Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗΣ ΤΩΝ ΦΑΡΜΑΚΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΠΟΥ ΠΑΡΑΜΟΝΕΥΟΥΝ

ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΤΩΝ ΦΑΡΜΑΚΩΝ

Κίνδυνος για την Υγεία

Eurokinissi

Το τελευταίο διάστημα εμφανίζεται στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης μια έξαρση της διαφημιστικής εκστρατείας φαρμακευτικών σκευασμάτων στην Ελλάδα, αλλά και στις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Το φαινόμενο αυτό ταυτίζεται χρονικά με τις νέες λίστες φαρμάκων, οι οποίες θέτουν εκατοντάδες σκευάσματα ευρείας χρήσης εκτός συνταγογράφησης και αποζημίωσης από τα ασφαλιστικά ταμεία. Ο τηλεθεατής βρίσκεται απέναντι σε ένα βομβαρδισμό προβολής των προτερημάτων του ενός ή άλλου οφθαλμικού κολλύριου, αλοιφών για εγκαύματα, ραγάδες, παυσίπονα και αντιπυρετικά κλπ. Η διαφημιστική εκστρατεία αξιοποιεί τη νομοθεσία, κατά την οποία όταν ένα φάρμακο δε συνταγογραφείται, δε θεωρείται φάρμακο και μπορεί να διαφημίζεται όπως όλα τα άλλα εμπορεύματα. Εδώ εκφράζεται ο παραλογισμός που η ίδια δραστική ουσία να θεωρείται φάρμακο ή όχι, με την ωφέλεια αλλά και τους κινδύνους για τους ασθενείς ανάλογα με τη χρήση του, εάν είναι συνταγογραφούμενο ή όχι. Φυσικά αυτός ο «παραλογισμός» μετατρέπεται σε «ορθολογισμό» της καπιταλιστικής παραγωγής στο φάρμακο και στο κυνήγι του κέρδους από τη βιομηχανία φαρμάκου.
Η ιατρική συνταγογράφηση δεν είναι μόνο μία διαδικασία για την ένταξη ενός φαρμάκου σε μια συνταγή ασφαλιστικού ταμείου και έτσι να παρέχεται στους ασθενείς. Αντίθετα, είναι μια πολύπλοκη διαδικασία ιατρικής πράξης που περιλαμβάνει τη διάγνωση ενός νοσήματος, την εισαγωγή θεραπείας και την παρακολούθηση του θεραπευτικού αποτελέσματος.
Με τη διαφήμιση καλείται ο ασθενής - θεατής, να αυτοδιαγνωστεί και να αυτοθεραπευτεί, επιλέγοντας φάρμακο με κριτήριο την πιο εύστοχη διαφήμιση και προφανώς με γνώσεις που δε διαθέτει. Είναι αποτέλεσμα της επικίνδυνης ανευθυνότητας των εταιρειών μπροστά στο κέρδος και στη διεκδίκηση μεγαλύτερου μεριδίου στην αγορά και των κυβερνήσεων που τις υπηρετούν σε όλο της το μεγαλείο!!!!

Προς απόδειξη των παραπάνω θα αναφερθώ σε ορισμένα παραδείγματα.

Είναι βέβαιο, ότι κάθε μυικός πόνος δεν οφείλεται σε μυϊκό κάματο. Μπορεί π.χ. να οφείλεται μέχρι και σε μία οστική μετάσταση από κάποιο καρκίνο, που πολλές φορές η διάγνωσή του μπορεί να ξεφύγει και από ειδικό γιατρό. Αντε τώρα εσύ, που μπορεί να πάσχεις από ένα τέτοιο σοβαρό νόσημα, να βάλεις από την πολυδιαφημιζόμενη αλοιφή για μυαλγίες και θα γίνεις «περδίκι».
Το θαυματουργό κατά τα άλλα, γνωστό φάρμακο με αντιφλεγμονώδη δράση που πουλιόταν πάντα και στα ψιλικατζίδικα, με βάση του τη δραστική ουσία σαλικυλικό οξύ μπορεί να προκαλέσει σε κάποιους συνανθρώπους μας σαν παρενέργεια γαστρικό έλκος αλλά και σε παιδιά οξεία νεφρική νέκρωση, που οδηγεί σε νεφρική ανεπάρκεια και σε μονάδες μεταμόσχευσης ή τεχνητού νεφρού. Αυτά είναι δύο μόνο απλά παραδείγματα και δε θέλω να εμβαθύνω και σε άλλα, γιατί είναι ιατρική γνώση και στη διάγνωσή τους και στη θεραπεία τους. Οπως π.χ. οι φαρμακευτικές αλλεργικές αντιδράσεις.

