Για αναρτήσεις και επικοινωνία με το blog στείλτε e-mail στο
sotosantonios@hotmail.com

Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2012

ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΤΗΣ ΔΗΠΑΚ ΙΑΤΡΩΝ ΕΥΒΟΙΑΣ ΣΤΗΝ ΣΥΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΣΤΟ Γ.Ν.ΧΑΛΚΙΔΑΣ


Συνάδελφοι ,συναδέλφισσες,
Να ξεπεράσουμε τις όποιες αναστολές, αναμονές και κάθε ανοχή της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων στη νέα συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ. Η κυβέρνηση αυτή θα υλοποιήσει όλα τα αντεργατικά μέτρα που πάρθηκαν μέχρι τώρα και θα συνεχίσει την αντιλαϊκή πολιτική.
Αντί για την απαραίτητη χρηματοδότηση του ΕΟΠΥΥ και των δημόσιων νοσοκομείων, η κυβέρνηση επιφυλάσσει νέο «μαχαίρι», που αναμένεται να ξεπεράσει τα 1,1 δισ. ευρώ και πιο συγκεκριμένα: 800 εκατ. ευρώ στα φάρμακα και τα υπόλοιπα θα είναι λειτουργικές περικοπές στον Εθνικό Οργανισμό Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ) και στα δημόσια νοσοκομεία.
 Όλα αυτά τη στιγμή που «φουντώνουν» τα σενάρια για τραπεζικό δάνειο του ΕΟΠΥΥ που θα υποθηκεύει τις εισφορές των ασφαλισμένων και για επιβολή ειδικού φόρου «υπέρ του ΕΟΠΥΥ» σε διάφορα καταναλωτικά προϊόντα, δηλαδή το κόστος να μεταφερθεί και πάλι στα λαϊκά νοικοκυριά.
Ο λαός πρέπει να έχει ισότιμα και δωρεάν περίθαλψη και σύγχρονη, ανεξάρτητα από το αν δουλεύει ή όχι και ανεξάρτητα ποιες εργασιακές σχέσεις έχει. Θα προσπαθήσουν να πείσουν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ , ΔΗΜΑΡ και συνδικαλιστικοί φορείς τους εργαζόμενους ότι μπροστά σε μία "γενική καταστροφή" των παροχών στον τομέα της Υγείας θα πρέπει να δεχθούν να πληρώνουν περισσότερα.
 Θα πάμε και στην περίπτωση όπου θα πέσει και ο μέσος όρος ζωής στην Ελλάδα και θα πεθαίνουν μαζικά άνθρωποι. Και αν αυτό δεν γίνει σε 1-2 χρόνια, θα γίνει στα επόμενα.
Τα κόμματα της συγκυβέρνησης έχουν κοινό στόχο να ξεπεράσουν την κρίση σε βάρος του λαού, με πιο φτηνή την εργατική δύναμη, με κατάργηση κάθε δικαιώματος που έχει απομείνει, με σημαντική μείωση κάθε κοινωνικής δαπάνης για Υγεία, Παιδεία, Πρόνοια, για τη δημιουργία εκείνου του περιβάλλοντος που απαιτεί το κεφάλαιο για την κερδοφορία του, με το ξεκαθάρισμα της αγοράς από χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ.
Η κυβέρνηση σε συνεργασία με πολλές συνδικαλιστικές οργανώσεις προωθεί την ολοήμερη επιχειρηματική λειτουργία των νοσοκομείων. Μετατρέπει τα νοσοκομεία, σε επιχειρήσεις που θα λειτουργούν στη βάση του κέρδους. Η κρίση και ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης αποκλείουν κάθε ελπίδα και δυνατότητα για βελτίωση της θέσης των εργαζομένων χωρίς αγώνα, χωρίς ισχυρό κίνημα, χωρίς ρήξεις και ανατροπές.
Στον αφοπλισμό του εργατικού κινήματος που επιχειρεί η αστική τάξη έχει ως σύμμαχό της τον ΣΥΡΙΖΑ, με την αυταπάτη που καλλιεργεί ότι μπορεί να αλλάξει η ΕΕ ή ότι μπορεί να ξεπεραστεί η κρίση, χωρίς να θιχτούν τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Καραδοκεί να γίνει κυβέρνηση και θα κάνει ότι μπορεί για να εγκλωβίζει το λαϊκό κίνημα σε αναμονή και προσδοκίες.
Τεράστιες ευθύνες έχουν και οι ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος σε ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΠΟΕΔΗΝ, ΟΕΝΓΕ, και σε άλλες ομοσπονδίες που με τις θέσεις τους, τη στάση τους και την τακτική που ακολουθούν, όχι μόνο δε μπορούν να αντιταχθούν σε αυτή τη βάρβαρη πολιτική, αλλά υπονομεύουν τη δυνατότητα ανάπτυξης της πάλης των υγειονομικών. Η Στρατηγική ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΔΗΜΑΡ και κεφαλαίου, που είναι η απαλλαγή κράτους και εργοδοσίας από τη χρηματοδότηση της υγείας, μένει στο απυρόβλητο. Υπερασπίζονται το εμπορευματοποιημένο σύστημα υγείας .
 Δε παλεύουν, μαζί και ο ΣΥΡΙΖΑ, για τη κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης στην υγεία, απεναντίας ανάγουν τη διαφθορά και τη διαφάνεια σε κυρίαρχο αίτιο της υποβάθμισης του δημόσιου συστήματος υγείας ρίχνοντας νερό στο μύλο της κυβέρνησης, που στο όνομα της «σπατάλης» κάνει και άλλες περικοπές. Συμφωνούν να πληρώνουν τα ταμεία νοσήλια, οι εργαζόμενοι ασφαλιστικές εισφορές και αυτό το λένε «δωρεάν υγεία». Συμφωνούν παρατάξεις να μη μονιμοποιηθούν οι Επικουρικοί γιατροί και να συνεχίζεται η ομηρία πάνω από 1500 συναδέλφων μας.
Οι γιατροί στα Νοσοκομεία και ΚΥ έχουν υποστεί μέχρι στιγμής σφαγιαστικές απώλειες στις αποδοχές τους που αγγίζουν το 40%. Η απόφαση της τρικομματικής μνημονιακής συγκυβέρνησης να περικόψει επιπλέον 8% το ιατρικό μισθολόγιο . Κι αυτό συμβαίνει διότι κάθε περικοπή στις τακτικές αποδοχές των γιατρών αντανακλάται αυτόματα και στις εφημερίες, οι οποίες αποτελούν υποχρεωτική και εξουθενωτική υπερωριακή εργασία, την οποία η πολιτεία αμείβει με τρόπο ευτελή έως και εξευτελιστικό.
Η ΔΗΠΑΚ, προτείνει άλλες μορφές πάλης από κοινού με τους ασφαλισμένους, που θα ασκούν πίεση στην κυβέρνηση και στις επιχειρήσεις φαρμάκου. Τα αδιέξοδα που έχει για το λαό η επιχειρηματική δράση σε Υγεία - Φάρμακο έρχονται να καταγράψουν και προβλήματα με την προμήθεια μιας σειράς φαρμάκων. Οι φαρμακευτικές εταιρείες και οι φαρμακαποθήκες, στο πλαίσιο του ανταγωνισμού και της κερδοφορίας τους, δεν παράγουν και δε διαθέτουν στην αγορά τα σκευάσματα σύμφωνα με τις ανάγκες, αλλά σύμφωνα με την εξασφάλιση των κερδών τους.
 Και επομένως χρειάζεται οι γιατροί και οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι να έχουν κοινό και ενιαίο μέτωπο διεξόδου από την κρίση υπέρ του λαού και ταυτόχρονα καθαρές και συγκεκριμένες διεκδικήσεις και όχι απλώς μια καλύτερη διαχείριση στον τομέα της Υγείας.
Ο στόχος όλων των αστικών κυβερνήσεων ήταν και είναι η παραπέρα μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης και των γιατρών και οι ανατροπές των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρηματικών ομίλων και της υγείας. Υπάρχει ένα πακέτο μέτρων το οποίο πέφτει στις πλάτες του λαού και του αφαιρεί ότι δικαίωμα του έχει απομείνει.
Ο λαός δεν πρέπει να περιμένει αν θα κυριαρχήσει η μια ή η άλλη επιλογή, από ποια τσέπη θα του πάρουν και πώς θα χειριστούν το ζήτημα. Αυτό που έχει σημασία είναι να αποδεχτεί η ΟΕΝΓΕ να πάρει απόφαση για γενική απεργία, με κλιμακωμένους αγώνες ανάμεσα σε μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις. Απόφαση να πραγματοποιηθεί γενική πανελλαδική απεργία ,απαιτούμε για εκείνη την ημέρα, με την κατάθεση των νέων αντιλαϊκών πακέτων στη βουλή.
Ο κάθε κλάδος , όπως και ο ιατρικός, να παλεύει για τα αιτήματά του και ταυτόχρονα να στηρίζει τις γενικές κινητοποιήσεις.
 Τέρμα οι θυσίες για τα κέρδη της πλουτοκρατίας, απαιτούμε μαζί με το λαό τη μονομερή διαγραφή του χρέους, αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, να γίνει ο λαός νοικοκύρης και ιδιοκτήτης του πλούτου που ο ίδιος παράγει.
Αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν υγεία και Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ασυμβίβαστα. Δεν είναι δυνατόν να ακούσουμε το νέο πακέτο μέτρων που θα είναι τραγικό απλώς γκρινιάζοντας μέσα στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού μας με απογοήτευση και μοιρολατρία. Αυτό θα είναι βούτυρο στο ψωμί της κυβέρνησης.
Η θέση μας για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας
Όταν μιλάμε για ΠΦΥ προς όφελος της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων εννοούμε όλες τις εξωνοσοκομειακές υπηρεσίες για τις οποίες τονίζουμε ότι πρέπει να έχουν στο κέντρο της Φροντίδας τους κύρια την ΠΡΟΛΗΨΗ.
Πυρήνας της ΠΦΥ πρέπει να είναι τα αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Κέντρα Υγείας (ΚΥ), σε όλους τους δήμους, βιομηχανικές περιοχές, συγκροτήματα σχολείων και σχολών κ.α., ανάλογα με τον πληθυσμό. Εννοούμε Κέντρα Υγείας που θα αποτελούν μεταξύ τους ένα ενιαίο ΣΥΣΤΗΜΑ που θα συνεργάζεται με τις αντίστοιχες δημόσιες και δωρεάν νοσοκομειακές μονάδες, το ΕΚΑΒ, τις δομές πρόνοιας.
Μέσα σε κάθε Κέντρο Υγείας θα αναπτύσσονται και συνεργάζονται μεταξύ τους οι αναγκαίες υπηρεσίες για την κάλυψη όλων των εξωνοσοκομειακών αναγκών που έχουν οι εργαζόμενοι και οι οικογένειές τους στην περιοχή ευθύνης του ΚΥ όπου ζουν, εργάζονται, μορφώνονται, αθλούνται κλπ. Ενδεικτικές υπηρεσίες: προστασίας της υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, σχολικής υγείας, ψυχικής υγείας, παρακολούθησης ατόμων με χρόνια νοήματα, προγεννητικού ελέγχου, κατ´ οίκον νοσηλείας, κοινωνικές υπηρεσίες, εργαστήρια. Αυτό το σύστημα θα συνεργάζεται στενά με τα δημόσια πανεπιστήμια και κέντρα που διεξάγουν έρευνα στο πεδίο της Υγείας, της Επιδημιολογίας κλπ.
Οι υπηρεσίες αυτές στελεχώνονται από διεπιστημονικές ΟΜΑΔΕΣ υγειονομικών (οικογενειακοί γενικοί γιατροί, παιδίατροι, γιατροί εργασίας και άλλων ειδικοτήτων, νοσηλευτές, φυσιοθεραπευτές, εργοθεραπευτές, εργαστηριακοί, ψυχολόγοι κλπ.) με σχέση εργασίας πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης. Η «στενή σχέση» γιατρού – ασθενή μπορεί να βρει το ουσιαστικό περιεχόμενο της στο πρόσωπο και το έργο των οικογενειακών γιατρών, που θα πρέπει να έχουν την ευθύνη για όλα τα μέλη της οικογένειας και για έναν αριθμό οικογενειών.
Ένα τέτοιο σύστημα δεν περιμένει τον «πελάτη» να τον επισκεφτεί. Φροντίζει αυτό για την πλήρη καταγραφή, εκτίμηση και ικανοποίηση των αναγκών Υγείας και Πρόνοιας των οικογενειών και κατοίκων κάθε περιοχής. Ρόλος του είναι να παρέχει δωρεάν συστηματική παρακολούθηση της υγείας των μαθητών, εργαζομένων, ηλικιωμένων και ΑμΕΑ στο σπίτι, στα ΚΑΠΗ, να ελέγχει τις συνθήκες διαβίωσης και εργασίας ώστε να μην επιδρούν αρνητικά στην υγεία, να εφαρμόζει συστηματικά προγράμματα πρόληψης ( π.χ. εμβολιασμοί, παπ - τεστ κλπ.), να ενημερώνει, συμβουλεύει, εκπαιδεύει για θέματα υγείας Στόχος είναι η πρόληψη των κινδύνων, η έγκαιρη διάγνωση των προβλημάτων υγείας, η παρακολούθηση της πορείας των ασθενών με χρόνια νοσήματα και αναπηρίες ώστε να μην υποτροπιάζουν. Όλα αυτά αποτελούν ευθύνη του ΚΥ και όχι αποκλειστική ατομική ευθύνη των ατόμων, όπως είναι σήμερα.
Καμία σχέση δεν έχει το παραπάνω σύστημα με αυτό που ζούμε σήμερα και την ακόμη χειρότερη κατάσταση που μας παρουσιάζει η κυβέρνηση ως νέα «ενιαία ΠΦΥ».
Η «ενιαία ΠΦΥ» της κυβέρνησης είναι το σημερινό συνονθύλευμα από δημόσια Κέντρα Υγείας, εξωτερικά ιατρεία στα δημόσια νοσοκομεία, πολυιατρεία του ΙΚΑ, ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα, επιχειρηματικοί όμιλοι στην Υγεία, αυτοαπασχολούμενοι γιατροί, στα οποία θα προστεθούν οι κοινοπραξίες γιατρών ή και επιχειρηματιών που θα λειτουργούν τα σημερινά υποκαταστήματα του ΙΚΑ, τα δημοτικά ιατρεία, οι ΜΚΟ. Όλα αυτά θα λειτουργούν με επιχειρηματικά κριτήρια, κάτω από την ομπρέλα του νεοδημιουργηθέντος Εθνικού Οργανισμού Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ). Από όλους αυτούς θα μπορούν τώρα να αγοράζουν υπηρεσίες οι ασφαλισμένοι - συνταξιούχοι όλων των Ταμείων, χωρίς εξαίρεση, πληρώνοντας γι´ αυτές με ακόμη μεγαλύτερα ποσά από την τσέπη
Δηλαδή κατά την κυβέρνηση «ενιαία ΠΦΥ» και «ελευθερία επιλογής» γιατρού σημαίνει «ελευθερία» να αγοράζουμε πανάκριβα υπηρεσίες Υγείας, από την ενιαία αγορά ενός δικτύου «σούπερ μάρκετ» και «μπακάλικων» Υγείας δημόσιου ή ιδιωτικού τομέα. Γι αυτούς η ΠΦΥ είναι η κατάσταση όπου οι ασφαλισμένοι- πελάτες τρέχουν μεταξύ μεμονωμένων γιατρών διαφόρων ειδικοτήτων, χωρίς σύνδεση μεταξύ τους, ενώ η φροντίδα περιορίζεται κύρια στη συνταγογράφηση φαρμάκων, την υπόδειξη εξετάσεων, την εξέταση για κάποιο ενόχλημα.
ΓΕΝΙΚΟΙ ΣΤΟΧΟΙ –ΠΛΑΙΣΟ ΠΑΛΗΣ
1. Ενιαίο, Καθολικό, αποκλειστικά Δημόσιο και Δωρεάν σύγχρονο σύστημα Υγείας - Πρόνοιας και Επείγουσας Ιατρικής, πανελλαδικά ανεπτυγμένο, σύγχρονα εξοπλισμένο, δημόσιο - δωρεάν ΕΚΑΒ.
2. Να πληρωθούν όλα τα δεδουλευμένα, ούτε ώρα απλήρωτης δουλειάς, καμιά περαιτέρω μείωση μισθών να γίνουν τώρα άμεσα αυξήσεις.
3. Να προσληφθεί στο δημόσιο - κρατικό σύστημα όλο το απαραίτητο προσωπικό (υγειονομικό, διοικητικό, τεχνικό, βοηθητικό κ.λπ.) με σχέση εργασίας μόνιμη, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης.
4. Άμεση μονιμοποίηση όλων των επικουρικών και συμβασιούχων χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
5. Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης όλων των ειδικοτήτων στα δημόσια νοσοκομεία, Κέντρα Υγείας και ιδρύματα Πρόνοιας.
6. Στελέχωση με μόνιμο προσωπικό και εξοπλισμός των δημοτικών ιατρείων για τη δωρεάν παροχή υπηρεσιών σε όλους, ιδιαίτερα των άπορων κατοίκων και των μεταναστών.
7. Πλήρης και επαρκής χρηματοδότηση του ΕΟΠΥΥ, των ασφαλιστικών ταμείων, των δημόσιων νοσοκομείων και των Κέντρων Υγείας, των ιδρυμάτων Πρόνοιας από τον κρατικό προϋπολογισμό.
8. Επιστροφή από το κράτος των αποθεματικών που χάθηκαν από το πρόσφατο «κούρεμα».
9. Αποπληρωμή όλων των χρωστούμενων από το κράτος για φάρμακα, ιατρικές και εργαστηριακές εξετάσεις, υγειονομικά υλικά, τρόφιμα για νοσοκομεία και άλλα ιδρύματα, των φαρμακοποιών και των γιατρών.
10. Παλεύουμε για κατάργηση των μνημονίων και της δανειακής σύμβασης. Η κρατική χρηματοδότηση για Υγεία - Πρόνοια - Φάρμακο να είναι σε απόλυτη προτεραιότητα.
11. Καμία συγχώνευση ή κατάργηση κρεβατιών, κλινικών, εργαστηρίων, δημόσιων νοσοκομείων, Κέντρων Υγείας, μονάδων του ΕΟΠΥΥ ή προνοιακών ιδρυμάτων. Να επαναλειτουργήσουν ειδικές υγειονομικές μονάδες, όπως η παιδοκαρδιοχειρουργική του Νοσοκομείου Παίδων «Αγία Σοφία», το ογκολογικό νοσοκομείο του ΙΚΑ στην Αθήνα κ.ά. Από αυτήν τη σκοπιά απορρίπτουμε την τροποποίηση των οργανισμών των νοσοκομείων που επιχειρείται τώρα γιατί οδηγεί στη συρρίκνωση των δημόσιων υποδομών και στη μείωση του προσωπικού, ενώ ο λαός έχει ανάγκη το αντίθετο, την ανάπτυξη και αναβάθμισή τους. Είμαστε αντίθετοι στην επιχειρηματική δράση των νοσοκομείων.
 12. Άμεσα να απαγορευτούν οι συμβάσεις ανάμεσα στο δημόσιο τομέα και στα ασφαλιστικά ταμεία με τον ιδιωτικό τομέα. Να κοινωνικοποιηθούν όλες όσες επιχειρηματικές μονάδες υγείας πληρούν τους όρους και προϋποθέσεις για σύγχρονη, ποιοτική λειτουργία τους.
13. Κατάργηση των πληρωμών εισιτηρίων, συμμετοχών για ιατρικές, εργαστηριακές εξετάσεις και θεραπείες, της παρακράτησης των συντάξεων των χρονίως πασχόντων για πληρωμή των ιδρυμάτων που νοσηλεύονται.
14. Εξασφάλιση από το κράτος της πλήρους και επαρκούς τροφοδοσίας των δημόσιων μονάδων Υγείας - Πρόνοιας σε φάρμακα, υγειονομικό και αναλώσιμο υλικό, αντιδραστήρια, υλικά χειρουργείου και τρόφιμα.
15. Εξασφάλιση με ευθύνη του κράτους της έγκαιρης και επαρκούς τροφοδοσίας σε όλα τα φάρμακα.
16. Κρατική χρηματοδότηση για δωρεάν διάθεση των ειδικών φαρμάκων και των φαρμάκων για τις συνοδούς νόσους, τα συμπληρώματα διατροφής, το υγειονομικό και αναλώσιμο υλικό από τα δημόσια νοσοκομεία, τα Κέντρα Υγείας και τις μονάδες του ΕΟΠΥΥ, στους χρονίως πάσχοντες και στα ΑμεΑ.
17. Κρατική χρηματοδότηση για δωρεάν διάθεση των φαρμάκων με προτεραιότητα στους ανέργους, ανασφάλιστους Έλληνες και μετανάστες, στους χαμηλοσυνταξιούχους, στους φτωχούς αγρότες και στους αυτοαπασχολούμενους που έχουν κλείσει τις επιχειρήσεις τους.
18. Άμεση αποπληρωμή από τον ΕΟΠΥΥ των δαπανών που πλήρωσαν οι ασφαλισμένοι, τα ΑμεΑ σε φάρμακα και άλλο υγειονομικό και αναλώσιμο υλικό την περίοδο της άρσης της πίστωσης των φαρμακοποιών προς τον ΕΟΠΥΥ και τα άλλα ασφαλιστικά ταμεία.
ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΤΗΣ ΕΙΝΕΥΒ
Από την ίδρυση της νέας ΕΙΝΕΥΒ πριν 3 περίπου χρόνια μέχρι σήμερα συνέβησαν τεράστιες ανατροπές στον χώρο των Νοσοκομειακών Ιατρών και του ΕΣΥ.Οι νοσοκομειακοί ιατροί από την πρώτη τους βαθμίδα έως και την τελευταία έχουν χάσει όπως ανέφερα παραπάνω μεσοσταθμικά το 40% του ετήσιου εισοδήματός τους και οι ειδικευόμενοι ιατροί βρίσκονται πλέον στο στάδιο της προβληματικής επιβίωσης με τον μισθό τους να μην ξεπερνά τα 900 ευρώ τον μήνα.
Η υποχρηματοδότηση του ΕΣΥ λόγω της καπιταλιστικής κρίσης προκαλεί κύμα συγχωνεύσεων Νοσοκομειακών μονάδων και κατάργησης κλινών καθώς και απότομη υποβάθμιση της ποιότητας της παρεχόμενης Υγείας ιδίως στην περιφέρεια του Νομού μας και μόνο χάρη στις υπεράνθρωπες προσπάθειες και τον επαγγελματικό αλτρουισμό του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού δεν έχουμε θρηνήσει ακόμη θύματα στον Νομό μας, όπως συνέβη πρόσφατα στην Ηλεία με τον χαμό ενός 46χρονου που περιφερόταν από Νοσοκομείο σε Νοσοκομείο  λόγω έλλειψης ιατρικού προσωπικού!!!!
Εν μέσω του ανωτέρω Αρμαγεδώνα στην Υγεία η ΕΙΝΕΥΒ προσπαθούσε να ισορροπήσει μέσα στην δυσαρέσκεια των συναδέλφων που έβλεπαν την σαρωτική επίθεση που δέχονταν και την αποδυνάμωση των δομών του ΕΣΥ λόγω της κρατικής υποχρηματοδότησης χωρίς να μπορεί να χαράξει δυναμική πορεία αντιπαράθεσης σε αυτή την ολομέτωπη επίθεση που δέχονταν συνάδελφοι και Δημόσια Υγεία.
Εδώ επισημαίνουμε και καταγγέλλουμε την μεσοβέζικη και οπορτουνιστική στάση της ηγεσίας της ΟΕΝΓΕ που κυριολεκτικά σέρνονταν σε κινητοποιήσεις ενώ έσπερναν τον εφησυχασμό στους συναδέλφους παρ όλες τις παρεμβάσεις τόσο της ΔΗΠΑΚ αλλά και του ΠΑΜΕ υγείας –πρόνοιας, μέχρι που τους ξεπέρασαν οι εξελίξεις και έχουμε φτάσει εδώ που φτάσαμε χωρίς όραμα να πελαγοδρομεί το νοσοκομειακό κίνημα μέσα σε ένα κυκεώνα   αντιμνημονιακών κορωνών και στενά κλαδικών αιτημάτων συχνά αντικρουόμενων.
Η ΕΙΝΕΥΒ είχε και ενδογενείς δυσκολίες να ξεπεράσει, όπως πχ. την σύγκρουση συμφερόντων των μελών του ΔΣ της που ενώ συμμετείχαν σε Διοικητικά εκλεγμένα αλλά και διορισμένα όργανα δεν μπορούσαν  να ξεπεράσουν τις κυβερνητικές δεσμεύσεις και προσκολλήσεις τους, υλοποιώντας και υπερασπιζόμενοι την κυβερνητική αντιδραστική γραμμή.
Αποκορύφωμα αυτών των αντιθέσεων ήταν τα γεγονότα της Καρύστου όπου προπηλακίστηκε από τον τοπικό πληθυσμό το επιτελείο της Διοίκησης του ΓΝΝΧαλκίδας μαζί και η πρόεδρος της ΕΙΝΕΥΒ όταν επισκέφτηκαν το Νοσοκομείο Καρύστου με σκοπό να «εκτιμήσουν» από κοντά την λειτουργία του Νοσοκομείου !!!
Επίσης σε πρόσφατη εξώδικη καταγγελία των συναδέλφων των Νοσοκομείων Κύμης και Καρύστου για το πρωτοφανές κουτσούρεμα των δεδουλευμένων εφημεριών Ιανουαρίου, Φεβρουαρίου, Μαρτίου η ΕΙΝΝΕΥΒ  το λιγότερο που έκανε είναι να μείνει κωφεύουσα και να αναλωθεί σε μία άνευ προηγουμένου πολεμική ενάντια στην εξώδικη διαμαρτυρία των συναδέλφων υπερασπιζόμενη λίγο-πολύ την θέση ότι επειδή οι συνάδελφοι διακομίζουν περιστατικά προς την Χαλκίδα δεν δικαιούνται να αμείβονται  τις εφημερίες  που πραγματοποιούν!!!
Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι η ΕΙΝΕΥΒ δεν κατάφερε ποτέ από την σύστασή της να συσπειρώσει το σώμα των Νοσοκομειακών Ιατρών της Εύβοιας και δεν μπόρεσε  να μαζικοποιήσει την Γενική συνέλευση ούτως ώστε να υλοποιήσει αποφάσεις που κατά καιρούς πήρε για μορφές κινητοποιήσεων  συμπλέοντας έστω με την όποια απόφαση έπαιρνε η ΟΕΝΓΕ.
Δεν κατάφερε ποτέ να λειτουργήσει σαν ανώτερο συνδικαλιστικό όργανο που είναι , με χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι δεν έχει εισρεύσει ούτε μία μηνιαία συνδρομή από τα εγγεγραμμένα μέλη της μετά τις πρώτες αρχαιρεσίες των οργάνων της!! Η παρουσία των μελών του ΔΣ της στις Γενικές Συνελεύσεις ήταν από ελλιπής έως ανύπαρκτη και οι συνεδριάσεις του ΔΣ μέσα στα 3 αυτά χρόνια της λειτουργίας της είναι μετρημένες στα δάκτυλα των χεριών!!!!

