυνάμεις προτείνουν ενέργειες που σπρώχνουν στο αντίθετο. Είναι πάντως αξιοπρόσεκτο το γεγονός ότι το αιτήμα της ΑΡΣΙ για αναστολή- κλείσιμο εφημεριών, συμπίπτει με αυτό πού πρόσφατα διατύπωσε στο νοσοκομείο Νίκαιας το «μεγαλοδιευθυντικό κατεστημένο» (που τόσο εχθρεύεται η ΑΡΣΙ), για αναστολή της λειτουργίας του νοσοκομείου.
Επιπλέον οι δυνάμεις αυτές διαστρεβλώνουν το πλαίσιο πάλης του ΠΑΜΕ που βάζει στο στόχαστρο την αντιλαϊκή πολιτική, η οποία στερεί από τα λαϊκά στρώματα το δικαίωμα στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Την θέση του ΠΑΜΕ ότι πρέπει να παλέψουμε για νοσοκομεία ανοιχτά στο λαό, για κάθε εργαζόμενο, άνεργο, μετανάστη, για δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες, επιδιώκουν να την εμφανίσουν ως θέση για «ανοιχτά νοσοκομεία», χωρίς κινητοποιήσεις, απεργίες και επισχέσεις!
Εδώ δεν πρόκειται μόνο για συκοφαντία, αλλά για συνέχιση και κλιμάκωση της προσπάθειας εκφυλισμού και δυσφήμησης των αγώνων των εργαζομένων.
Διάσταση λόγω και πράξεων
Ας θυμηθούμε γεγονότα της «συνεπούς επαναστατικής γραμμής» της ΑΡΣΙ στο κίνημα, που προσπαθούν οι ίδιοι να ξεχάσουν, διαστρεβλώνοντας την πραγματικότητα. Αυτοί που μιλάνε για «απεργίες χωρίς απεργούς», έχουν ιστορικό απεργοσπασίας συνδικαλιστών τους σε νοσοκομεία π.χ. στον Ευαγγελισμό (όπως επώνυμα έχουν καταγγείλει οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ) και ταυτόχρονα μιλάνε απεργίες διαρκείας..... Παρόλα αυτά μιλάνε για απεργοσπασία, από τις επισχέσεις (!) των δυνάμεων του ΠΑΜΕ.Οι δυνάμεις που κόπτονται δήθεν για τη μαζικότητα και την ενότητα, δε διστάζουν να δυναμιτίζουν την προσπάθεια κοινής δράσης των εργαζομένων του κλάδου (π.χ. ξεχωριστοί σύλλογοι ειδικευομένων αντί για εξειδικευμένη δράση και αιτήματα μέσα από τα κοινά σωματεία). Καπηλεύονται τη δίκαιη αγανάκτηση των ειδικευομένων, εντείνοντας τον συντεχνιασμό και την διαίρεση. Περιχαρακώνουν την πάλη στους γιατρούς, στο αυτοαποκαλούμενο «πανυγειονομικό κινήμα», την ώρα που το σύνολο του λαού δέχεται σφοδρότατη επίθεση. Αντί λοιπόν να συκοφαντούν το ΠΑΜΕ, φρονιμότερο θα ήταν να εξηγήσουν γιατί εχθρεύονται την πραγματική ενότητα-συμμαχία όλων των εργαζομένων, αυτοαπασχολούμενων, ανέργων, των λαϊκών στρωμάτων, ενάντια στην πολιτική που υπηρετεί τα μονοπώλια;
Υπάρχει βέβαια εξήγηση γι΄ αυτό. Οι δυνάμεις της ΑΡΣΙ προτιμούν την ενότητα με τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, όπως στο «πανιατρικό μέτωπο». Είναι οι ίδιοι που έχουν συμβάλει στην ενότητα των «αντιμνημονιακών» δυνάμεων, αφήνοντας στο απυρόβλητο την πολιτική της Ε.Ε. και των μονοπωλίων και σπέρνοντας αυταπάτες για τον ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα συμπεριφέρονται ως «απατημένοι», δηλώνοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υποχωρεί από τις διακηρύξεις του και ενδιαφέρεται μόνο για την εκλογική του επικράτηση.
