Κρίκος για λαϊκή χειραφέτηση τα ζητήματα Υγείας - Πρόνοιας

Σε εκδήλωση της Αχτίδας Υγείας - Πρόνοιας της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ μίλησε την Τετάρτη το μέλος του ΠΓ της ΚΕ

Στιγμιότυπο από την εκδήλωση. Στο βήμα η Λουίζα Ράζου

Σε συγκέντρωση - συζήτηση της Αχτίδας Υγείας - Πρόνοιας της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ για τις πολιτικές εξελίξεις και την πρόταση διεξόδου του Κόμματος μίλησε την Τετάρτη η Λουίζα Ράζου, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Μεταξύ άλλων σημείωσε:

«

Οι εξελίξεις ιδιαίτερα στον κλάδο της Υγείας - Πρόνοιας δείχνουν με τον πιο ανάγλυφο τρόπο τη σκληρότητα και το βάθος της βάρβαρης, της ταξικής - αντιλαϊκής πολιτικής. Φαίνεται σε όλους τους τομείς που αγκαλιάζουν τις ανάγκες της εργατικής - λαϊκής οικογένειας, πολύ περισσότερο στον τομέα της Υγείας - Πρόνοιας. Ομως, πρέπει να θέσουμε από την αρχή στη συζήτηση το εξής ζήτημα: Υπάρχει άλλος δρόμος απέναντι στη σημερινή βαθιά ταξική - αντιλαϊκή πολιτική, που μπορεί να αντιπαρατεθεί επί της ουσίας μαζί της, με όρους και προϋποθέσεις που να μπορούν στην πορεία όχι μόνο να δυσκολέψουν αυτή την πολιτική, αλλά και να την ανατρέψουν;

Εμείς λέμε ότι υπάρχει τέτοιος δρόμος. Κι αυτός είναι της συμπόρευσης με τους κομμουνιστές και το ΚΚΕ μέσα στο εργατικό - λαϊκό κίνημα. Για να γίνει η πείρα των αγώνων, που μέχρι σήμερα έχουν διεξαχθεί, βασική ύλη για να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις, να πυκνώσει το ποτάμι της αντίστασης, να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις της ρήξης και της σύγκρουσης με αυτή την πολιτική. Είναι ρεαλιστικός αυτός ο δρόμος. Είναι δύσκολος, αλλά είναι ρεαλιστικός. Και αυτό το δρόμο θέλουμε να κουβεντιάσουμε σήμερα.

Υπάρχει ένα θέμα απέναντι στις εξελίξεις. Οτι, εντάξει, οι στρατηγικές διαφορές με το ΚΚΕ, εντάξει η πρόταση ανάπτυξης που καταθέτει, είναι μία ολοκληρωμένη διαφορετική πρόταση - μπορεί κάποιος να έχει αντιρρήσεις -, αλλά στο κίνημα, δεν μπορεί να υπάρξει μία διαφορετική γραμμή συμμαχίας, κοινής δράσης, για τα προβλήματα του λαού που οξύνονται, μέσα στα νοσοκομεία, στους χώρους δουλειάς, στα εργοστάσια, κ.λπ.; Μα κοιτάξτε, το τι πολιτική πρόταση έχει στην πράξη κάθε πολιτική δύναμη και το πώς εκφράζεται αυτή μέσα στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, είναι σε ευθεία σύνδεση και δεν μπορεί να αποσπαστεί το ένα από το άλλο.
Για παράδειγμα, δεν μπορείς να κάνεις εργατικούς - λαϊκούς αγώνες, μαζικούς χειραφετημένους, με αιτήματα και στόχους ανακούφισης του λαού σε αυτές τις συνθήκες και την ίδια στιγμή να ακολουθείς μία πολιτική "ανησυχίας" για το μέλλον του ευρώ και της Ευρωζώνης. Δείτε τις δηλώσεις του Αλ. Τσίπρα, όταν συνάντησε τον Λ. Παπαδήμο. Τι κριτική κάνει απέναντι στη σημερινή κυβέρνηση; Χαρακτηρίζει επικίνδυνη την πολιτική της Ελλάδας, μία πολιτική που διαλύει την Ευρωζώνη. Ανησυχεί ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ μήπως διαλυθεί η Ευρωζώνη και την ίδια στιγμή κάνουν διάφορα αντιμνημονιακά - ριζοσπαστικά καλέσματα. Δηλαδή, θέλουνε μία Ευρωζώνη χωρίς μνημόνιο. Με πολιτική που θα αναδομήσει τη "νεοφιλελεύθερη" ΕΕ και Ευρωζώνη και θα την κάνει "μία Ευρώπη των λαών, των κοινωνικών κινημάτων" και μία σειρά άλλες τέτοιες πλευρές.
Μία τέτοια πολιτική, αν δεν είναι αποπροσανατολισμός, είναι ουτοπία, ότι μπορεί να υπάρξει ενίσχυση της πολιτικής διακυβέρνησης στο επίπεδο της ΕΕ με φιλολαϊκό περιεχόμενο, όσο θα κάνουν κουμάντο τα μονοπώλια σε όλες τις χώρες και οι ισχυρές καπιταλιστικές οικονομίες. Και αυτό πρέπει να ξεκαθαριστεί μέσα στο κίνημα. Και είναι σημείο διαπάλης για το πού στέκεται ο καθένας απέναντι σε αυτά τα ζητήματα.