Η ΔΗΠΑΚ Ιατρών Εύβοιας στάθηκε πάντα κριτικά απέναντι σε αυτή την απαξίωση του οργάνου και προσπάθησε με εποικοδομητική κριτική και παρεμβάσεις να ανατρέψει την κατάσταση συναντώντας συχνά την λοιδορία και την χυδαία μέχρι εξυβρίσεων πολεμική τόσο από την μεριά της προέδρου όσο και μερικών μελών του ΔΣ της ΕΙΝΕΥΒ!!!
Σήμερα συνάδελφοι γυρίζουμε σελίδα και ενόψει  αρχαιρεσιών καταθέτουμε την πρότασή μας και το πλαίσιο  πάλης μας έτσι ώστε να συσπειρώσουμε του συναδέλφους πάνω σε ένα αγωνιστικό και ενωτικό ψηφοδέλτιο και να διεκδικήσουμε την ψήφο και την εμπιστοσύνη τους βάζοντας το νοσοκομειακό κίνημα πάλι σε ρώτα αγωνιστική και ριζοσπαστική.
Για να διεκδικήσουμε ένα αποκλειστικά ΔΗΜΟΣΙΟ και ΔΩΡΕΑΝ σύστημα υγείας, να καταργήσουμε χαράτσια και επιχειρηματικότητα στην Υγεία σε γραμμή συμπόρευσης με κοινωνικές συμμαχίες που θα μας βγάλουν από την απομόνωση των στενά κλαδικών αιτημάτων και θα συσπειρώσουν την πλειοψηφία του τοπικού πληθυσμού κοντά μας και όχι απέναντί μας!!
Θα προσπαθήσουμε να αναδείξουμε τον θεσμικό ρόλο της ΕΙΝΕΥΒ έτσι ώστε να αποκτήσει το κύρος της μέσα στους συναδέλφους και στον τοπικό πληθυσμό και να αποτελέσει πόλο ζύμωσης και ανάπτυξης πάλης για την ανατροπή όλων των δεινών που μας βρήκαν και συνεχίζουν να μας κατατρέχουν!!
Το σύνθημά μας είναι : ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ,ΚΑΝΕΙΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ!!!!!

ΔΗΠΑΚ ΙΑΤΡΩΝ ΕΥΒΟΙΑΣ

Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2012

ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΔΗΠΑΚ ΙΑΤΡΩΝ ΕΥΒΟΙΑΣ




Η ΔΗΠΑΚ Ιατρών Εύβοιας και το ΠΑΜΕ Υγείας – Πρόνοιας σας καλεί σε ανοιχτή σύσκεψη για την Υγεία και τα Προβλήματα των Νοσοκομείων και Κέντρων Υγείας του Νομού Ευβοίας την Πέμπτη 27/ 09/ 2012 και ώρα 13:00 στο Δώμα του Γενικού Νομαρχιακού Νοσοκομείου Χαλκίδας.

Με κεντρικό ομιλητή:
·        Τον Ιατρό Ηλία Σιώρα, Πρόεδρο των εργαζομένων του Νοσοκομείου Ευαγγελισμός, Μέλος του ΔΣ της ΟΕΝΓΕ.

Και Εισηγητή:
·        Τον Ιατρό Αντώνιο – Πάρι Σώτο, Γραμματέα της ΔΗΠΑΚ Ιατρών Εύβοιας, Μέλος της τριμελούς Επιτροπής του Γενικού Νομαρχιακού Νοσοκομείου Χαλκίδας.

Στο τέλος της σύσκεψης θα καταρτιστεί το ενωτικό – αγωνιστικό ψηφοδέλτιο που θα στηρίζει η ΔΗΠΑΚ και το ΠΑΜΕ Υγείας στις αρχαιρεσίες για τα όργανα της ΕΙΝΝΕΥΒ στις 10 Οκτώβρη.

ΔΗΠΑΚ ΙΑΤΡΩΝ ΕΥΒΟΙΑΣ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΑΠΕΡΓΙΑ 26 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ

ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ                         
  ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΥΓΕΙΑΣ – ΠΡΟΝΟΙΑΣ

Όχι στις συγχωνεύσεις, στην αξιολόγηση στην εφεδρεία και στις απολύσεις!
Να καταργηθούν οι πληρωμές των ασθενών στην Υγεία-Πρόνοια.

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ – ΤΕΤΑΡΤΗ 26 ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ του Π.Α.ΜΕ ΟΜΟΝΟΙΑ 10.30 π.μ.

Συνάδελφοι-σες,
Οι ώρες που ζούμε είναι ώρες ευθύνης απέναντι σε μας και τα παιδιά μας. Είναι ώρες κρίσιμες για μας και τους ασθενείς μας.                                                                                               Τα νέα μέτρα είναι θανατηφόρα!!! Καταργούν το επίπεδο μισθών που υπάρχει τώρα στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα. Φέρνουν μισθό των 500€ για όλους! Συντάξεις των 300€!           