Σε αυτή τη βάση κατηγορούν τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ για «απομονωτισμό» και «μελλοντολογία». Επειδή δε δίνουν άλλοθι στις δυνάμεις που επιδιώκουν την υπονόμευση κάθε προσπάθειας ριζοσπαστικοποίησης των αγώνων. Λένε ότι είναι παραπομπή των προβλημάτων στο μέλλον το να μην υποτάσσουν οι εργαζόμενοι τους αγώνες τους στο «εφικτό» και «ρεαλιστικό» των μονοπωλίων. Ότι είναι μελλοντολογία που πάει πίσω την πάλη για τα σημερινά προβλήματα στο χώρο της υγείας, η προβολή και η πάλη για να καταργηθεί συνολικά η επιχειρηματική δράση στην υγεία, για οριστική λύση και διέξοδο από τη βαρβαρότητα. Μήπως θεωρούν ότι δεν χρειάζεται οριστική λύση αλλά μία μεταρρυθμισούλα; Αυτό είναι ανατροπή στα λόγια και υπόκλιση στον ταξικό εχθρό στην πράξη.
Αυτές οι δυνάμεις κόπτονται δήθεν για την μαζικότητα, τη συλλογικότητα από τα κάτω, από τις ΓΣ, για το συντονισμό. Αλλά είναι αυτοί που επιδιώκουν να στήνουν εικονικά, «αυτοαποκαλούμενα» συντονιστικά νοσοκομείων αποτελούμενα από τους συνδικαλιστές τους, χωρίς αποφάσεις από ΓΣ, ούτε καν από ΔΣ. Χωρίς καμία ανησυχία για τη συμμετοχή των εργαζομένων και τη γνώμη τους. Αυτά τα συντονιστικά και την συμπόρευση με τον κυβερνητικό- εργοδοτικό συνδικαλισμό χαρακτηρίζουν «κοινωνική εξέγερση», αποδεικνύοντας τον τυχοδιωκτικό τους ρόλο, την υπονόμευση της ανάγκης αποφασιστικής σύγκρουσης.
Η δήθεν ανησυχία τους για την οργάνωση των νέων γιατρών, αποκαλύπτεται και από την στάση τους στο σωματείο μισθωτών γιατρών ιδιωτικού τομέα. Εκεί έχουν την πλειοψηφία στο ΔΣ και με δική τους ευθύνη αποτελεί σωματείο σφραγίδα, αφού εδώ και 2 χρόνια αρνούνται να συνεδριάσουν, παρά τις προσπάθειες του ΠΑΜΕ.
Η υπονομευτική τους στάση στο κίνημα είναι αποκαλυπτική και από το γεγονός ότι αναπαράγουν την αστική ιδεολογία «έξω τα κόμματα» από τον συνδικαλισμό, για «ακηδεμόνευτο» κίνημα. Στην πραγματικότητα έτσι μπορεί πιο εύκολα η αστική τάξη και τα παρακλάδια της να ΚΗΔΕΜΟΝΕΥΕΙ, όπως έγινε στις πλατείες. Ταυτόχρονα δηλώνουν «ανεξάρτητοι» και «ξεχνάνε» ότι συνδικαλιστές τους είναι μέλη- στελέχη του πολιτικού φορέα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλων κομμάτων.
Τέλος προκειμένου να αποπροσανατολίσουν από το πραγματικό δίλλημα που μπαίνει μπροστά στους γιατρούς, τους υγειονομικούς, όλο το λαό και το κίνημα, δηλαδή: ή με τα μονοπώλια ή με το λαό, ή σύγκρουση και ανατροπή της οικονομικής και πολιτικής τους εξουσίας ή υποταγή και εξαθλίωση, θέτουν άλλο δίλλημα: ή με τα κόμματα και τις παρατάξεις τους που εκπροσωπούνται στην βουλή ή με αυτούς που δεν εκπροσωπούνται....
Συγχαρητήρια! Αυτή είναι «ταξική» και «ριζοσπαστική» γραμμή που σίγουρα θα οδηγήσει το κίνημα σε νίκες και ριζικές ανατροπές υπέρ του λαού! Οι συνάδελφοι ας βγάλουν τα συμπεράσματά τους.
ΔΗΠΑΚ
(Στηρίζεται από το ΠΑΜΕ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου