ΚΕΘΕΑ Στον αέρα η θεραπεία χιλιάδων εξαρτημένων

Σε αδιέξοδο είναι το ΚΕΘΕΑ, καθώς αδυνατεί πλέον να καλύψει ακόμα και τις στοιχειώδεις ανάγκες λειτουργίας, όπως τα έξοδα διατροφής, θέρμανσης, ηλεκτρισμού και ύδρευσης στις 100 μονάδες του σε όλη την Ελλάδα, αλλά και τη μισθοδοσία του προσωπικού του. Η παραπάνω εικόνα είναι αποτέλεσμα της δραματικής μείωσης της χρηματοδότησής του για το 2011. Οι μονάδες απειλούνται με κλείσιμο, που θα τινάξει στον αέρα τη θεραπεία χιλιάδων εξαρτημένων και οικογενειών.«Αγνοώντας τις προειδοποιήσεις των επιστημόνων για την εξάπλωση της χρήσης, η πολιτεία, παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις, δεν παίρνει κανένα μέτρο για τη διαφύλαξη του δικαιώματος των εξαρτημένων σε υπηρεσίες απεξάρτησης. Η πολιτική για τα ναρκωτικά εξαντλείται στην αναζήτηση της καταλληλότερης τοποθεσίας για τη χορήγηση μιας δόσης μεθαδόνης - και μόνο. Παράλληλα, οι οικογένειες που αντιμετωπίζουν πρόβλημα βρίσκονται σε απόγνωση, καθώς περιορίζεται και για αυτούς η δυνατότητα αναζήτησης βοήθειας, με τη συρρίκνωση όλων των δομών πρόληψης, ψυχικής απεξάρτησης και υποστήριξης για κοινωνική ένταξη. Την ίδια στιγμή απειλείται ακόμα και η θεραπεία των ανθρώπων που είναι ήδη ενταγμένοι στα στεγνά θεραπευτικά προγράμματα», αναφέρεται σε ανακοίνωση του ΚΕΘΕΑ.
Να σημειωθεί ότι εκτός από την υποχρηματοδότηση το ΚΕΘΕΑ αντιμετωπίζει πρόβλημα υποστελέχωσης. «Το προσωπικό, επιβαρυμένο από τις περικοπές των μισθών και την εργασιακή ανασφάλεια, καταβάλλει πλέον υπεράνθρωπες προσπάθειες να ανταποκριθεί επαρκώς στις ανάγκες των θεραπευομένων και να καλύπτει τα κενά που έχουν δημιουργηθεί στον οργανισμό από το πενταετές πάγωμα των προσλήψεων. Ο νόμος για την εφεδρεία υπονομεύει περαιτέρω τη λειτουργία μονάδων, ιδιαίτερα στην περιφέρεια, που αντιμετωπίζουν τα οξύτερα προβλήματα υποστελέχωσης», επισημαίνει ο Οργανισμός.
Και καταλήγει: «Η πολιτική της απαξίωσης των στεγνών προγραμμάτων ψυχικής απεξάρτησης, η ανάδειξη του φαρμάκου ως μόνου μέσου για την αντιμετώπιση των αναγκών των εξαρτημένων και η υποβάθμιση των υπηρεσιών οδηγούν τη χώρα πράγματι σε τραγωδία. Στερούν από τους χρήστες τη δυνατότητα αλλαγής τρόπου ζωής με πλήρη αποχή από τις ουσίες και τους κρατούν στο περιθώριο με τεράστιο κόστος για τους ίδιους, τις οικογένειές τους και την κοινωνία. Μια κοινωνία ανοχύρωτη πλέον απέναντι στην όξυνση της χρήσης ουσιών και του κοινωνικού αποκλεισμού».

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