Τα νοσοκομεία βουλιάζουν στα χρέη. Πολλές φορές δεν έχουμε φάρμακα, σύριγγες, γάζες για να κάνουμε τη δουλειά μας. Μας βουλιάζουν στην εξαθλίωση!
Με τις νέες περικοπές 1,4 δις  στην κρατική χρηματοδότηση στην υγεία, η κατάσταση γίνεται εκρηκτική. Μέχρι πότε θα δουλεύουμε χωρίς να πληρωνόμαστε τις εφημερίες, τις αργίες, τα νυχτερινά, τις υπερωρίες, ακόμα και το μισθό τους οι εργαζόμενοι στους εργολάβους;
Μέχρι πότε το νοσοκομείο θα προσπαθεί να λειτουργήσει με τις πληρωμές των ασθενών, αντί να έχει πλήρη χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό και οι ασθενείς δωρεάν υγεία, είτε είναι άνεργοι, είτε ανασφάλιστοι, είτε μετανάστες;                                                             
Καμία θυσία για τα κέρδη της πλουτοκρατίας και τη σωτηρία του συστήματος! Να γίνει μονομερή διαγραφή του χρέους αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση τώρα! Να πληρώσουν αυτοί που δημιουργούν τη κρίση  οι πλουτοκράτες!                                                  
Μαζική συμμετοχή στις κινητοποιήσεις. Διεκδικούμε, να μη γίνει καμία μείωση στους μισθούς των γιατρών, επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού, ανάκληση όλων των μειώσεων στους μισθούς, που επιβλήθηκαν από το 2010 με προτεραιότητα στους χαμηλόμισθους. Να πληρωθούν εδώ και τώρα όλα τα δεδουλευμένα. Να γίνουν άμεσα όλες οι αναγκαίες προσλήψεις και να μονιμοποιηθούν όλοι οι εργαζόμενοι στους εργολάβους, οι επικουρικοί, οι εργαζόμενοι από τις ΜΚΟ χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Να σταματήσουν τώρα οι πληρωμές των ασθενών.                                                Να γίνουν  επισχέσεις όπου υπάρχει απλήρωτη δουλειά  μαζί με τους γιατρούς. Διεκδικούμε πλήρη και επαρκή χρηματοδότηση των δημόσιων μονάδων υγείας – πρόνοιας, του ΕΟΠΥΥ και των ασφαλιστικών ταμείων από τον κρατικό προϋπολογισμό. Να επιστρέψει το κράτος στα νοσοκομεία, στα προνοιακά ιδρύματα και στα ασφαλιστικά ταμεία όσα χρήματα χάθηκαν με το κούρεμα των καταθέσεων τους.
Να γίνουν προσλήψεις προσωπικού, μόνιμης, πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης Μονιμοποίηση όλων χωρίς όρους και προϋποθέσεις.                                                 
Να χορηγηθεί φαγητό και δωρεάν σίτιση σε όλο το προσωπικό. Να γίνουν όλες οι μετατάξεις για λόγους συνυπηρέτησης ή εντοπιότητας.                                                                                   
Να γίνουν σε κάθε σωματείο Γενικές συνελεύσεις. Να παρθούν μέτρα για την επιτυχία της απεργίας και την κλιμάκωση των κινητοποιήσεων!     
Ενότητα, να μη περάσουν τα μέτρα. Υπάρχει διέξοδος για τους εργαζόμενους. Να πιστέψει ο λαός τη δύναμή του. Να οργανωθεί, να παλέψει να ανατρέψει τη εξουσία του κεφαλαίου. Μονομερή διαγραφή του χρέους, αποδέσμευση από την ΕΕ, κατάργηση των μνημονίων και της δανειακής σύμβασης.
Συνεχίζουμε και κλιμακώνουμε τις κινητοποιήσεις:
·                     Πανελλαδική στάση εργασίας και στη συγκέντρωση στο Υπουργείο στις 4 Οκτώβρη. Τα σωματεία να προκηρύξουν συμπληρωματικές στάσεις εργασίας.

Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2012

ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ Τα θέματα της Υγείας πρέπει να αντιμετωπίζονται δωρεάν και χωρίς εισφορές


Εκτενή αποσπάσματα από την παρέμβαση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στη χτεσινή συζήτηση
Η Αλέκα Παπαρήγα στη χτεσινή συζήτηση στη Βουλή
Eurokinissi
Παρεμβαίνοντας στη χτεσινή συζήτηση η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σημείωσε μεταξύ άλλων:
«
Κύριε υπουργέ, είναι γεγονός ότι μιλήσατε σε χαμηλούς τόνους, όχι στην πολιτική ουσία, αλλά στο ύφος. Επί της ουσίας, δεν ήταν χαμηλοί οι τόνοι. Ομως, δύο φορές σας διέκοψα και - όπως ξέρετε, προσωπικά - δε συνηθίζω να διακόπτω και δε συνηθίζω να κάνω και χαρακτηρισμούς.
Ομως, αισθάνθηκα ότι μας προκαλέσατε παρά το χαμηλό τόνο. Θα σας πω γιατί. Αυτό προκάλεσε και τις δύο φορές τη διακοπή μου. Ζητώ συγνώμη. Δεν το συνηθίζω. Θα σας εξηγήσω τώρα. Λέτε ότι δε γνωρίζετε στρατηγική της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την Υγεία; Προφανώς, εννοείτε στρατηγική που βλάπτει την Υγεία, γιατί στρατηγική έχει. Δεν μπορεί να μην τη γνωρίζετε. Αλλωστε, κάτι είπατε τώρα τελευταία για τα δημοσιονομικά. Αρα, συμφωνείτε με αυτήν.
Δεύτερον, λέτε ότι δε γνωρίζετε αν έχουμε μείωση παροχής υπηρεσιών ή αύξηση κόστους υπηρεσιών ή ελλείψεις. Μα, δεν μπορεί να το λέτε αυτό το πράγμα! Γι' αυτό λέω ότι προκαλέσατε. Εδώ ο απλός άνθρωπος πάει σε ένα νοσοκομείο και βλέπει απέξω από τη μεγάλη επιχείρηση που έχει προμηθεύσει το νοσοκομείο δεν ξέρω τι, μέχρι το βιοτέχνη που έχει κατασκευάσει γάζες, μπαμπάκι.
Πας στο νοσοκομείο να σου κάνουν ένα καρδιογράφημα και δεν έχουν τζελ ή έχουν το τζελ, αλλά δεν έχουν να σε σκουπίσουν. Πας σε άλλο νοσοκομείο - μιλάω για κρατικά νοσοκομεία και μεγάλα και πανεπιστημιακά - να κάνεις εξέταση αίματος και βγαίνεις κρατώντας με το χέρι σου τη φλέβα, γιατί δεν έχουν να σου βάλουν το λευκοπλάστ.
Εμπόρευμα οι ανάγκες του ανθρώπου
Καταρχήν, όταν η αντικειμενική ικανότητα του ανθρώπου προς εργασία είναι εμπόρευμα, εμπόρευμα είναι και οι ανάγκες του. Η Υγεία είχε στοιχεία εμπορευματοποίησης και όταν είχαμε παροχή στο 20% και τώρα που είμαστε στο 1%, 2%. Εμπόρευμα ήταν.
Πρώτα πρώτα, πείτε μου διεθνώς, στην Ελλάδα, στην Ευρώπη πόσες βιομηχανίες παραγωγής φαρμάκων, μηχανολογικού εξοπλισμού, ιατρικού εξοπλισμού, βοηθητικών υλικών κ.λπ. έχουμε, οι οποίες λειτουργούν με γνώμονα το κέρδος; Είναι καπιταλιστικές επιχειρήσεις, έτσι τις λέμε εμείς και έτσι είναι. Φυσικά, ο καπιταλιστής από την πλευρά του δε φτιάχνει την επιχείρηση για να βοηθήσει το σύνολο - αφήστε τι λέει - ούτε για τις θέσεις εργασίας. Εχει κέρδος. Αρα, υπάρχει ένα στοιχείο κερδοφορίας.
Εχουμε εξάρτηση σήμερα του τομέα της Υγείας στην Ελλάδα; Εχουμε ολοένα και μεγαλύτερη εξάρτηση; Οσο παράγεται και νέα τεχνολογία έχουμε εξάρτηση από εισαγόμενα;
Μάλιστα, εδώ υπάρχει το εξής περίεργο. Εχουμε βιομηχανίες φαρμάκων, οι οποίες βασικά κάνουν εξαγωγή. Μάλιστα, εξάγουν φθηνά φάρμακα, αντί να τα δίνουν στην Ελλάδα και να τα αγοράζουμε εδώ. Αυτά που κυρίως εξάγονται είναι τα φθηνά φάρμακα. Ε, τι να κάνουμε; Το ΚΚΕ είναι αυταρχικό και αυτά θα τα απαγόρευε. Δε θα τα άφηνε. Και παράγουν φθηνά φάρμακα. Μου έλεγαν ότι φθηνό φάρμακο των 5 ευρώ για το πάρκινσον εξάγεται και πουλιέται από το φαρμακείο το πιο ακριβό.
Αρα, ο τομέας είναι εμπορευματοποιημένος. Τι να πούμε; Εμπορευματοποιημένος δεν είναι όταν πληρώνουμε εισφορές για την Υγεία; Για να δούμε τις εισφορές που πληρώνουμε. Εμπορευματοποιημένος δεν είναι όταν βασικά - όχι τώρα, αλλά πάντα - στην Ελλάδα ο τομέας Υγείας είχε επίκεντρο το νοσοκομείο και όχι την πρόληψη; Γιατί; Γιατί η πρόληψη απευθύνεται στα δέκα - έντεκα εκατομμύρια Ελλήνων.
Και, βεβαίως, πρέπει να απευθύνεται και στους μετανάστες, στον οποιονδήποτε, δε μας ενδιαφέρει χρώμα, φυλή, αν δουλεύει ή δε δουλεύει. Δε λέμε να πάει να κάνει κανείς μπότοξ, μιλάμε για την υγεία. Αυτό ισχύει για όλους και για όλες, ανεξάρτητα πού δουλεύεις, στο δημόσιο ή στον ιδιωτικό τομέα, ή αν είσαι άνεργος. Ο,τι και αν είσαι με την ταυτότητά σου μπαίνεις, εφόσον έχεις, βεβαίως, πρόβλημα.
Γιατί, λοιπόν, δεν αναπτύχθηκε ο τομέας της Πρόληψης; Δε μιλάμε για Πρόνοια. Η Πρόνοια είναι κάτι πιο ειδικό. Μιλάμε για Πρόληψη. Για να το πω αλλιώς, υποχρεωτικά γενικευμένα τσεκ απ για όλους - και, βεβαίως, θέλει άσκηση μέσα από την Παιδεία - ανάλογα με την ηλικία! Σε άλλους ίσως πρέπει να είναι κάθε δύο χρόνια, σε άλλους μπορεί να πρέπει να είναι κάθε ένα χρόνο. Και δε μιλάμε εξειδικευμένα μόνο σε όσους έχουν πάθηση. Η πρόληψη είναι το κυριότερο.
Δε χωράει ο ιδιωτικός τομέας στην Υγεία
Υπάρχουν αυξημένες δαπάνες. Μα, κάθε χρόνο επί του ΑΕΠ βάζετε μέσα και τις ιδιωτικές δαπάνες. Βεβαίως αυξάνονται οι δαπάνες για την Υγεία γιατί αυξάνεται και η συμμετοχή της οικογένειας. Αυτό σημαίνει αντικειμενική πρόοδος, δηλαδή και τον άνθρωπο που είναι ενενήντα χρόνων θα τον στείλω στο νοσοκομείο να κάνει εγχείρηση, εφόσον μπορεί - αν ζήσει ένα, δύο ή τρία χρόνια - να έχει μία ποιότητα ζωής.
Αν θέλετε, χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η κατάσταση που επικρατεί στην Ανατολική Ευρώπη, δηλαδή στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, επί σοσιαλισμού και μετά το σοσιαλισμό. Δε σας άρεσε ο σοσιαλισμός. Βεβαίως δε σας άρεσε! Εγώ δεν περίμενα να σας αρέσει. Κι εμείς επικρίνουμε κάποια στοιχεία του. Ομως, σ' αυτόν τον τομέα ούτε η Σουηδία, η οποία ήταν πολύ πρωτοπόρα σ' αυτά τα θέματα, όπως και άλλες σκανδιναβικές χώρες έφθαναν σ' αυτό το επίπεδο. Δείτε την αλλαγή στο προσδόκιμο ζωής που έχει πέσει κατακόρυφα ή δείτε τις ασθένειες.
Εν πάση περιπτώσει, όταν εμείς λέμε για δημόσια και δωρεάν Υγεία, δεν μπορεί να υπάρχει ιδιωτικός τομέας. Ας υπάρχει στην αισθητική, στη βελτίωση του προσώπου, στις ρυτίδες, σ' αυτά που κάνουν γυναίκες και άνδρες. Τώρα πια αβέρτα πηγαίνουν σ' αυτά για να μειώσουν τα χρόνια ηλικίας. Εντάξει, εγώ δε λέω να το πληρώσει αυτό ο ασφαλιστικός οργανισμός, αν μου έρθει να πάω να κάνω δέκα λίφτινγκ!
Αυτό δε γίνεται. Ομως, τα θέματα της Υγείας πρέπει να αντιμετωπίζονται δωρεάν και χωρίς εισφορές. Ποιος παράγει τον πλούτο με τις υπηρεσίες του; Ο άνθρωπος. Δεν είναι κόστος αυτά. Ισα ίσα, ο υγιής θα ανεβάσει οπωσδήποτε και την παραγωγικότητα στην εργασία και την απόδοσή του παντού. Μιλώ σαν γενική τάση.
Για τις «παθογένειες»
Φέρατε παράδειγμα το "Αγία Ολγα". Είμαστε κοντά και πηγαίνουμε στο "Αγία Ολγα". Μα, έχει τεράστια έλλειψη προσωπικού το "Αγία Ολγα"! Η έλλειψη προσωπικού δε δείχνει την ποιότητα των υπηρεσιών; Τώρα λέτε για άλλα νοσοκομεία.
Με συγχωρείτε, αλλά θα σας πω ένα παράδειγμα. Το Λαϊκό Νοσοκομείο έχει μαγνητικούς τομογράφους που είναι είκοσι χρόνων. Οταν θέλει να κάνει μία πολύ λεπτομερή εξέταση για ασθένεια, σε στέλνει στο ΙΑΤΡΟΠΟΛΙΣ. Από τις τρεις μαγνητικές, ο ασθενής θα πληρώσει και τις τρεις και θα δώσει και 140 ευρώ για το υγρό που βάζουν, αν πρέπει να γίνει με υγρό. Τη μία θα την πληρώσει ο ίδιος - μιλάμε τώρα ότι όλα αυτά γίνονται για να γίνει μία ουσιαστική διάγνωση - και τις δύο θα τις δώσει ο ΕΟΠΥΥ μετά από ένα χρόνο.
Γιατί, δηλαδή, το ΙΑΤΡΟΠΟΛΙΣ, γιατί το ΥΓΕΙΑ έχουν το μηχάνημα το σύγχρονο το σουηδικό - δεν είμαι γιατρός, δεν ξέρω να το πω - που βομβαρδίζει κυριολεκτικά τον όγκο στο κεφάλι και το ανεύρυσμα; Εμείς δε λέμε κάθε νοσοκομείο της Αθήνας να έχει και από ένα τέτοιο μηχάνημα ούτε να το έχεις έξω από το σπίτι σου στο Κέντρο Υγείας, αλλά αυτά πρέπει να υπάρχουν.
Εδώ - και για να τελειώσω - ανεβάζετε το όριο ηλικίας για κάποιες εξετάσεις. Φέρτε μου την επιστημονική έρευνα που λέει ότι για τον καρκίνο του προστάτη οι άντρες πρέπει να κάνουν εξέταση από τα 60 και πάνω ενώ το είχατε από 40 και πάνω. Πείτε μου ότι ξέρετε, η έρευνα έδειξε ότι μέχρι 50 δεν κινδυνεύουν.
Ανεβάσατε το όριο ηλικίας που κάνει η γυναίκα μαστογραφία. Φέρτε μου τώρα την επιστημονική έρευνα που λέει - όχι μόνο τα ελληνικά αλλά και τα παγκόσμια στατιστικά - ότι η γυναίκα κινδυνεύει από καρκίνο του μαστού από 60 και πάνω, να πηγαίνουμε μετά τα 60 μας να κάνουμε εξέταση. Ποιος έχει όρεξη να πηγαίνει κάθε χρόνο να κάνει μαστογραφία;
Περιορίσατε τις λουτροθεραπείες στη ρευματοειδή αρθρίτιδα, στην οστεοαρθρίτιδα και σε άλλες παθήσεις. Το λέει η επιστήμη ότι χρειάζεται να κάνεις μία φορά το χρόνο κι όχι δύο; Και γιατί οι γιατροί μάς λένε ότι πρέπει να κάνεις τρεις φορές το χρόνο; Ο φυσικοθεραπευτής παίρνει 50 ευρώ την ώρα για να σου βάλει το μηχάνημα λέιζερ. Πώς τα κόψατε;
Γιατί να υπάρχουν φυσικοθεραπείες μόνο το πρωί στα Κέντρα Υγείας; Μπορεί το πρωί να πάω στη δουλειά μου και το απόγευμα να πάω να κάνω φυσικοθεραπεία. Γιατί πρέπει να πάρω άδεια από τη δουλειά μου; Και πόσες άδειες θα σου δώσει ο εργοδότης σήμερα;
Για τα γενόσημα φάρμακα
'Η για τα γενόσημα που λέτε, είναι η βασική ουσία. Για ρωτήστε όσους παίρνουμε φάρμακα για την πίεση ή για τη χοληστερίνη, πόσες φορές τα αλλάζουμε; Σου δίνει ένα ο γιατρός, δε σου κάνει και μετά σου δίνει ένα άλλο. Αμα πάω με τη δραστική ουσία και πω ότι θέλω να έχω αυτό - αφού όλες έχουν την ίδια δραστική ουσία - μπορεί εμένα τελικά να μη μου κάνει το φάρμακο, γιατί δεν πέφτει η πίεση και θα το έχω αλλάξει δέκα φορές. Μα, τώρα παίζουμε δηλαδή;
Βοηθητικές ουσίες; Ποιος θα μου πει ποια μου κάνει; Δεν έχουμε πρόβλημα με τα γενόσημα. Οι άλλες χώρες έκαναν 30 χρόνια για να κάνουν τη λίστα με τα γενόσημα. Εμείς σε ένα βράδυ τα φέρνουμε πενήντα - πενήντα. Ε, πώς γίνεται; Είμαι εγώ ειδική να πηγαίνω μετά να ξέρω τα φάρμακα που δε σου κάνουν. Το ένα σου κάνει για τον πονοκέφαλο, το άλλο δε σου κάνει, γιατί έχει μία ουσία που έχεις αλλεργία, για παράδειγμα.
Δεν έχουμε θέμα αρχής με τα γενόσημα και είναι η επιστήμη που καθορίζει αυτά τα θέματα, αλλά εδώ μπαίνει το κέρδος, μπαίνει το μνημόνιο, μπαίνουν οι δανειακές συνθήκες, μπαίνει η Ευρωπαϊκή Ενωση, μπαίνουν τα συμφέροντα. Μπαίνει η στρατηγική σας, η πολιτική σας, της κυβέρνησης και των προηγούμενων κ.λπ.
Επομένως, εμείς, ως ΚΚΕ, ξεκινάμε και πονηρευόμαστε για όλα, ακόμη και γι' αυτά που από πρώτη ματιά μπορεί να έχετε ένα πειστικό επιχείρημα. Και αυτό γιατί δε βασίζεται στην επιστημονική έρευνα».