Διαπάλη στρατηγικού χαρακτήρα

Ας δούμε μερικές πλευρές σε σχέση με το πώς υλοποιείται η κατεύθυνση αυτής της βαθιάς ταξικής - αντιλαϊκής πολιτικής μέσα στο χώρο της Υγείας. Και το λέμε αυτό γιατί έχει σημασία ακριβώς με ποια γραμμή συσπείρωσης και συμμαχίας πρέπει να αξιοποιηθούν συνολικότερα αυτές οι εξελίξεις, από το εργατικό - λαϊκό κίνημα, για να ξεκαθαρίσει τους φίλους από τους εχθρούς του. Είναι αλήθεια ή ψέματα ότι η πολιτική τούτης της κυβέρνησης - και της προηγούμενης - αλλά και της ΕΕ, στην Υγεία - Πρόνοια, κατευθύνεται στην απαλλαγή του κράτους και των εργοδοτών από την ευθύνη τους στις δαπάνες αυτών των τομέων, με δραματικές περικοπές των δαπανών, τη μεταφορά τους στις λαϊκές οικογένειες, είτε άμεσα από την τσέπη τους, είτε έμμεσα από τα ασφαλιστικά ταμεία που είναι ήδη χρεοκοπημένα;
Είναι αλήθεια ή ψέματα ότι προωθείται η λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων με όρους επιχείρησης, όπως διαμορφώνεται με την κατάσταση στις κλινικές, με την παραχώρηση στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες, με την ολοήμερη λειτουργία, με τα χαράτσια και με τις πληρωμές; Και βέβαια, που ακολουθείται από μία πολιτική φθηνού και ευέλικτου εργατικού προσωπικού - διοικητικού και υπαλληλικού - μέσα στα νοσοκομεία. Είναι αλήθεια ή ψέματα ότι η ενίσχυση συνολικά της επιχειρηματικής δράσης και η συγκέντρωση και συγκεντροποίηση μέσα από την εκτόπιση των αυτοαπασχολούμενων στον τομέα της Υγείας - γιατροί, φαρμακοποιοί, οδοντίατροι, κ.ά. - υλοποιούνται ταυτόχρονα με τα πιο αντιδραστικά μέτρα που προαναφέρθηκαν;
Είναι αλήθεια ή ψέματα ότι αυτή η πολιτική προωθείται με το απατηλό επιχείρημα του εξορθολογισμού των δαπανών και της καταπολέμησης δήθεν της σπατάλης και της διαφθοράς που υπάρχει στο δημόσιο τομέα της Υγείας, αξιοποιώντας παράλληλα η κυβερνητική πολιτική τα προβλήματα που η ίδια τόσα χρόνια δημιούργησε μέσα στον τομέα της Υγείας - Πρόνοιας; Είναι αλήθεια ή ψέματα ότι μέσα σε συνθήκες κρίσης ο ιδιωτικός τομέας της Υγείας συνεχίζει να καταγράφει κέρδη - παρότι ο ρυθμός αύξησής τους έχει μειωθεί - ενώ την ίδια στιγμή κυριαρχούν τρομοκρατία, πιέσεις, ατομικές συμβάσεις εργασίας, απολύσεις και η τεράστια αφαίμαξη των εργατικών - λαϊκών οικογενειών;