Βεβαίως, πριν τις επιπλοκές που μπορεί να προκαλέσει ένα φάρμακο που θα επιλεγεί και θα χρησιμοποιηθεί από ένα μη ειδικό, υπάρχει και η επίπτωση από τη μη έγκαιρη διάγνωση. Π.χ. η χρήση ενός «αθώου» αντιπυρετικού φαρμάκου θα μπορούσε να καθυστερήσει τη διάγνωση και την αντιμετώπιση μιας υπάρχουσας νόσου, εκδήλωση της οποίας είναι ο πυρετός.

Σίγουρα δεν τους λείπουν οι ειδικοί πραγματογνώμονες, που ξέρουν και θα μπορούσαν να πουν την επιστημονική τους γνώμη για όλους τους κινδύνους που εγκυμονούνται από τέτοιες διαδικασίες και πρακτικές. Στην ουσία είναι και συνεργοί, αφού σαν επιστήμονες γνωρίζουν το έγκλημα που συντελείται, αλλά μπροστά στα διάφορα οφέλη, κάνουν πως δε βλέπουν ή πολλές φορές καλύπτουν αποφάσεις αμφιλεγόμενες. Π.χ. όπως αποδείχθηκε με το αντιγριππικό εμβόλιο που κατατρόμαξε τον ελληνικό λαό αλλά και τους υπόλοιπους λαούς, σπέρνοντας τον πανικό μέσω των πρόθυμων αστικών μέσων ενημέρωσης. Ενώ για επιδημιολογικά συμβάντα, όπως τα περσινά κρούσματα και τους 26 θανάτους από τον ιό της εγκεφαλίτιδας του Νείλου, που μας ξαναχτύπησε την πόρτα και φέτος, προς το παρόν ελλείψει εμπορικού ενδιαφέροντος, έχει περάσει στα ψιλά γράμματα της ενημέρωσης.
Βεβαίως, δε θα μπορούσε κανείς να περιμένει τίποτα καλύτερο από μία κυβέρνηση που «κοιμάται και ξυπνάει» με το άγχος πώς θα πετύχει πιο φθηνούς εργαζόμενους, αναλώσιμους και με εξασφαλισμένο το δικαίωμά τους για φάρμακα, εξετάσεις και θεραπείες, με την προϋπόθεση ότι μπορούν να αγοράσουν ένα μεγάλο μέρος απ' αυτά. Ούτε από τους επιστήμονες αυτούς που όταν περνάνε από κάποια βιομηχανική περιοχή κλείνουν τα φιμέ τζάμια του αυτοκινήτου τους για να μην τους πάρει η μπόχα, αλλά βάζουν την υπογραφή τους ότι τα επαγγέλματα και οι χώροι αυτοί δεν ανήκουν στα ΒΑΕ.

Είναι απόδειξη ότι ο επιστήμονας, το κύρος και η προσφορά του, αντικειμενικά δε σταματούν στον όγκο της γνώσης που διαθέτει, αλλά στο πώς αυτή γίνεται καθολικό κοινωνικό δικαίωμα με σύγχρονο, δωρεάν και ασφαλή τρόπο. Αυτό όμως απαιτεί άλλη οργάνωση της κοινωνίας και της οικονομίας, η οποία δε θα παράγει προϊόντα - εμπορεύματα, αλλά προϊόντα - κοινωνικά αγαθά. Σε μια κοινωνία που με τον πλούτο που παράγουν οι εργαζόμενοι και τους ανήκει, θα μπορεί να αναπτυχθεί ένα σύστημα Υγείας, το οποίο θα παρέχει υπηρεσίες Υγείας σύγχρονες, για όλους χωρίς εξαίρεση, ασφαλείς και έγκαιρα. Σ' ένα τέτοιο σύστημα που οι υπηρεσίες και τα προϊόντα έχουν μοναδική αξία επειδή είναι κοινωνικά ωφέλιμα και όχι πηγή πλουτισμού, η διαφήμισή τους δεν έχει νόημα και υλική βάση για να υπάρχει.

Χαράλαμπος ΣΤΡΟΓΓΥΛΟΣ
Νευροχειρουργός