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

«ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΕΙΣ» ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΩΝ Αρχισαν με ακρωτηριασμό των θεραπευτηρίων του ΙΚΑ


Σήμερα η αγωνιστική απάντηση με τη συγκέντρωση στο 7ο Θεραπευτήριο του ΙΚΑ, ώρα 7 μμ

Με τον ακρωτηριασμό των θεραπευτηρίων του ΙΚΑ -που ήδη είχαν ενταχθεί στο δημόσιο σύστημα Υγείας- άρχισε η σύνθλιψη των υπηρεσιών Υγείας σε εφαρμογή του διαβόητου «Οδικού Χάρτη διασυνδέσεων και συνενώσεων των Μονάδων Υγείας του ΕΣΥ», που η σημερινή τρικομματική συγκυβέρνηση παρέλαβε από την προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τη συγκυβέρνησή του, στη συνέχεια, με τη ΝΔ.
Χτες ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Λυκουρέντζος ανακοίνωσε το κλείσιμο με συνοπτικές διαδικασίες δύο πρώην Θεραπευτηρίων (1ου και 7ου) του ΙΚΑ, τα οποία όπως και τα υπόλοιπα Θεραπευτήρια του ΙΚΑ είχαν ενταχθεί στο λεγόμενο ΕΣΥ. Τα Θεραπευτήρια του ΙΚΑ με, με πλούσια προσφορά στους ασφαλισμένους του Ιδρύματος, αλλά και στα λαϊκά στρώματα στις περιοχές που βρίσκονται (Μελίσια και Πατήσια αντίστοιχα) καταργούνται για να «εξοικονομήσει» το κράτος, όπως με θρασύτητα υπολόγισαν οι λογιστές της Υγείας, το ποσό των 3.142.000 ευρώ το χρόνο που στοιχίζουν τα ενοίκια, το φως, το νερό, το τηλέφωνο, η σίτιση, η ασφάλεια και ο ιματισμός. Αιτιολογία, η χαμηλή πληρότητα των κλινικών (47% στο 1ο Θεραπευτήριο και 20,70% στο 7ο), που ήταν το αποτέλεσμα της απαξίωσης των δύο πολύτιμων μονάδων του Ιδρύματος.
Στον πίνακα που δημοσιεύουμε φαίνεται πώς θα γίνει η συγχώνευση των δύο νοσοκομείων του ΙΚΑ, με την οποία προαλείφεται και η τύχη των άλλων τριών Θεραπευτηρίων του Ιδρύματος που εντάχθηκαν στο λεγόμενο ΕΣΥ (Του 2ου Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης στον «Αγιο Παύλο», του 6ου Νοσοκομείου στον «Αγιο Σάββα» και του 3ου Θεραπευτήριου στην Πολυκλινική -στο κέντρο της Αθήνας- που με τη σειρά της συγχωνεύτηκε στον «Ευαγγελισμό»). Φαίνεται, δηλαδή, καθαρά πως 254 κλίνες θα πάψουν να λειτουργούν προς όφελος των ασθενών, καθώς ο υπουργός Υγείας με τις δηλώσεις για «τη λειτουργική ένταξη των κλινικών» στα νοσοκομεία «Σισμανόγλειο», «Αγιοι Ανάργυροι» και «Αγία Ολγα» σε καμία περίπτωση δε διασφαλίζει την προσθήκη στα παραπάνω νοσοκομεία αυτών των κλινικών.
Μάλιστα, γι' αυτό φρόντισε και ο ίδιος ο υπουργός με δηλώσεις του στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, όπου είπε ότι στα κτίρια του 1ου και του 7ου Θεραπευτηρίου θα μπει άμεσα «λουκέτο». Εξαίρεση, όπως έλεγαν πληροφορίες απ' το υπουργείο Υγείας, θα αποτελέσει η Μονάδα Τεχνητού Νεφρού, που λειτουργεί στο 7ο Θεραπευτήριο και η μεταφορά της θα γίνει στο «Αγία Ολγα», σε 20 μέρες.
Ερχονται κι άλλα «λουκέτα»
Ο Ανδρέας Λυκουρέντζος, μεταξύ των άλλων δήλωσε ότι η συγχώνευση των δύο νοσοκομείων «είναι το πρώτο κύμα και ο νέος χάρτης (που) θα μελετάται νομό νομό» με στόχο το χρονοδιάγραμμα της ολοκλήρωσης και της συνένωσης των κλινικών και των διοικητικών τμημάτων μέχρι την 31.12.2012.
Το σχέδιο των συγχωνεύσεων άρχισε να διαμορφώνεται το 2011 και εφαρμόστηκε εν μέρει στο τέλος του ίδιου έτους και στις αρχές του 2012. Το τελικό σχέδιο περιλαμβάνει τα εξής:
  • Τη συν-διοίκηση Νοσοκομείων. Ηδη διαμορφώθηκαν 82 συν-διοικήσεις, αντί 131 που υπήρχαν πριν.
  • Τη μείωση των οργανικών κλινών σε 35.360 (προστιθεμένων και 1.990 Μονάδων Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης) από 46.783. Συγκριτικά στοιχεία ανά Υγειονομική Περιφέρεια (ΥΠΕ) περιέχονται στις στήλες (2) και (5) στον Πίνακα που δημοσιεύουμε.
  • Τη μείωση κατά 600 περίπου των υφισταμένων ιατρικών τμημάτων και μονάδων στα υφιστάμενα ιατρικά τμήματα και μονάδες. Μείωση κατά 15.000 των (κενών) οργανικών θέσεων.
Συγκέντρωση σήμερα στα Πατήσια
Την απάντηση στην αντιλαϊκή σύνθλιψη των υπηρεσιών Υγείας των δύο θεραπευτηρίων του ΙΚΑ θα δώσουν σήμερα εργαζόμενοι και κάτοικοι της περιοχής στη συγκέντρωση που γίνει έξω απ' το Θεραπευτήριο του ΙΚΑ στην οδό Καυτατζόγλου, ώρα 7 μ.μ. Κάλεσμα μαζικής συμμετοχής απευθύνει η Λαϊκή Επιτροπή του 5ου-6ου Διαμερίσματος.

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2012

ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ Πάλη στα επιμέρους μέτωπα με «ομπρέλα» το αίτημα να καταργηθεί η επιχειρηματική δράση στην Υγεία


Εκτενή αποσπάσματα από την εισήγηση της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στη χτεσινή εκδήλωση

Στην εισηγητική της τοποθέτηση η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε μεταξύ άλλων:«Ολοι ξέρουμε ποια κατάσταση επικρατεί σήμερα στο χώρο της Υγείας, ποια μέτρα έχουν παρθεί και ποια θα παρθούν το επόμενο διάστημα και το μεθεπόμενο. Ωστόσο, υπάρχει κάτι το σχετικά καινούριο, από το 2010 και μετά, για τα μέτρα στο χώρο της Υγείας, γιατί δεν είναι από παρθενογένεση τα μέτρα.
Καταρχήν, μιλάμε για μια ενιαία και καθολική επίθεση στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, παντού. Τέτοια ταυτόχρονη επίθεση δεν την είχαμε τα προηγούμενα χρόνια. Είχαμε κατά κλάδο, κατά τομέα, κ.λπ. Είναι ορμητική, ενιαία, ακάθεκτη και αφορά βεβαίως και τους εργαζόμενους στον τομέα της Υγείας. Αφορά οπωσδήποτε το λαό και πλήττει αυτή τη στιγμή και μεσαία στρώματα. Ταυτόχρονη επίθεση.
Ο χαρακτήρας των μέτρων
Μπαίνει ένα ερώτημα: Γιατί μπαίνουν αυτά τα μέτρα; Ολα τα κόμματα απαντάνε ως εξής: Οτι τα μέτρα αυτά οφείλονται στην "κρίση χρέους" που έχουμε στον τόπο μας. Μεγάλο το χρέος, μεγάλα τα ελλείμματα και εν πάση περιπτώσει επειδή τα κόμματα τα οποία κυβερνούν, οι κυβερνήσεις, είναι συντηρητικές αντιλαϊκές, κάνουν μία ανισοκατανομή των συνεπειών της κρίσης, μία άνιση κατανομή της συνεισφοράς του λαού στη μείωση του χρέους, στην πληρωμή των πιστωτών κ.λπ.
Οσο κι αν αυτή η εξήγηση πατάει στην εικόνα που έχουμε, εμείς έχουμε διαφορετική εκτίμηση. Μπορεί να μη διαφωνούμε με άλλα κόμματα ή με παρατάξεις μέσα στο κίνημα για τις συνέπειες, τις ζούμε όλοι. Παρ' όλα αυτά, θεωρούμε ότι έχει σημασία να προσδιοριστεί καλύτερα ο χαρακτήρας των μέτρων, γιατί αυτό αφορά και το μέτωπο αντίστασης, αντίδρασης, πάλης για τα θέματα της Υγείας.
Εμείς βλέπουμε ότι πριν από όλα ο χαρακτήρας των μέτρων που παίρνονται δε στοχεύει μόνο στην αντιμετώπιση ενός μικρού μέρους του χρέους. Γιατί τα μέτρα που παίρνονται δεν πάνε κατευθείαν στην κάλυψη του χρέους. Ενα ελάχιστο μέρος του τεράστιου χρέους που υπάρχει καλύπτουν. Ορισμένα μάλιστα, δεν έχουν καμία σχέση και με το χρέος.