Είναι αλήθεια ή ψέματα ότι για τη δημόσια Υγεία, ο νέος προϋπολογισμός που θα ψηφιστεί τις επόμενες μέρες προβλέπει έσοδα που αφορούν την παραχώρηση λειτουργιών στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες, τις πληρωμές στα ταμεία, τον περιορισμό των υπηρεσιών για τους ανασφάλιστους, την αύξηση του κόστους για όλες τις υπηρεσίες με τα χαράτσια και την ολοήμερη λειτουργία;
Ενδεικτικά είναι τα στοιχεία που δείχνουν αυτή τη χρονιά - μέχρι τον Οκτώβρη του 2011 - τα έσοδα από τα απογευματινά ιατρεία των νοσοκομείων που πληρώνουν οι ασθενείς. Εισπράχθηκαν 57 εκατ. ευρώ και από τα 5ευρα για την εξέταση στα δημόσια νοσοκομεία άλλα 22,8 εκατ. ευρώ. Δηλαδή, από τις τσέπες των εργατών, των ασθενών και των υπαλλήλων που πηγαίνουν να ζητήσουν τις παροχές του κατά τ' άλλα δημόσιου νοσοκομείου. Και, βέβαια, για να αποσπάσει η κυβέρνηση τη συναίνεση των υγειονομικών, τους θέτει το δίλημμα ότι από τις πληρωμές που θα εισπραχθούν και τα έσοδα που θα πραγματοποιηθούν, θα διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις για να μπορέσουν να πληρωθούν οι εφημερίες, τα δεδουλευμένα τους, κ.λπ.
Μπορεί σε συνθήκες κρίσης η Υγεία του λαού να κοστολογείται; Μπορεί να έχει κόστος η Υγεία του εργάτη, του άνεργου, του αυτοαπασχολούμενου; Πόσο μπορεί να κοστολογηθεί η ασθένεια και η αντιμετώπισή της, πολύ περισσότερο και πρόληψή της στις σημερινές συνθήκες; Είναι ένα πολύ μεγάλο θέμα και έχουμε την ευθύνη να ανοίξει πιο εντατικά αυτό το μέτωπο μέσα στην κοινωνία, μέσα στο λαό. Να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για συσπείρωση και συγκέντρωση δυνάμεων για την αποκάλυψη, όπως εκφράζεται στον τομέα της Υγείας, της βαθιάς αυτής ταξικής, βάρβαρης, αντιλαϊκής πολιτικής.