Τα μέτρα που παίρνονται αυτή τη στιγμή, είναι και για τη συγκράτηση σε όποια τμήματα των επιχειρηματιών έχουν μία ορισμένη κερδοφορία μέσα στις συνθήκες της κρίσης, αλλά κυρίως στοχεύουν στο να εξασφαλιστεί η διατήρηση και η αύξηση αν είναι δυνατόν, της κερδοφορίας με τη λήξη της κρίσης και στην περίοδο της ανάκαμψης.Βασικό στοιχείο είναι το εξής: Να ανέβει ο βαθμός εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και των άλλων εργαζομένων. Και αυτός ο βαθμός εκμετάλλευσης δεν μπορεί να δυναμώσει μόνο με τη μείωση του μισθού και του μεροκάματου, αλλά και με τη μείωση της χρηματοδότησης της Παιδείας, της Υγείας, στα πάντα.
Και από αυτήν την άποψη, επειδή ακριβώς και όταν γίνει ανάκαμψη, η κερδοφορία δεν θα μπορεί να πραγματοποιηθεί με τον ίδιο τρόπο που πραγματοποιούνταν πριν σε όλες τις σφαίρες της οικονομίας, της παραγωγής κ.λπ., η αναπαραγωγή του συστήματος δε θα γίνεται το ίδιο εύκολα, γι' αυτό ακριβώς πρέπει να εξασφαλιστεί η μέγιστη δυνατή κερδοφορία. Γι' αυτό και παίρνονται πίσω όλες οι όποιες κατακτήσεις υπάρχουν.
Απελευθέρωση και χειραγώγηση
Ενα δεύτερο, πρέπει να απελευθερωθεί η αγορά. Η απελευθέρωση της αγοράς πρέπει να γίνει και στον τομέα της Υγείας, έτσι που να πέσουν τα όποια εμπόδια υπήρχαν στη διείσδυση των επιχειρηματικών ομίλων στον τομέα της Υγείας.
Στιγμιότυπο από τη χθεσινή εκδήλωση
Τα όποια εμπόδια υπήρχαν - και εν πάση περιπτώσει υπήρχε ένα σχετικά ανεκτό, εμείς δεν το υπερασπιζόμαστε απολύτως, αλλά ένα σχετικά ανεκτό δημόσιο σύστημα Υγείας, κυρίως όχι στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, γιατί δεν υπήρξε ποτέ ανεκτή, στοιχειώδης πρωτοβάθμια φροντίδα - πρέπει να παραμεριστούν, να ανοίξει περισσότερο ο δρόμος, από το φάρμακο και την τεχνολογία, μέχρι βεβαίως και τη διείσδυση των επιχειρηματικών ομίλων στο δημόσιο τομέα, έτσι που να αποκομίζονται όσο γίνεται περισσότερα οφέλη.Και το τρίτο στοιχείο, είναι το στοιχείο ακριβώς της χειραγώγησης. Ξέρετε, μια σειρά μέτρα που παίρνονται σε όλους τους τομείς και στον τομέα της Υγείας, ιδιαίτερα στον τομέα της Υγείας, ασκούν και έναν ιδεολογικό, πολιτικό ρόλο.
Να πω ένα παράδειγμα: Εχει αποδειχθεί ότι στον τομέα της Υγείας μπορούν να περάσουν περισσότεροι εκβιασμοί στην εργατική λαϊκή οικογένεια. Ακριβώς γιατί ο τομέας της Υγείας κατά κάποιον τρόπο και με την τεχνολογία και με την ανάπτυξη της επιστήμης, αλλά και με την αντικειμενική πρόοδο που υπάρχει ακόμα και στις συνθήκες της βαρβαρότητας, σήμερα είναι πολύ πιο ανοιχτός στον κόσμο. Με την έννοια ότι σήμερα, για έναν άνθρωπο 70, 80, 90 ετών, θα τον πας στο γιατρό αν πρέπει να ζήσει καλύτερα και τα τελευταία χρόνια της ζωής του να τα περάσει με μεγαλύτερη ανακούφιση.
Επομένως, η χειραγώγηση και σήμερα του λαού - πάντα είναι στοιχείο ενός εκμεταλλευτικού συστήματος - μπορεί να γίνει θαυμάσια μέσα από το χώρο της Υγείας, με την έννοια ότι περισσότεροι άνθρωποι, προκειμένου να αξιοποιήσουν τις υπηρεσίες, θα κάνουν τα πάντα. Θα εκβιαστούν, θα κλείσουν τα μάτια, κ.λπ.
Ανατροπές μελετημένες από καιρό
Για εμάς, λοιπόν, ο χαρακτήρας των μέτρων είναι καθαρά ταξικός. Εχει να κάνει με την κερδοφορία και με την ενίσχυση ενός πολιτικού συστήματος, το οποίο αυτή τη στιγμή δεν μπορεί να ενσωματώνει το λαό μέσα από διάφορες, έστω προσωρινές παροχές, αλλά μπορεί να τον ενσωματώνει με τον εκβιασμό, την τρομοκρατία, την εκμετάλλευση δηλαδή αυτού που λέμε της ανάγκης για σύγχρονη Υγεία.
Είναι μελετημένα μέτρα, και ακριβώς παίρνονται στη διάρκεια της κρίσης, γιατί είναι πολύ πιο εύκολο να παρθούν στη διάρκεια της κρίσης.
Μία σειρά μέτρα που περνάνε σήμερα, είναι ατόφια με εκείνα στις αρχές της δεκαετίας 1970. Και μάλιστα εφαρμόστηκαν στη Χιλή του Πινοσέτ, που καμιά φορά σημαίνει ότι δεν έχει σημασία η μορφή του πολιτικού συστήματος, όσο η κερδοφορία, που πάντα απαιτεί τα ίδια μέτρα. Επομένως, στα ζητήματα της Υγείας, επιταχύνονται τα μέτρα που παίρνονται στις συνθήκες της κρίσης, αλλά δεν οφείλονται στην ίδια την κρίση.
Υπάρχει και ένα ακόμη στοιχείο. Στην Ελλάδα καθυστέρησαν πολλές από αυτές τις αντιδραστικές και συντηρητικές μεταρρυθμίσεις που είχαν παρθεί σε μία σειρά χώρες της Ευρώπης, χωρίς να υπάρχει κρίση και χωρίς να υπάρχει η τρόικα. Στην Ελλάδα καθυστέρησαν γιατί το εργατικό - λαϊκό κίνημα κατάφερε να καθυστερήσει τη χρονική λήψη μέτρων.
Θα έχετε ακούσει ότι τα περισσότερα κόμματα κάνουν αυτοκριτική - ιδιαίτερα τα κόμματα που κυβέρνησαν - για την παθογένεια της μεταπολίτευσης. Και τα στοιχεία που δίνουν για την παθογένεια της μεταπολίτευσης, είναι ότι δεν πήραν έγκαιρα μέτρα που σε άλλες καπιταλιστικές χώρες της Ευρώπης είχαν παρθεί. Οταν κάνουν αυτοκριτική, συνήθως την κάνουν γιατί δεν πήραν αντιδραστικά μέτρα πιο πριν ή γιατί άφησαν παροχές ή έδωσαν παροχές που κατά τη γνώμη τους δεν έπρεπε να δοθούν ούτε στη δεκαετία του 1970-1980.
Δε δεχόμαστε το χρέος
Εχει πολύ μεγάλη σημασία, αν για παράδειγμα, ο ελληνικός λαός, οι εργαζόμενοι στο χώρο της Υγείας, θεωρήσουμε ότι αυτά τα μέτρα παίρνονται για να μειωθεί το χρέος, τότε οι αγώνες, ακόμα και όταν είναι δυναμικοί και δυνατοί, δε θα έχουν αποτελέσματα.
Δηλαδή η παραδοχή ότι πρέπει εν πάση περιπτώσει να πληρώσουν όλοι "δίκαια" - σε εισαγωγικά το βάζω, δεν υπάρχει τέτοια δικαιοσύνη, είναι ταξική η δικαιοσύνη. Η παραδοχή ότι πρέπει να πληρώσουμε "δίκαια" για το χρέος, οδηγεί κυριολεκτικά, μεσοπρόθεσμα, στον αφοπλισμό του κινήματος σε μία αναποτελεσματική άμυνα. Και πολύ περισσότερο, δεν μπορεί να υπάρχει ουσιαστική διεκδίκηση. Και είμαι βέβαιη ότι μέσα σε αυτή την αίθουσα και έξω από αυτή, θα συμφωνήσουμε όλοι ότι τα μέτρα είναι άδικα, αλλά δε φτάνει αυτό.
Εμείς δε δεχόμαστε το χρέος. Υπάρχει το χρέος, αλλά δεν είναι επακόλουθο μιας κακής διαχείρισης, αλλά του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, που συνοδεύεται από δάνεια, ελλείμματα και χρέη. Ξεκινώντας λοιπόν από το ότι εμείς δε δεχόμαστε ότι έχουμε κρίση χρέους, διατυπώνουμε πολύ διαφορετικές θέσεις, για το πώς θα αντιμετωπιστεί το ζήτημα της Υγείας και στην αντίληψή μας για την Υγεία και στη γενικότερη πολιτική λύση.
Ο «πληθωρισμός» είναι κάτι σχετικό
Λένε για τον πληθωρισμό γιατρών. Δε λένε για πληθωρισμό νοσηλευτικού προσωπικού, γιατί πριν υπάρξει η κρίση μιλούσαν για 20.000 κενά για παράδειγμα στο νοσηλευτικό προσωπικό. `Η για πληθωρισμό νοσοκομειακών μονάδων, πληθωρισμό κέντρων Υγείας, πληθωρισμό, πληθωρισμό κλπ. 'Η επίσης λένε για την πολυφαρμακία και την κατάχρηση της συνταγογράφησης κλπ.
Για να μιλήσεις για πληθωρισμό, πρέπει πριν από όλα να ξεκινήσεις από προγραμματισμό στην ανάπτυξη, τι θέλω να αναπτύξω. Και δεύτερον, πρέπει να ξεκαθαρίσεις ποιος είναι ο κεντρικός, ο βασικός φορέας της ανάπτυξης. Αν για παράδειγμα θεωρήσεις κεντρικό φορέα τον άνθρωπο, τότε βεβαίως άλλο προγραμματισμό θα κάνεις.
Εμείς θεωρούμε ότι πρέπει να είναι εκτεταμένος, καθολικός και επαρκής ο τομέας της πρόληψης και της πρόνοιας. Αλλά ο τομέας της πρόληψης και της πρόνοιας απαιτεί γιατρούς επίσης, όχι μόνο νοσηλευτικό προσωπικό. 'Η προϋποθέτει και γενικό επίπεδο παροχής υγείας, αλλά και εξειδικευμένο. Ας πούμε σε μια βιομηχανική περιοχή - πάρτε τα Οινόφυτα με 700 εργοστάσια. Εκεί πόσοι γιατροί χρειάζονται; Γιατί εμείς μιλάμε και για γιατρούς εργασίας ή για κέντρα υγείας, που θα ανταποκρίνονται όχι απλώς στην πρόληψη, αλλά που θα παρακολουθούν θέματα επαγγελματικών ασθενειών κλπ. Μιλάμε για γιατρούς στα σχολεία. Αρα ο πληθωρισμός για εμάς είναι κάτι σχετικό. Αν παραδείγματος χάριν μιλάς για καθολική παροχή υγείας με τις ανάγκες των αρχών του 21ου αιώνα και τις δυνατότητες, άλλες ανάγκες έχεις.
Θα πω ένα παράδειγμα, από τις σοσιαλιστικές χώρες. Ας πούμε, στη Σοβιετική Ενωση ο αριθμός των γιατρών ήταν το ένα τέταρτο του αριθμού των γιατρών που υπήρχαν παγκοσμίως. Θα μου πείτε, ο αριθμός των γιατρών είναι που καθορίζει; Οχι βέβαια μόνο. Είναι και το επίπεδο της μόρφωσης, είναι πάρα πολλά πράγματα. Αλλά είναι ένα στοιχείο. Δεν μπορείς να μιλάς για καθολική παροχή, αν δεν έχεις νοσηλευτικό προσωπικό, ιατρικό κλπ.
'Η πάρτε τα κέντρα υγείας που θέλουν να τα συνενώσουν. Μπορεί μια περιοχή να είναι πυκνοκατοικημένη και μικρή. Μια άλλη περιοχή να έχει τον ίδιο αριθμό κατοίκων, αλλά να είναι αραιοκατοικημένη. Δεν μπορείς να μιλήσεις λοιπόν, ένα κέντρο υγείας στην τάδε περιοχή που μπορεί να είναι οι αποστάσεις μικρές και ένα κέντρο υγείας στην περιοχή που έχει μεγάλες αποστάσεις. Εξαρτάται. Η Ελλάδα παραδείγματος χάριν έχει, όπως έχει όλος ο καπιταλισμός, ανισοκατανομή, έχει νησιά ή ορεινά χωριά.
Αλλά μήπως υπάρχει καμία μελέτη παραδείγματος χάριν για τις επαγγελματικές ασθένειες; Στην Ελλάδα δεν υπάρχει καμία συστηματική προσπάθεια μελέτης. Επαγγελματικές ασθένειες, βεβαίως, σημαίνει και σύστημα υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς κλπ.
Ενιαίο μέτωπο
Για εμάς λοιπόν η κρίση ήταν η ευκαιρία για να αφαιρεθούν κατακτήσεις και να διαμορφωθεί ένα σύστημα υγείας, όπου θα εισπράττει ο καθένας σε παροχές υγείας, αλλά με το χέρι στην τσέπη του.
Με αυτή την έννοια εμείς διαφωνούμε με όλα τα κόμματα, οπωσδήποτε τα κυβερνητικά δεν το συζητάμε αλλά και με τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης που δεν βλέπουν την αιτία που παίρνονται αυτά τα μέτρα, τη βαθύτερη. Και βλέπουν περισσότερο π.χ. την κακή συνταγή μνημονίου. Δηλαδή, ότι αντί να ακολουθείται στην Ελλάδα μια πολιτική, κατά κάποιον τρόπο να τονωθούν οι επενδύσεις, παίρνονται μέτρα που μειώνουν τη δυνατότητα των επιχειρηματιών να κάνουν τώρα επενδύσεις.
'Η ότι αυτή η συνταγή του μνημονίου ήταν πάρα πολύ αντιδραστική. Βεβαίως συνταγές σε ένα μνημόνιο υπάρχουν πολλές. Αλλά κατά τη γνώμη μας, αυτό που έκανε το μνημόνιο, είναι αυτό που γίνεται σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης όσον αφορά την κρίση. Πρέπει πριν απ' όλα, πριν υποτιμηθούν τα κεφάλαια και απαξιωθούν, πριν κουρευτεί το κεφάλαιο, πρέπει πρώτα απ' όλα να υποτιμηθεί η αξία της εργατικής δύναμης. Πρώτα θα γίνει αυτή η υποτίμηση και μετά θα γίνει των κεφαλαίων.
Στο διά ταύτα λοιπόν. Είναι γεγονός ότι έχουν διευρυνθεί αυτοί που πέρα από τους μισθωτούς πλήττονται από αυτή την πολιτική, υπάρχουν και σημαντικά τμήματα των μεσαίων στρωμάτων που πλήττονται, των αυτοαπασχολουμένων, αλλά και τμήματα των μεσαίων στρωμάτων που ως τώρα κατά κάποιο τρόπο τη βόλευαν μέσα στις συνθήκες αυτού του συστήματος.
Εδώ υπάρχει ένα θέμα. Αναμφισβήτητα πρέπει να υπάρχει ένα ενιαίο μέτωπο πάλης εργατοϋπαλλήλων και μικρομεσαίων στρωμάτων, αυτοαπασχολουμένων. Εδώ μπαίνουν και οι εργαζόμενοι βεβαίως στο χώρο της υγείας. Μια διευρυμένη κοινωνική βάση, η οποία όχι απλώς αποκρούει τα μέτρα, αλλά διεκδικεί δωρεάν και δημόσιο σύστημα υγείας. Και ένα σύστημα υγείας το οποίο μέσα στους κόλπους του τείνει να καταργήσει κάθε μορφή επιχειρηματικής δραστηριότητας. Και λέω τείνει να καταργήσει, όχι επειδή δεν πρέπει να γίνει αυτόματα, αλλά επειδή δεν είναι δυνατόν να γίνει αυτόματα.
Παραδείγματος χάριν, έχουμε εξάρτηση από φάρμακο, εξάρτηση από τεχνολογίες. Πρέπει να χτιστεί μια κοινωνικοποιημένη, λέμε εμείς, βιομηχανία η οποία θα περιορίσει την εξάρτηση από μεγάλους πολυεθνικούς ομίλους. Για αυτό λέμε πρέπει να τείνει, αλλά πρέπει να το διεκδικήσεις από την αρχή. Και πρέπει να είναι καθαρό: Δημόσιο σύστημα υγείας, ισότιμο για όλους, όπου ο καθένας θα έχει μια κάρτα υγείας, μια ταυτότητα δηλαδή θα έλεγα. Με την ταυτότητά του, να μπορεί να έχει παροχές υγείας από την πρωτοβάθμια μέχρι την τριτοβάθμια νοσοκομειακή.
'Η τα άτομα με ειδικές ανάγκες ή ειδικές κατηγορίες, όπως είναι μητέρες και άλλα τμήματα του πληθυσμού, μονογονικές οικογένειες και τα λοιπά, να μη λέω λεπτομέρειες. Ατομα με ειδικές ανάγκες, τρίτη ηλικία και τα λοιπά. `Η άτομα με χρόνια πάθηση. Εμείς θεωρούμε ότι ο καθένας πρέπει να έχει δημόσια και δωρεάν, είτε είναι εργαζόμενος, είτε δεν είναι.
Και με αυτή την έννοια θεωρούμε ότι δεν πρέπει να υπάρχουν και κρατήσεις για την υγεία. Καλά, κρατήσεις για τη σύνταξη ας υπάρχουν. Αλλά για την υγεία δεν πρέπει να υπάρχουν. Θα πείτε, πού θα τα βρει το κράτος; Να τα πάρει από αυτούς που εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους. Θα πείτε, σήμερα είναι ρεαλιστικό το αίτημα; Οχι δεν είναι. Σήμερα τουλάχιστον παλεύουμε να μην πληρώνουμε, αλλά πιστεύουμε ότι το κίνημα δεν μπορεί να περιορίζεται σε μια αμυντική στάση.
Να καταργηθεί η επιχειρηματική δραστηριότητα
Δεν είναι εύκολο κατά τη γνώμη μας αυτό το ενιαίο μέτωπο. Πρώτον, για αντικειμενικούς λόγους. Οχι ότι δεν πρέπει να γίνει, αλλά δεν είναι εύκολο. Αντικειμενικά γιατί υπάρχουν και οι διαφορές ας το πω συμφερόντων. Παραδείγματος χάριν, αυτοαπασχολούμενοι γιατροί που εν πάση περιπτώσει έχουν μια πελατεία, δεν μπορούν να δούνε τον εαυτό τους ως αυτό που λέμε εμείς, γιατροί πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης στο Δημόσιο Τομέα.
Εκεί υπάρχουν και διαφορετικά, αντικειμενικά συμφέροντα. Τα διαγνωστικά κέντρα. Είναι μερικά τα οποία βεβαίως φθίνουν, μικρές μονάδες, κάτι μικροκλινικές που ζουν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Τώρα τείνουν να γίνουν μεγάλα διαγνωστικά κέντρα. Γιατροί επίσης που είναι διευθυντικά στελέχη - μιλάω αντικειμενικά - γιατί υπάρχουν και διευθυντικά στελέχη που μπορεί να έχουν και μια ριζοσπαστική αντίληψη. Λέω αντικειμενικά. Γιατί υπάρχουν αυτό που λέμε διαφορετικά συμφέροντα ή αντιλήψεις ότι μπορεί να συνυπάρχει δημόσιο και ιδιωτικό σύστημα υγείας με κάποιους κανόνες συνύπαρξης.
Κανόνες συνύπαρξης ειρηνικής δεν υπάρχουν. Και μάλιστα η τάση σήμερα είναι - να το πούμε όπως το λέμε στην ορολογία μας - να προλεταριοποιούνται. Και ένα μέρος των αυτοαπασχολουμένων να περνάει το ίδιο και χειρότερα από τμήματα της εργατικής τάξης. Παρόλα αυτά, ένα τέτοιο κοινό μέτωπο πρέπει να γίνει. Εν πάση περιπτώσει, με όσους συμφωνούν ότι πρέπει να υπάρχει δημόσιο σύστημα υγείας και το οποίο πρέπει να περιχαρακωθεί όσο γίνεται από την ιδιωτική δραστηριότητα. Εμείς βεβαίως λέμε να καταργηθεί η επιχειρηματική δραστηριότητα.
Παραδείγματος χάριν, δεν μπορούμε σήμερα να υποστηρίξουμε ότι όλες οι ιατρικές πράξεις πρέπει να γίνονται στο πρωτοβάθμιο σύστημα υγείας και στα νοσοκομεία; Να σταματήσει αυτό, να συμβάλλονται ο δημόσιος και ο ιδιωτικός τομέας, να σε στέλνει το ΙΚΑ στα διαγνωστικά κέντρα και στα άλλα διάφορα ιδιωτικά.
'Η παραδείγματος χάριν το φάρμακο. Να υπάρχει κρατική φαρμακαποθήκη και να διατίθεται από το κρατικό σύστημα υγείας. Θα μου πείτε, τι θα γίνουν οι φαρμακοποιοί; Εμείς δεν αδιαφορούμε για τους φαρμακοποιούς. Να ενταχθούν στο δημόσιο σύστημα υγείας. Αυτό δε σημαίνει επίσης, ότι κλείνουμε τα μάτια σε αυτά που χρωστάνε στους φαρμακοποιούς. Ισα ίσα υποστηρίζουμε να συμψηφιστούν με τα φορολογικά, να τους δώσουν ό,τι τους χρώστανε κλπ. Αλλά αυτή τη στιγμή υπάρχουν τέτοιες αντιφάσεις μέσα στο σύστημα που δεν πρόκειται να τις λύσει καμία πολιτική διαχείρισης.
Γιατί, π.χ., πώς θα πληρώσει σήμερα η κυβέρνηση τους φαρμακοποιούς; Θα τα πάρει από τον κλάδο υγείας. Θα πάρει τις εισφορές των εργαζομένων στον κλάδο υγείας και θα πληρώσει τους φαρμακοποιούς. Είμαστε αντίθετοι να αποζημιωθούν οι φαρμακοποιοί; Οχι. Γιατί και αυτοί στο κάτω κάτω μέσα στο σύστημα του καπιταλισμού άνοιξαν το φαρμακείο, όχι για φιλανθρωπία.
Βάρος στην πρωτοβάθμια περίθαλψη
Εμείς, λοιπόν, υποστηρίζουμε αυστηρά δημόσιο σύστημα Υγείας. Και ζητάμε και στις σημερινές συνθήκες και παλεύουμε να κοπεί η εξάρτηση από τον ιδιωτικό τομέα. Παραδείγματος χάριν, υπάρχουν βιομηχανίες που παράγουν φάρμακα. Αυτές είναι ελεύθερες να παράγουν φάρμακα, να κάνουν εξαγωγή. Να είναι υποχρεωμένες να τα παραδώσουν στην κρατική φαρμακαποθήκη. Θα μου πείτε, θα την κλείσει τη βιομηχανία. Να υπάρξει παραγωγή φαρμάκου στην Ελλάδα. Εμείς διεκδικούμε και άμεσα κρατική φαρμακαποθήκη, να τα δίνει στο κρατικό φαρμακείο.
Επειδή αυτά που προτείνουμε εμείς δε λύνονται σε ένα βράδυ, δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να διεκδικούνται. Και άλλωστε μιλάμε για πορεία αγώνα και μέσα σε αυτή πρέπει να είναι - κατά τη γνώμη μας - σαφή τα αιτήματα. Γιατί αν προσπαθείς να συμβιβάσεις τα ασυμβίβαστα, τότε η κυβέρνηση έχει τη δυνατότητα να κολλήσει στον τοίχο το ίδιο το κίνημα. Να φθείρει τους γιατρούς, να τους συκοφαντήσει κ.τ.λ.
Και ιδιαίτερα δίνουμε βάρος στην πρωτοβάθμια περίθαλψη. Εδώ πρέπει να γίνει από την αρχή το σύστημα. Βεβαίως υπάρχουν υποδομές. Το ΙΚΑ, κλινικές του ΙΚΑ, τα Κέντρα Υγείας. Και η πρότασή μας όπως είναι για τα Κέντρα Υγείας θα ανακουφίσει πάρα πολύ τα νοσοκομεία, τα οποία αυτή τη στιγμή δουλεύουν στον ίδιο χώρο. Πρωτοβάθμιο σύστημα πρόληψης και Υγείας, που απευθύνεται σε όλους. Θα μου πείτε, κοστίζει. Βεβαίως κοστίζει, αλλά για εμάς δεν είναι κόστος και αυτή είναι η μεγάλη διαφορά.
Κοντολογίς, δηλαδή, πιστεύουμε ότι πρέπει και θα χρειαστεί κάποιος δρόμος να διαμορφωθεί ένα κίνημα στον τομέα της Υγείας, που, αν θέλετε, δεν μπορεί να αποκοπεί από το γενικότερο, το χρέος, τα ελλείμματα, τη διαγραφή του χρέους, την αποδέσμευση από την ΕΕ. Τη δημιουργία κοινωνικού τομέα παραγωγής φαρμάκου, παροχής Υγείας κ.λπ. και όχι επιχειρηματικού.
Εμείς θεωρούμε ότι τέτοιο κίνημα μπορεί αν θέλετε, κι εφόσον πάρει μαζική διάσταση ξεκινώντας από τους χώρους Υγείας, αλλά οπωσδήποτε επεκτεινόμενο παντού στους χώρους δουλειάς, της γειτονιάς ή μάλλον, αν θέλετε, συναντώμενο το κίνημα στο χώρο της Υγείας με τη γειτονιά και τον τόπο δουλειάς, μπορεί να ασκήσει τέτοια πίεση που να περισώσει κάτι και να διεκδικήσει. Αλλά το κίνημα πρέπει να έχει στρατηγική. Οχι ένα κίνημα - και άμεσων στόχων - αλλά όχι στον άμεσο στόχο.
Για τον «κοινωνικό τομέα» της οικονομίας
Και, τέλος, θέλουμε να υπογραμμίσουμε το εξής ζήτημα. Αυτή τη στιγμή αναπτύσσεται στην Ελλάδα ένα κίνημα που αν ήταν αυθόρμητο - ας το πω κίνημα - θα το καταλαβαίναμε απόλυτα. Αλλωστε, στην Ελλάδα, μέσα στον ελληνικό λαό, αυτό το θέμα της αλληλεγγύης έχει ισχυρές φλέβες.
Μην ξεχνάτε ότι στην Κατοχή το κίνημα της Εθνικής Αντίστασης ξεκίνησε από την πάλη κατά του μαυραγοριτισμού και κατά της πείνας. Δε θα έμπαινε μαζικά ο λαός στην Εθνική Αντίσταση αν δεν υπήρχε η μάχη της σοδειάς. Βεβαίως, με τα όπλα πάλευες εναντίον του κατακτητή, αλλά έπρεπε να δώσεις και τη μάχη, τα συσσίτια, την αλληλεγγύη, τη μάχη κατά της πείνας, τη σοδειά και τον μαυραγοριτισμό, ο οποίος άνθιζε. Τώρα έχει καινούριες μορφές.
Ομως, κοιτάξτε, αυτό που αναπτύσσεται σήμερα στην Ελλάδα και που βεβαίως είναι μια αντιγραφή από Αργεντινή, Περού και από άλλες χώρες, κυρίως Λατινικής Αμερικής, θα έλεγα ότι πρέπει να το προσέξουμε πάρα πολύ. Διότι αυτή τη στιγμή διασταυρώνονται με τη στρατηγική επιλογή της ΕΕ, και όχι μόνο, για τη διαμόρφωση του λεγόμενου "κοινωνικού τομέα" της οικονομίας.
Είναι μια ιδέα που έχει ξεπηδήσει βασικά από τη σοσιαλδημοκρατία εδώ και πολλά χρόνια και τον θεωρητικό του Μπλερ, τον Γκίντενς, ο οποίος είπε το εξής πράγμα: Επειδή ο πρωτογενής και ο δευτερογενής τομέας θα έχουν μεγάλη ανεργία κι επειδή θα μεγαλώσει η φτώχεια, πρέπει να δημιουργήσουμε έναν τριτογενή τομέα, όπου θα παρέχει υπηρεσίες Υγείας, φύλαξης κ.λπ.
Οχι μόνο Υγείας, αλλά και φύλαξης παιδιών, ηλικιωμένων, όπου εκεί σε αυτό τον τομέα δημόσιος και ιδιωτικός τομέας θα συμπράττουν, συν ο εθελοντισμός. Κι εκεί θα απασχοληθούν άνεργοι με τη μορφή της εθελοντικής εργασίας και του εθελοντικού μισθού και που σε αυτό τον τομέα βεβαίως θα παρέχουν υπηρεσίες και ιδιώτες και εθελοντές. Αυτός ο τομέας θα καλύψει όλα τα κενά, υποτίθεται, και το χάσμα που θα αφήσει ο ιδιωτικοποιημένος δημόσιος τομέας - ιδιωτικοποιημένος άμεσα ή έμμεσα. Και εδώ θα εξασφαλιστεί και απασχόληση και προσφορά.
Πρόκειται για μια τραγική εξέλιξη γιατί καταλαβαίνουμε το εξής πράγμα: Πρώτον, συμφιλιώνει το λαό με τη φτώχεια και τη διαχείρισή της. Δεύτερον, συμφιλιώνει το λαό με τη μερική απασχόληση, συμφιλιώνει το λαό με το να προσφέρονται υπηρεσίες επιπέδου θα έλεγα 19ου και ακόμα 20ού αιώνα, ή Μεσοπολέμου. Γιατί άλλος ο κοινωνικός τομέας και οι απαιτήσεις του το 19ο αιώνα, άλλες τον 20ό, άλλες τον 21ο αιώνα.
Ετσι, λοιπόν, θα επικρατήσει ο εθελοντισμός, ίσον - θα το πω καθαρά - κομπογιαννιτισμός. Θα φυλάνε τα παιδιά οι άνεργες μητέρες, το οποίο - η φύλαξη των παιδιών - θα είναι πάρκινγκ παιδιών. Και εκεί βεβαίως μπορούν να χρησιμοποιούνται οι πάντες, άνεργοι επιστήμονες, άνεργοι μεταπτυχιακοί, άνεργοι διδακτορικοί. Σε τομείς που δεν είναι της ειδικότητάς τους, ούτε της ευαισθησίας τους, ούτε τίποτα. Αυτό θα γίνει.
Η αλληλεγγύη να χτυπάει την παθητικότητα
Με αυτή την έννοια μέσα στο κίνημα που εμείς παλεύουμε και στα μέτωπα πάλης, θεωρούμε ότι βεβαίως μέσα από το ίδιο το μαζικό κίνημα θα μπορούν να ξεπηδήσουν μορφές αλληλεγγύης, που όμως πρέπει κυρίως να συνδυάζουν την αλληλεγγύη και το χτύπημα της παθητικότητας αυτών που δέχονται την αλληλεγγύη. Γιατί η αλληλεγγύη γεννά την παθητικότητα και ακριβώς πρέπει να είναι και αλληλεγγύη και διεκδίκηση των κρατικών δομών.
Να σας πω ένα παράδειγμα: Αρκετοί δήμαρχοι κάνουν τα κοινωνικά ιατρεία. Υπάρχουν Κέντρα Υγείας. Γιατί, δηλαδή, αν κάποιος θέλει να κάνει εθελοντική δουλειά να μην πάει σε αυτή την όποια ιδέα κρατικής δομής υπάρχει; Εστω και αν εμείς δεν την χειροκροτούμε, γιατί δεν την θεωρούμε τέλεια. Υπάρχουν δημοτικά ιατρεία. Γιατί να μην ενισχυθεί η κρατική δομή; Αλλοι παραδίδουν μαθήματα σε παιδιά. Να παλέψουμε την ενισχυτική διδασκαλία στα σχολεία.
Εθελοντικά δεν μπορείς να λύνεις ζητήματα. Για να μη σας πω ότι δημιουργούνται και άλλα προβλήματα. Αύριο μπορεί να πει ένας άρρωστος πήγα στο κοινωνικό ιατρείο, δε με πρόσεξαν ή ο συγγενής μου πέθανε ή έγινε κακή διάγνωση. Εδώ υπάρχουν και τέτοια ζητήματα. Ιδιαίτερα τα θέματα της υγείας είναι πάρα πολύ ευαίσθητα. Δεν έχει σημασία ότι είναι γιατροί. Αλλο πράγμα ο έλεγχος του γιατρού στο νοσοκομείο, στη συγκεκριμένη δομή, κι άλλο πράγμα ο εθελοντισμός.
Και εδώ ξέρουμε ότι αυτές οι εθελοντικές δομές σβήνουν. Πάρτε τις δομές της Ψυχικής Υγείας. Κάτι με κρατική χρηματοδότηση, κάτι εθελοντικά, τώρα διαλύθηκαν. Και δεν πρόκειται οι κρουνοί της χρηματοδότησης να συνεχίσουν. Από αυτή την άποψη, είναι άλλο πράγμα η αλληλεγγύη, η καταγραφή των αναγκών. Ταυτόχρονα, αυτή η λογική πρέπει να συνδυαστεί με διεκδίκηση στήριξης των όποιων, ακόμα και των κακοβαλμένων κρατικών δομών που υπάρχουν. Δε γίνεται διαφορετικά.
Τα μέτωπα πάλης
Τελειώνω λέγοντας ποια είναι τα μέτωπα πάλης που εμείς θεωρούμε ότι πρέπει να αναπτυχθούν αυτή την περίοδο. Θεωρώντας όμως ότι η "ομπρέλα" πρέπει να είναι δημόσιο σύστημα Υγείας, διαγραφή του χρέους, δε δεχόμαστε να πληρώσουμε για το χρέος κ.λπ. Αμα δέχεσαι το χρέος μπαίνεις στη διαπραγμάτευση και διαπραγμάτευση σημαίνει νέα μνημόνια.
Πρώτα πρώτα η χρηματοδότηση του ΕΟΠΥΥ, τα ασφαλιστικά ταμεία, τα δημόσια νοσοκομεία κ.λπ., να επιστραφούν τα "κουρεμένα". Ο,τι έχει σχέση με δημόσιες υποδομές, όχι συγχωνεύσεις, διατήρηση και ανάπτυξη.
Φάρμακο. Εξασφάλιση με ευθύνη του κράτους. Είπαμε, δωρεάν διάθεση ειδικών φαρμάκων για ασθένειες που απαιτούν ειδικά συμπληρώματα διατροφής κ.λπ., έχουμε υιοθετήσει πολλά αιτήματα και των ίδιων των φορέων. Η άμεση αποπληρωμή των εκκρεμοτήτων του ΕΟΠΥΥ, συμψηφισμό με την εφορία κ.λπ., προνοιακές παροχές, ούτε να κοπούν αλλά να αυξηθούν τα επιδόματα. Παιδικοί σταθμοί. Θα μου πείτε, στην Υγεία είναι; Ναι, είναι στην Υγεία.
Ακουσα σήμερα ότι υπάρχουν παιδιά που πάνε σε παιδικούς σταθμούς και δεν έχουν κρεβάτια να κοιμηθούν το μεσημέρι και πρέπει να τα παίρνουν το μεσημέρι και πρέπει να τα παίρνουν στις 12.00. 'Η - δεν ξέρω - με αυτές τις ελαστικές μορφές απασχόλησης, φεύγουν στις 12 το μεσημέρι. Αλλά, πού θα κοιμηθούν τα παιδιά το μεσημέρι; Οταν πάει ένα παιδί 8 μηνών, ενός έτους, μπορεί να κάτσει μέχρι τις 4.00 στον παιδικό σταθμό όρθιο; Πρέπει να έχουν κρεβάτι να κοιμούνται.
Ολο αυτό το σύστημα, προγράμματα δημιουργικής απασχόλησης, παιδιά ανέργων, εμβόλια δωρεάν, σύστημα παροχής στα σχολεία, άστεγοι, κατ' οίκον φροντίδα των ηλικιωμένων. Τώρα πάνε να περάσουν το Πρόγραμμα "Βοήθεια στο Σπίτι" με ιδιώτες. Δηλαδή, φτωχές υπηρεσίες στους φτωχούς. Και μάλιστα γίνονται σκέψεις να πληρώνουν, λέει, κάποιοι, ούτως ώστε αυτά που θα πληρώνουν για τη βοήθεια των ηλικιωμένων, να τα παίρνουν οι άποροι.
Και οι μετανάστες είναι ένα από τα μέτωπα πάλης συνδυασμένα, αλλά η "ομπρέλα" της όλης ιστορίας πρέπει να είναι δημόσιο σύστημα Υγείας.
Πάλη με προωθημένα αιτήματα
Εμείς βεβαίως μιλάμε για αποδέσμευση από την ΕΕ και φυσικά μιλάμε για τη λαϊκή εξουσία, λαϊκή οικονομία, όπου θα κοινωνικοποιήσει όλο τον πλούτο που υπάρχει στη χώρα, τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής. Και δε θα υπάρχει επιχειρηματική δραστηριότητα σε αναπτυξιακούς τομείς, σε βασικούς αναπτυξιακούς τομείς. Δε θα υπάρχει επιχειρηματική δραστηριότητα στην Υγεία και στην Παιδεία. Θα υπάρχει μιας μορφής, ας πούμε, συνεταιριστική επιχειρηματική δραστηριότητα, η οποία βεβαίως θα αποκλείει την υποταγή στο κέρδος και στην εκμετάλλευση των ανθρώπινων αναγκών.
Καταλαβαίνουμε ότι αυτή είναι μια κομματική πρόταση, η οποία δεν είναι εύκολο να υιοθετηθεί στις σημερινές συνθήκες. Δεν παραιτούμαστε από αυτή, αλλά τουλάχιστον πρέπει να είναι η πρόταση ριζοσπαστική στον τομέα της Υγείας. Πιστεύουμε ότι έχουμε δρόμο. Αιτήματα υπάρχουν, αλλά η συνολική κατεύθυνση του κινήματος στο χώρο της Υγείας, δεν εννοώ μόνο για την Υγεία, δε διασφαλίζει το μάξιμουμ της αντεπίθεσης. Ορισμένα αιτήματα πρέπει να είναι πολύ προωθημένα. Δε λέω επαναστατικά, αλλά πρέπει να είναι πολύ προωθημένα. Συνύπαρξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα που να τη δέχεται ο λαός, δεν μπορεί να υπάρξει. Αλλο διεκδικώ να τον ανατρέψω αυτό τον τομέα.
Επομένως, παλεύουμε για ενιαίο μέτωπο, αλλά θεωρούμε ότι δεν είναι εύκολη η ενιαιοποίηση της κατεύθυνσης αυτού του μετώπου και η σημερινή συζήτηση ελπίζω να βοηθήσει και σε αυτό. Δεν είναι αυτόματη η ενιαιοποίηση. Κίνημα μπορεί να έχεις και είχαμε, μπορεί το κίνημα να έχει αγώνες και στο τέλος να μη βγάλει τίποτα. Και μαζικότητα και οργάνωση και κατεύθυνση του κινήματος είναι αυτή που μπορεί να εξασφαλίσει μια ορισμένη αποτελεσματικότητα της πάλης».