Ανάπτυξη προς όφελος του λαού

Οι δυνάμεις του ΚΚΕ, οι φίλοι, οι οπαδοί του, οι δυνάμεις που συσπειρώνονται γύρω από το ΠΑΜΕ στον τομέα της Υγείας - Πρόνοιας, έχουν πάρει πολλές πρωτοβουλίες σε αυτή την κατεύθυνση. Πρέπει, όμως, αυτές οι πρωτοβουλίες να ενταθούν, να δυναμώσουν και να μαζικοποιηθούν ακόμα περισσότερο. Είναι κρίκος τα προβλήματα της Υγείας - Πρόνοιας, σε συνθήκες που θα δυναμώσουν τα βάσανα της εργατικής - λαϊκής οικογένειας, να αποτελέσουν υλικό συνειδητοποίησης και χειραφέτησης των εργατικών - λαϊκών οικογενειών από την αστική πολιτική. Να πουν "ως εδώ, δεν πάει άλλο, θα συσπειρωθούμε και θα οργανωθούμε μέσα στις γραμμές του ταξικού εργατικού - λαϊκού κινήματος, μαζί και με τους άλλους εργαζόμενους για να δυναμώσουμε την πάλη ώστε να ανατραπεί αυτή η πολιτική".
Τι θέση παίρνουν οι άλλες δυνάμεις γι' αυτά τα ζητήματα μέσα στο χώρο της Υγείας; Μπορεί να διαφοροποιούνται στα επιμέρους, όπως και στο ζήτημα της πολιτικής διεξόδου από την κρίση. Σε τι δεν διαφοροποιούνται και ταυτίζονται όλες οι άλλες πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις και στον τομέα της Υγείας - Πρόνοιας; Στο ζήτημα της κατάργησης κάθε επιχειρηματικής δράσης στον τομέα της Υγείας. Θέμα που μόνο το ΚΚΕ έχει θέσει και είναι ζήτημα αρχής από ποια σκοπιά αντιμετωπίζει το ζήτημα της Υγείας του λαού. Και σαν τέτοιο το θέτει, ότι εδώ δεν μπορεί η Υγεία, η Πρόνοια, η Περίθαλψη, η Πρόληψη να αποτελούν αντικείμενο κερδοφορίας για κανέναν. Με τέτοιο κατηγορηματικό και σαφή τρόπο, μόνο το ΚΚΕ έχει θέσει το ζήτημα.
Από όλες τις πλευρές, από όπου και να πάρει κανείς τις εξελίξεις σήμερα, να τις συζητήσει και να προβληματιστεί πάνω σε αυτές, αυτό που βγαίνει είναι ένα και μοναδικό. Ο λαός να γίνει ο πραγματικός πρωταγωνιστής των εξελίξεων. Να πάρει την υπόθεση στα χέρια του. Εχει συγκεντρωμένη πείρα, μπορεί να βάλει φραγμό στα επικίνδυνα σχέδια του κεφαλαίου και της ΕΕ, για τον τρόπο που συσκέπτονται, διαβουλεύονται, διαφωνούν και συμφωνούν για να αντιμετωπίσουν την κρίση.
Μπορεί να ορθώσει τείχος απέναντι σε αυτά τα επικίνδυνα σενάρια, στο βαθμό που θα διαμορφώνει τις προϋποθέσεις για τη συγκρότηση της λαϊκής συμμαχίας. Η οποία, εφόσον πάρει την εξουσία, θα κοινωνικοποιήσει όλο τον πλούτο, που είναι τόσος πολύς που μπορεί να ικανοποιήσει τις βασικές εργατικές - λαϊκές ανάγκες, σε όλους τους κρίσιμους τομείς. Να εκδηλωθεί σε όλους τους τομείς η λαϊκή οικονομία, που θα αξιοποιήσει τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας για μία ανάπτυξη απαλλαγμένη από το καπιταλιστικό κέρδος, με γνώμονα την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών.
Μία τέτοια ανάπτυξη μπορεί να αξιοποιήσει το παραγωγικό, επιστημονικό, εργατικό δυναμικό της χώρας, την παραγωγική βάση που υπάρχει, τις επιστημονικές δυνατότητες και εξελίξεις της τεχνολογίας και της έρευνας και με εργατικό - κοινωνικό έλεγχο να τις βάλεις στην υπηρεσία του λαού. Να καλυφθούν οι ανάγκες στην Παιδεία, την Υγεία. Να ζήσει ο λαός καλύτερα και περισσότερο, δουλεύοντας με καλύτερες και μόνιμες εργασιακές σχέσεις, χωρίς τον μπαμπούλα της ανεργίας, χωρίς εκμετάλλευση από τους κεφαλαιοκράτες, με ισότιμες σχέσεις συνεργασίας. Με όσους λαούς μπουν σε μία πορεία αμφισβήτησης της καπιταλιστικής κυριαρχίας, διαμορφώνοντας προϋποθέσεις για την αλλαγή του συσχετισμού δύναμης σε όφελος των δυνάμεων της εργατικής τάξης και των συμμάχων της.
Ενας τέτοιος δρόμος περνά μέσα από τις μικρότερες και μεγαλύτερες ταξικές μάχες που κάθε μέρα δίνουμε. Δεν είναι έργο μίας πράξης, αλλά δεν είναι έργο ακατόρθωτο. Είναι δυνατό, ρεαλιστικό στο βαθμό που θα συγκεντρώνουμε δυνάμεις μέσα από μικρότερες και μεγαλύτερες ταξικές συγκρούσεις, μέχρι να αμφισβητηθεί και να ανατραπεί η κυριαρχία των μονοπωλίων».

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