ΕΚΔΗΛΩΣΗ - ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΕ ΥΓΕΙΑ - ΠΡΟΝΟΙΑ
Τραγική η κατάσταση για υγειονομικούς, ασθενείς και ασφαλισμένους
Από τις παρεμβάσεις όσων συμμετείχαν στη χτεσινή εκδήλωση
Στιγμιότυπο από την εκδήλωση
Παίρνοντας το λόγο η Φανή Παρασκευά, μέλος του ΔΣ της Πανελλήνιας Ενωσης Τεχνολόγων - Παρασκευαστών Ιατρικών Εργαστηρίων, σημείωσε πως «δίνουμε εδώ και χρόνια έναν αγώνα για να αποδείξουμε ότι το Δημόσιο μπορεί και πρέπει να καλύπτει τις ανάγκες του λαού», αλλά και τις ανάγκες μόρφωσης όσων εργάζονται στον τομέα της Υγείας. «Δεν χρειάζεται να προσφεύγουμε στις εταιρείες», πρόσθεσε.Στις συγχωνεύσεις, που συνοδεύονται με δραματική υποβάθμιση των Νοσοκομείων Πατησίων, 7ου Θεραπευτηρίου ΙΚΑ και «Παμμακάριστος» με τα νοσοκομεία «Αγιοι Ανάργυροι» και «Αγία Ολγα», αναφέρθηκε ο εκπρόσωπος του σωματείου Νοσοκομείου Πατησίων, λέγοντας πως αυτά τα νοσοκομεία εξυπηρετούν εκατοντάδες χιλιάδες κατοίκους και τώρα θέλουν να τα μετατρέψουν σε εξωτερικά ιατρεία ή βραχείας νοσηλείας.
Στο Νοσοκομείο Πατησίων τα 110 κρεβάτια που είναι σε λειτουργία θα μειωθούν στις αρχές του χρόνου στα 80, ενώ θα γίνουν μετακινήσεις προσωπικού για να καλυφθούν άλλα κενά και μείωσαν συνειδητά την πληρότητά τους. Ταυτόχρονα την εφημεριακή κάλυψη της περιοχής από αυτά τα νοσοκομεία τη μείωσαν από το 75% στο 25%.
Ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων Δημόσιων Νοσοκομείων, Σταύρος Κουτσιουμπέλης, είπε: «Το συνδικαλιστικό κίνημα και οι εργαζόμενοι πράγματι καθυστέρησαν μεταρρυθμίσεις που στην Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη είχαν γίνει πολύ νωρίτερα σε αντιλαϊκή κατεύθυνση. Π.χ. στη Σουηδία ήταν δεδομένη η ελαστική εργασία και τα ευρωπαϊκά συνδικάτα μας κοίταζαν σαν εξωγήινους όταν λέγαμε ότι αυτό δεν πρέπει να προχωρήσει».
Αναφέρθηκε ακόμα στη «συγκαλυμμένη» ύπαρξη ιδιωτικού τομέα στην Υγεία, όπως π.χ. στο «Ερρίκος Ντυνάν», επισημαίνοντας πως «σιγά σιγά κι αυτό εκφυλίζεται, βάζει συμμετοχές και εμπορευματοποιεί τις υπηρεσίες». Τέλος, σημείωσε πως υπάρχει παραοικονομία και υπερσυνταγογράφηση στην Υγεία, αλλά τα μέτρα αυτά δεν παίρνονται για «νοικοκύρεμα», αλλά για την περιστολή των κοινωνικών δαπανών.
Ο πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Αθήνας, Γιώργος Πατούλης, είπε πως η Υγεία απαιτείται να είναι ανελαστική δαπάνη, όποιος κι αν κυβερνά. Ο Σπύρος Παπακωνσταντίνου από το νοσοκομείο «Αμαλία Φλέμινγκ» και εκπρόσωπος της παράταξης «Ταξική Πορεία» είπε πως «ξεκινάμε με την παραδοχή ότι η Υγεία είναι κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα και πως η περίθαλψη είναι δικαίωμα και όχι ατομική υποχρέωση» και ταυτόχρονα υποστήριξε πως οι αγώνες πρέπει να στοχεύουν στο να μην κλείσει κανένα νοσοκομείο και να μην υπάρχει καμία πληρωμή, είτε άμεση, είτε έμμεση.
Ο πρόεδρος του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου (ΠΦΣ), Θόδωρος Αμπατζόγλου, αναφορικά με το λεγόμενο «εξορθολογισμό» των δαπανών για την Υγεία, σημείωσε πως χρειάζεται να υπάρχει ένας πάτος στο τι εννοούμε με αυτό τον όρο και όχι η προσπάθεια μείωσης των δαπανών να οδηγεί διαρκώς στο να περνάνε ολόκληρα κομμάτια από την ευθύνη του δημόσιου τομέα στον ιδιωτικό τομέα, δηλαδή στην τσέπη των εργαζομένων, γιατί αυτή είναι η λογική τους και της κυβέρνησης και των εκπροσώπων της τρόικας, σύμφωνα με όσα λένε στις συσκέψεις τους.
Διαχωρίζοντας τη θέση του από τη μορφή κινητοποίησης που έχει επιλέξει η πλειοψηφία του κλάδου (σ.σ. τη χορήγηση φαρμάκων με απευθείας πληρωμή από τους ασφαλισμένους), δήλωσε ότι η γνώμη του είναι πως η καλύτερη μορφή κινητοποίησης για τον κλάδο θα ήταν η απεργία.
Συστράτευση με ασθενείς και ασφαλισμένους
Εκ μέρους του Συλλόγου ατόμων με σκλήρυνση κατά πλάκας, η Μόιρα Τζίτζικα σημείωσε πως στην Ελλάδα νοσούν περίπου 12.000 και περιέγραψε τα αδιέξοδα των χρονίως πασχόντων από την εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών Υγείας και του Φαρμάκου: «Χρειαζόμαστε πανάκριβες θεραπείες κάθε μήνα, κοστίζουν κατά μέσο όρο 2.000 ευρώ το μήνα και ακόμα και το 10% ή 20% συμμετοχή είναι αδύνατον να το βάζουμε από την τσέπη μας, συν πολλά χρήματα ακόμα για φυσικοθεραπείες και ό,τι άλλο χρειαστεί».
Σημείωσε ακόμη πως όλοι οι άνθρωποι με αναπηρία είναι εξοργισμένοι για τους «ανάπηρους - μαϊμού» που γίνεται συνέχεια λόγος και κανείς δεν αναφέρεται στους ανθρώπους που πραγματικά δικαιούνται επιδόματα, που πραγματικά έχουν προβλήματα Υγείας κι όμως δεν έχουν να ζήσουν.
Αντίστοιχα και ο Π. Τάτσης, εκπρόσωπος των συνταξιούχων του ΟΑΕΕ, πρόσθεσε πως είναι καταστροφική η πρόταση του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου για εισοδηματικά κριτήρια στις παροχές Υγείας, που θα οδηγήσει όλο και περισσότερα μικρομεσαία στρώματα να πληρώνουν απευθείας από την τσέπη τους.
Στους αγώνες των εργαζομένων στα νοσοκομεία, πρωταρχικό ζήτημα πρέπει να είναι αυτό της Υγείας μαζί με τα μισθολογικά και τη διεκδίκηση των δεδουλευμένων, υπογράμμισε ο Ηλίας Σιώρας, πρόεδρος του σωματείου στον «Ευαγγελισμό». Οπως είπε, η αξιολόγηση θα οδηγήσει ένα τμήμα των εργαζομένων στην απόλυση και ένα άλλο να αξιολογείται σύμφωνα με τα έσοδα που φέρνει στο νοσοκομείο. «Σαν κομμουνιστής γιατρός δεν δέχομαι να πληρώνει κανείς, όχι από ουμανισμό, από ταξική αλληλεγγύη σε όλους αυτούς τους ανασφάλιστους που έρχονται καθημερινά στο νοσοκομείο και πληρώνουν το νόμιμο, κρατικό φακελάκι για βρουν την υγειά τους», συμπλήρωσε.
Ο Στέλιος Κατσικαρέλης, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Νοσηλευτικού Προσωπικού, τόνισε ότι θα νοσοκομεία είναι ανάγκη να χρηματοδοτούνται επαρκώς από το κράτος και να παρέχουν δωρεάν υπηρεσίες - αναβαθμισμένες - σε όσους βρίσκονται στην Ελλάδα. «Μας έχουν κατακρεουργήσει μισθολογικά και σαν προσωπικό. Οσο φιλότιμο και αν έχουμε πρέπει να αλλάξει αυτή η κατάσταση για να μπορούμε να προσφέρουμε στον ασθενή. Το 2005 ο αριθμός των νοσηλευτών ήταν περίπου 43.000. Σήμερα είναι περίπου 29.500!», είπε.
Ο κ. Παπαγεωργίου, εκπρόσωπος των εργαζομένων στα εργαστήρια του ΕΟΠΥΥ, είπε πως εδώ και χρόνια τα μηχανήματα είναι απαρχαιωμένα, έχει σταματήσει η λειτουργία τους και δεν γίνονται διαγωνισμοί για νέα μηχανήματα, με αποτέλεσμα οι ασφαλισμένοι να καταφεύγουν στον ιδιωτικό τομέα.
Μετά τη συνειδητή υποβάθμιση, όπως κατήγγειλε, τώρα ήρθε και το έγγραφο του ΕΟΠΥΥ που λέει ότι υπάλληλοι των εργαστηρίων ή και γιατροί και νοσηλευτές ακόμα να επανδρώσουν τις γραμματείες του 184 (σ.σ. υπηρεσίες ραντεβού) ή και τις υγειονομικές υπηρεσίες! «Δηλαδή αντί να βγάζουμε 8.000-10.000 εξετάσεις ημερησίως να εξυπηρετείται ο κόσμος, να πάμε στις γραμματείες, να κλείνουμε ραντεβού στα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα!», είπε χαρακτηριστικά.
Η Μαρία Φάκα, εκ μέρους της Ομοσπονδίας των Υγειονομικών Υπαλλήλων του ΕΟΠΥΥ, είπε πως αυτή τη στιγμή τα ιατρεία του ΕΟΠΥΥ έχουν αποδομηθεί. Δεν υπάρχουν αντιδραστήρια, με αποτέλεσμα τα εργαστήρια - μικροβιολογικά και ακτινολογικά να μη λειτουργούν και εργαζόμενοι να μένουν για 1-2 μήνες χωρίς αντικείμενο δουλειάς. Αλλες παροχές όπως φυσικοθεραπείες κατ' οίκον δε λειτουργούν, δεν δίνονται πια περιστατικά στους 35 φυσικοθεραπευτές κατ' οίκον στην Αθήνα. Δεν τους δίνονται ούτε τα οδοιπορικά, τα βάζουν από την τσέπη τους.
Τα φαρμακεία, είπε, κάποτε ήταν γεμάτα φάρμακα και για ασθένειες πολύ σοβαρές. Τώρα έχουν αδειάσει και τα πιο ακριβά φάρμακα βγήκαν έξω, με αποτέλεσμα να γεμίζουν οι δομές με απελπισμένους ανθρώπους που μαλώνουν μαζί μας γιατί είτε δεν υπάρχουν τα φάρμακα είτε δεν μπορούμε να τα γράψουμε.


Το κίνημα δεν πρέπει να ευθυγραμμιστεί με διάφορες συνταγές διαχείρισης
Αποσπάσματα από την παρέμβαση της Αλέκας Παπαρήγα μετά την ολοκλήρωση της συζήτησης
Μιλώντας στο τέλος της εκδήλωσης, η Αλέκα Παπαρήγα αναφέρθηκε σε πλευρές της συζήτησης που προηγήθηκε. Μεταξύ άλλων, σημείωσε:
«Η οξύτητα των προβλημάτων επιβεβαιώνεται, ωστόσο θα χρειαστεί να βασανιστούμε όλοι, ο καθένας κι απ' την ιδιαίτερη σκοπιά που βλέπει το ζήτημα, για να ξεκαθαρίσουμε το εξής πράγμα: Πώς θα ανακόψουμε τον κατήφορο. Πώς θα διαμορφωθεί ένα κίνημα τέτοιο για την Υγεία και στο χώρο της Υγείας - και γενικότερα βεβαίως, γιατί όλα αυτά συνδέονται με την ανεργία, την Παιδεία κ.λπ. Πώς θα δημιουργηθεί ένα κίνημα το οποίο θα αντιστρέψει τη σημερινή κατάσταση και θα ανοίξει ένα δρόμο προς τα εμπρός, και επομένως, η συμμαχία, γιατί με όρους συμμαχίας πρέπει να δημιουργηθεί το κίνημα, και με όρους συμμαχίας πρέπει να φτάσει σε εκείνο το επίπεδο που να αντιστοιχίσει στην επίθεση που δέχεται.
Ας πούμε οι προσλήψεις. Εδώ σου λέει μία πρόσληψη για δέκα συνταξιοδοτήσεις. `Η θα απολύσεις 150.000 υπαλλήλους. Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να παλεύουμε για τα κενά στα νοσοκομεία; Αυτό παίζει πάρα πολύ μεγάλο ρόλο.
Εδώ υπάρχουν κρίκοι, αλλά αν αποσπάσεις τους κρίκους απ' όλη την αλυσίδα, θα βρεθείς χαμένος. Γιατί σου λένε δε θα εκταμιευθεί η δόση τον Οκτώβρη αν δεν παρθούν αυτά τα μέτρα. Ξέρετε πως αυτό και μόνο εάν περάσει μέσα στο λαό θα φέρει τούμπα τις διεκδικήσεις;
Κοινή δράση με κοινωνικά κριτήρια
Εμείς μ' αυτήν την έννοια λέμε βεβαίως ότι πρέπει να υπάρχουν μέτωπα πάλης και διεκδικήσεις που μπορούν να συνενώνουν δυνάμεις και με διαφορές συμφερόντων - γιατί δεν είναι ενιαία τα συμφέροντα του λαού. Και διαφορές αντιλήψεων υπάρχουν, γιατί και οι αντιλήψεις παίζουν ρόλο στη δράση. Επομένως, πρέπει να υπάρχει ένα μέτωπο πάλης το οποίο να εξασφαλίζει κοινή δράση. Και εμείς επιμένουμε: Αν ξεκινήσουμε κοινή δράση στη βάση των αντιλήψεων, αυτό δεν είναι σωστό. Κοινή δράση στη βάση, τι συμφέρει τους εργατοϋπάλληλους, τι συμφέρει τους μικρούς επιχειρηματίες. Με αυτά τα κοινωνικά κριτήρια.
Εμείς θεωρούμε ότι πρέπει να υπάρχουν ορισμένες θέσεις, το δημόσια δωρεάν ισότιμη, σε αντίθεση είτε με την ιδιωτική δραστηριότητα, όπως υπάρχει μέσα στα νοσοκομεία, είτε με τους επιχειρηματικούς ομίλους.
Πρέπει να δημιουργήσεις κοινωνικοποιημένο τομέα. Κοινωνικοποίηση των καπιταλιστικών επιχειρήσεων που υπάρχουν, ή να δημιουργήσεις απ' την αρχή έναν κοινωνικό τομέα.
Στο φάρμακο ας πούμε. Οντως στο φάρμακο υπάρχουν πέντε βιομηχανίες που παράγουν ένα μικρό μέρος φαρμάκων και κυρίως για εξαγωγή, σε συνεργασία με Αμερικανούς κ.λπ. Βεβαίως και στις συνθήκες της λαϊκής εξουσίας, του σοσιαλισμού, δεν μπορείς να δημιουργήσεις τον κοινωνικοποιημένο τομέα στο φάρμακο μέσα σε μια μέρα και να παράγεις και μηχανήματα, μαγνητικούς τομογράφους κ.λπ. Θα τους πάρεις απέξω, απ' τους καπιταλιστές. Αλλά τουλάχιστον θα λειτουργήσει το κέρδος μέχρι τα σύνορα της Ελλάδας, θα κερδίσει ο καπιταλιστής έξω, μέσα δεν πρέπει να κερδίσει. Κάποιο διάστημα που δεν θα έχεις τις προϋποθέσεις να φτιάξεις τη δική σου αντίστοιχη παραγωγική βάση, βεβαίως δε θα αφήσεις τον κόσμο χωρίς φάρμακα, χωρίς διάγνωση.
'Η μπορεί να περάσουν και κάποια χρόνια, δε γίνονται αυτά σε ένα βράδυ. Αλλά κοιτάξτε να δείτε, στην Ελλάδα δεν μπορούσαμε να είχαμε κρατική φαρμακοβιομηχανία; Καπιταλιστική θα ήταν βεβαίως.
Κίνημα με ριζοσπαστικά αιτήματα
Επομένως, εμείς θεωρούμε ότι το κίνημα σήμερα πρέπει να βάλει αυτό το ζήτημα. Τα διαγνωστικά κέντρα δεν μπορεί να είναι πελάτες των νοσοκομείων. Και όλοι αυτοί οι γιατροί που δουλεύουν σ' αυτά, να ενταχθούν στο δημόσιο σύστημα.
Ξεκίνησαν τα μικρά διαγνωστικά κέντρα στις γειτονιές που ήταν οι γιατροί μεταξύ τους και τώρα είναι 3-4 μεγάλα. Οταν ξεκίνησαν, εμείς τους είχαμε προειδοποιήσει, θυμάμαι ξεκίνησαν σε λαϊκές περιοχές, κάποιοι αυτοαπασχολούμενοι γιατροί. Εμείς δεν είπαμε τότε διαλύστε τους, αλλά τους είπαμε εσείς καλλιεργείτε την αγορά και στη συνέχεια δε θα επιβιώσετε. Σήμερα μπαίνει το μονοπώλιο και υπάρχουν και διαγνωστικά κέντρα που κλείνουν.
Αρα σήμερα έχουμε δει τις τάσεις, γίνεται συγκέντρωση και μεσαίες επιχειρήσεις δεν πρόκειται να επιβιώσουν και μάλιστα στον τομέα της Υγείας. Σε κάποιους τομείς μπορεί, αλλά εδώ δεν μπορεί να επιβιώσουν. Αρα λοιπόν πρέπει να έχεις στόχο, να είναι καθαρό αυτό το "δημόσια δωρεάν Υγεία", ισότιμες υπηρεσίες. Ναι, είναι μέσα στον καπιταλισμό αυτό το αίτημα. Δεν πρόκειται να είναι γνήσιο ποτέ και να εφαρμοστεί, αλλά μπαίνει σαν αίτημα, σαν στόχος, σε συνδυασμό με την πάλη για ριζική αλλαγή, για εργατική λαϊκή εξουσία, γενική κοινωνικοποίηση.
Το ΚΚΕ έχει μεγάλη πείρα αγώνων γύρω από άμεσους στόχους πάλης, απόσπαση κατακτήσεων. Δεν είμαστε το κόμμα εκείνο το οποίο μετέθετε τα ζητήματα στην αλλαγή του κοινωνικού συστήματος. Στη δεκαετία του '20 και του '30 υπήρχαν δολοφονημένοι μεταλλεργάτες που πάλευαν για το ΙΚΑ. Δεν το έκανε ο Μεταξάς. Είχαν προηγηθεί αγώνες και έχουμε πείρα ότι ποτέ οι κατακτήσεις δεν ήταν αυτόματες, τελείωνε ένας αγώνας και είχε κατάκτηση. Πολλές απ' τις κατακτήσεις ήρθαν ύστερα από μια πορεία αγώνων.
Απ' αυτήν την άποψη, έχουμε και μέτωπα πάλης που σήμερα προβάλλουμε, και για τα Κέντρα Υγείας και για τα νοσοκομεία και για τα ΑΜΕΑ και για τους χρόνια πάσχοντες, αλλά ταυτόχρονα δεν μπορεί να μη βάλει σήμερα το κίνημα πιο ριζικούς στόχους πάλης. Γιατί απ' τα ίδια τα πράγματα θα απολύσει. Γιατί όταν θα πας να ζητάς δωρεάν φάρμακα για τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού ή για όλους, θα σου πουν δεν έχουμε λεφτά, δε θα εκταμιευθεί η δόση. Αρα πρέπει να αποδείξεις ότι υπάρχει άλλος δρόμος ανάπτυξης. Αντικειμενικά πρέπει να συγκρουστείς με το δρόμο ανάπτυξης. Και να το πούμε καθαρά, ή καπιταλιστικός ή σε ρήξη με τα μονοπώλια.
Το κίνημα όπως είναι σήμερα δεν μπορεί να υιοθετήσει στο σύνολό του τους δικούς μας στόχους. Αύριο μπορεί, σήμερα όχι. Αλλά αυτός δεν είναι λόγος να πιστεύουμε ότι μπορεί με ορισμένα άμεσα αιτήματα να λύσουμε τα προβλήματα, επειδή είναι πιεστικά. Τα ξέρει η κυβέρνηση. Στρατηγική είναι η επίθεση, άρα πρέπει να έχει στρατηγική το κίνημα. Εδώ πρέπει να το παλέψουμε. Σε κάθε χώρο δουλειάς. Και κοιτάξτε να δείτε, κίνημα δεν σημαίνει συμφωνούμε όλοι με όλα. Γίνεται και διαπάλη μέσα στο κίνημα. Και πρέπει να παρέμβουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Αν πάμε να τα λύσουν οι ηγεσίες, δε θα βγει τίποτα. Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι με τη συμμετοχή τους πρέπει να αποφασίζουν κατά πλειοψηφία.
Για το ζήτημα της αξιολόγησης
Ηθελα να σταθώ στο θέμα της αξιολόγησης που τέθηκε. Να σας πω κάτι; Δεν μπορεί να υπάρξει αξιολόγηση μέσα στις σημερινές συνθήκες. Και να σας πω γιατί. Πώς θα αξιολογήσεις τις παροχές υπηρεσιών Υγείας; Απ' την υγεία του πληθυσμού; Απ' τα όρια θνησιμότητας, την ποιότητα της υγείας, βρεφική θνησιμότητα, πώς θα το αξιολογήσεις; Οπως στην Παιδεία, απ' το μορφωτικό επίπεδο, την καλλιέργεια, την κουλτούρα... Υπάρχουν τρόποι με άλλα κριτήρια αξιολόγησης. Εδώ στον "Ευαγγελισμό" οι εργαζόμενοι έχουν λόγο για τίποτα; Οχι.
Εχουμε βγάλει συμπεράσματα για το σοσιαλισμό. Ο εργατικός έλεγχος αδυνάτισε. Γιατί μπορεί ο εργάτης να είχε την εξουσία, αλλά χρειάζονται πολλές παράμετροι και πολλοί παράγοντες για να μπορείς να ελέγξεις αυτήν την εξουσία. Εμείς προβάλλουμε αυτό που λέμε εργατικός έλεγχος, έλεγχος των εργαζομένων. Αλλά για να έχει έλεγχο πρέπει να έχει και την εξουσία. Αμα δεν έχεις την εξουσία; Να ελέγξεις την εξουσία που έχει ο άλλος, πώς;
Αλλά αξιολόγηση όπως τη θέλει το σύστημα, ποιος είναι καλός γιατρός και ποια είναι καλή νοσοκόμα; Θα αξιολογήσεις την απόδοση μόνο μέσα στη δουλειά ή και τη συνολική του ζωή, τις σπουδές που πήρε;
Οταν ο άλλος στην οικογένεια έχει χίλια προβλήματα, δεν έχει λεφτά, δεν του φτάνει το φαΐ, όταν το παιδί του είναι άνεργο, μόνο που θα μπεις στη δουλειά, όσο φιλότιμος και να είσαι, δεν ξέρω αν μπορείς να ξεχάσεις το πρόβλημα που έχεις. Είναι, δηλαδή, πολλοί παράγοντες. Αυτό δεν σημαίνει να συμβιβαζόμαστε με μια σειρά φαινόμενα διαφθοράς που υπάρχουν. Αλλά δε λύνονται με το σύστημα αξιολόγησης.
Οσο πιο χειραφετημένο είναι το κίνημα από τις λογικές και τις πρακτικές της εξουσίας, τότε μπορεί να κρίνει και να αξιολογεί.
Γραμμή πάλης που να φέρνει το κίνημα μπροστά
Θεωρούμε ότι κάθε χώρος της Υγείας πρέπει να γίνει κάστρο πάλης. Καθαρά πράγματα. Ταυτόχρονα, χρειάζεται συντονισμός κ.λπ. Δεν είναι εύκολο το ενιαίο κίνημα. Σε επίπεδο κομμάτων έχουμε ουσιαστικές διαφορές. Αυτό τι σημαίνει ότι δεν μπορεί το κίνημα να αναπτυχθεί επειδή σαν κόμματα έχουμε διαφορές; Αυτά θα τα λύσουμε με την πολιτική διαπάλη.
Αλλά και μέσα στο κίνημα θα διαμορφώνεται γραμμή συσπείρωσης και πάλης, εφόσον ξεκαθαρίζονται μια σειρά ζητήματα. Η στάση απέναντι στην ΕΕ, η στάση απέναντι στα μονοπώλια που λέμε εμείς, η αιτία της κρίσης. Δεν είναι θεωρητικά ζητήματα, αφηρημένα. Αν δεν ξεκαθαρίσεις γιατί γίνεται αυτή η επίθεση σήμερα και πεις είναι λάθος συνταγή, ανίκανοι πολιτικοί και διεφθαρμένοι πολιτικοί, τότε θα υπάρχει αντίσταση χωρίς αποτελέσματα.
Από αυτήν την άποψη και διαπάλη θα κάνουμε και θα είμαστε αντίπαλοι με άλλες απόψεις και ταυτόχρονα θα προσπαθούμε μέσα από τις μαζικές διαδικασίες των εργαζομένων να διαμορφώνεται όσο γίνεται μια συγκεκριμένη γραμμή πάλης, που τουλάχιστον να φέρνει το κίνημα μπροστά. Γιατί αν το κίνημα δε βρεθεί σε θέση επίθεσης, έρχεται η υποχώρηση και η ήττα. Προσωρινή, αλλά ήττα. Δεν έχει κριθεί αν το κίνημα θα πάει μπροστά στην Ελλάδα ή θα ηττηθεί. Κι εδώ το κίνημα δεν πρέπει να ευθυγραμμιστεί με διάφορες συνταγές διαχείρισης.
Το σύστημα έχει πολλές δυνατότητες και πολλά χαρτιά εναλλακτικά. Αυτά τα χαρτιά αν δεν τα κάψει ο λαός, τότε θα ηττηθεί. Εξαρτάται και από εμάς; Εξαρτάται. Αλλά δεν έχουμε ούτε το μονοπώλιο της αγωνιστικότητας, ούτε μπορούμε από μόνοι μας να λύσουμε προβλήματα που ο ίδιος ο λαός πρέπει να αντιμετωπίσει και με τις δικές του πολιτικές επιλογές. Το κίνημα ή θα ηττηθεί, προσωρινά, ή θα κάνει ένα άλμα μπροστά. Δεν έχει κριθεί κι εμείς θέλουμε να κάνουμε ένα άλμα μπροστά. Και είναι ζήτημα γραμμής πάλης και γραμμής συσπείρωσης και πολιτικών επιλογών.
Από εκεί και πέρα τα επιμέρους μπορούμε να τα βρούμε. Αλλά υπάρχει θέμα με τη γενική γραμμή. Το ειδικό το ξέρουμε όλοι, στο γενικό υποφέρουμε».

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